در انتظار پاس؛ پیوندی که همدان آن را پس زد

آسمان آبی: رقابت‌های فوتبال لیگ، مسابقاتی است که به مراتب از رقابت‌های لیگ برتر ایران دشوارتر است. این حرف کاملا علمی و مستند است. زمانی‌که دو تیم در لیگ برتر ایران مقابل هم قرار می‌گیرند، کادر فنی هر دوتیم، شناخت کاملی از حریف دارند و به این ترتیب با یک پیش‌زمینه خوب از تیم مقابل وارد میدان می‌شوند چرا که همیشه رقابت‌های فوتبال لیگ برتر روی آنتن سیما، چه زنده، چه با تأخیر برای مخاطبان تلویزیونی پخش می‌شود. همین موضوع باعث می‌شود در لیگ برتر ما تیم ناشناخته‌ای نداشته باشیم. در لیگ یک اما اوضاع این‌طور نیست. گذشته از مشکلات سخت‌افزاری که همیشه گریبانگیر تیم‌های این لیگ بوده، مسابقات آن‌طور که باید دیده نمی‌شوند. شاید چند شبکه استانی بازی‌ها را به‌صورت مستقیم پخش کنند و در برنامه تلویزیونی لیگ یک هم به آن‌ها پرداخته شود، اما هرگز مانوری که رسانه‌ها روی لیگ برتر دارند، در مقوله لیگ یک دیده نمی‌شود که البته تا حدودی هم طبیعی است.

ثبات نفت مسجدسلیمان

در بحث عملکرد تیم‌های حاضر در لیگ یک فوتبال ایران، باید به نتایج خوب صدرنشین و شانس بالای نفت مسجدسلیمان اشاره کرد. شاگردان محمود فکری حالا پیشاهنگ لیگ یک هستند. آن‌ها بسیار زود تیم خود را جمع‌و‌جور کردند. زمانی‌که همه درگیر جذب بازیکن بودند، نفت مسجدسلیمان تمرینات آماده‌سازی خود را آغاز کرده بود. این تیم لیگ را خیلی خوب شروع کرد؛ تیمی که چنین آغازی دارد، به تیمی شکست‌ناپذیر تبدیل می‌شود. در جایی که تیم‌ها با یک یا دو باخت دچار بحران می‌شوند و دست به تغییر و تحول روی نیمکت خود می‌زنند، نفت مسجدسلیمان با ثبات مدیریتی و فنی خود پیشتاز شد. هرچند آن‌ها این هفته مقابل آلومینیوم اراک با تساوی دو بر دو متوقف شدند و در ثانیه‌های واپسین وقت اضافه هم گل دوم را خوردند، اما این گل و این تساوی، زنگ خطری بود که برای تیم خوب خوزستانی به صدا درآمد. نفتی‌ها وقتی گل اول را زدند تیم اراکی بازی را کاملا در دست خود گرفت. کسی انتظار این موضوع را نداشت.

فقیرترین مردم در ثروتمندترین شهر ایران!

خوزستان امسال تیم دیگری به نام شهرداری ماهشهر داشت. تیمی که با هدایت من، فصل گذشته به لیگ یک صعود کرد. به شما قول می‌دهم این تیم از نفت مسجدسلیمان هم بیشتر هزینه کرده، اما زمانی‌که شما منطق را کنار بگذارید و با احساس خود بازی کنید به جایی نمی‌‎رسید. تیم ماهشهری تا این‌جای کار دوبار کادر فنی خود را تغییر داده و یک میلیارد تومان هم هزینه این تغییرات شده است. با وجود این ماهشهری‌ها به نتیجه خوبی نرسیدند. بدون شک استحقاق مردم ماهشهر بسیار بیشتر از این‌هاست.

برباد رفته!

چه کسی فکرش را می‌کرد تیم‌هایی مانند خونه به خونه بابل یا مس کرمان که پیش از ‌آغاز رقابت‌های لیگ یک، متحمل هزینه‌هایی سنگینی شده بودند، حالا در صدر جدول غایب باشند؟ شاید اگر اول فصل از هواداران این تیم‌ها سوال می‌شد که چه سرنوشتی در انتظار تیم‌شان است، بدون شک می‎‌گفتند تیم آن‌ها صعود می‌کند ولی باید دید هدف‌گذاری و عملکرد مدیران باشگاه چه بوده است؟ تیمی که بیشتی هزینه‌ها را متحمل شد حالا در رده دهم جدول قرار دارد و نمی‌توان شانسی برای این تیم قائل شد. هرچند خونه به خونه‌ای‌ها نیمکت خود را به بازیکن بزرگ فوتبال ایران، جواد نکونام سپردند، اما نکونام، مربی بدون تجربه‌ای محسوب می‌شد. فکر می‌کنم برای نکونام زود بود وارد جرگه مربیان شود؛ آن هم در تیمی پرطرفدار و پرتنش! ما نباید این جوا‌ن‌ها را تلف کنیم.

بازگشت قطب سوم فوتبال ایران

دست آن‌ها که با فرستادن پاس به همدان، تیشه به ریشه قهرمان آسیا زدند درد نکند. قطب سوم فوتبال ایران و تیم دوست‌داشتنی ایران، قربانی یک اشتباه شد. پاس، پیوندی بود که همدان آن را پس زد. نه این‌که مشکل از همدانی‌ها باشد؛ آن‌ها تیم بسیار خوب دیگری به نام شهدای الوند داشتند. تیمی که در لیگ یک هم حضور داشت. اگر همان تیم تقویت و حمایت می‌شد به لیگ برتر هم صعود می‌کرد ولی این تیم سقوط کرد و حالا هم وجود ندارد. پاس حالا شانس صعود به لیگ یک را دارد، اما امیدوارم کابوس الوند برای این تیم تکرار نشود.