چند حقیقت جالب و خواندنی درباره کاراکتر‌های محبوب دیزنی

وبسایت روزیاتو: شاید اغراق نباشد اگر والت دیزنی را مشهورترین و خاطره انگیزترین کمپانی انیمیشن سازی دنیا بدانیم. دهه ها است که در سراسر دنیا خاطرات مردمان زیادی از بزرگ و کوچک، با آثار این کمپانی گره خورده است. اما خلق هر اثری داستان و ماجراهایی دارد که شاید در جذابیت چیزی از خود آن اثر کم نداشته باشند. در ادامه به حقایقی جالب درباره ی بعضی از مشهورترین کاراکترهای دیزنی می پردازیم.

۱- میکی موس ابتدا اسم دیگری داشت

وقتی والت دیزنی، مؤسس کمپانی دیزنی، اسم «مورتیمر» را برای این موش بازیگوش پیشنهاد داد، لیلیان، همسر والت دیزنی معتقد بود این اسم به ویژگی های شخصیتی این کاراکتر نمی خورد. بعدها والت دیزنی اسم میکی موس را انتخاب کرد. در نهایت، مورتیمر موس (Mortimer Mouse) تبدیل به رقیب عشقی میکی موس شد که قد بلندتر از آن بود و شخصیت مغروری داشت و از سال ۱۹۳۶ گهگاه در کتاب ها و فیلم های کوتاه ظاهر می شد.

۲- روز تولد میکی موس و مینی موس یکی است

در سال ۱۹۳۳، والت دیزنی روز تولد میکی موس را ۱ اکتبر ۱۹۲۸ اعلام کرد یعنی روزی که اولین تصویر از او ساخته شد. اما در سال ۱۹۷۸، دیو اسمیت، مؤسس آرشیو کمپانی دیزنی، این تاریخ را به ۱۸ نوامبر ۱۹۲۸ یعنی روز اولین نمایش انیمیشن «کشتی بخار ویلی» تغییر داد. این انیمیشن کوتاه در سال ۱۹۲۸ میکی موس و مینی موس را به جهان معرفی کرد، بنابراین تولد مینی موس هم همین روز است.

۳- بعضی از کارکترهای دیزنی هم در پیاده روی مشاهیر هالیوود ستاره دارند

روز ۱۸ نوامبر ۱۹۷۸، میکی موس اولین کاراکتر دیزنی بود که ستاره ای در پیاده روی مشاهیر هالیوود به او اختصاص داده شد. بعد از آن شش ستاره ی دیگر هم به کاراکترهای دیزنی تعلق گرفت: سفید برفی (۱۹۸۷)، کرمیت قورباغه (۲۰۰۲)، دونالد داک (۲۰۰۴)، وینی خرسه (۲۰۰۶)، تینکر بل (۲۰۱۰) و ماپت ها (۲۰۱۲).

۴- مالفیسنت و نامادری سیندرلا یک نفر هستند

در حقیقت، النور آدلی صداپیشه ی هر دو کاراکتر نامادری سیندرلا و مالفیسنت، کاراکتر شرور انیمیشن «زیبای خفته» بود.

۵- پوکاهانتس تنها کاراکتر دیزنی است که بر اساس شخصیتی واقعی طراحی شده

البته انیمیشن «پوکاهانتس» داستان واقعی زندگی آن شخص نیست. اسم واقعی او «آمونیوت» بود. نام پوکاهانتس در حقیقت یک لقب به معنای «بازیگوش» یا «بچه ی بی ادب» بود. آمونیوت وقتی با جان اسمیت ملاقات کرد بچه بود در حالی که جان اسمیت مرد بالغی بود و البته هرگز رابطه ی عاشقانه ای میان آن ها وجود نداشت.

۶- از پرنسس های دیزنی تنها دو نفر توانایی های فوق طبیعی دارند

داستان انیمیشن های دیزنی معمولا حول نوعی از جادو شکل می گیرد اما پرنسس های اصلی دیزنی خود به ندرت توانایی های جادویی دارند. دو استثنای این قاعده، راپونزل و موهای درخشان و شفابخش او (انیمیشن راپونزل) و السا و قدرت انجمادی او (انیمیشن یخ زده) هستند.

۷- سالی میلیون ها مو دارد

هیولای آبی و دوست داشتنی انیمیشن «شرکت هیولاها» بیش از ۲/۳ میلیون مو روی بدنش دارد. از آنجایی که تک تک موهای او باید انیمیت می شد، ساخت هر فریم کاراکتر سالی، حدود ۱۲ ساعت طول می کشید.

۸- سگ های خالدار هم میلیون ها خال دارند

سگ های انیمیشن «صد و یک سگ خالدار» بیشتر از ۶ میلیون و ۴۰۰ هزار خال دارند. هر یک از توله سگ ها ۳۲ خال، پردیتا مادر آن ها ۶۸ خال و پدرشان پونگو ۷۲ خال دارد.

۹- اسم خرچنگ انیمیشن پری دریایی کوچولو سباستین نیست

در ابتدای انیمیشن، نام کامل این خرچنگ هوریشیو تلونیوس ایگنیشس کراستیشس سباستین (Horatio Thelonious Ignacious Crustaceous Sebastian) بیان می شود. البته قابل درک است که چرا او اسمش را کوتاه کرده!

۱۰- کاراکتر دیو ویژگی های چندین حیوانات مختلف را دارد

طبق گفته ی گلن کین، انیماتور خالق کاراکتر دیو در انیمیشن «دیو و دلبر» او این کاراکتر را با پاهای گرگ، دم سگ، جثه ی خرس، سر بوفالو، ابروهای گوریل، پوزه ی گراز وحشی و یال شیر طراحی کرد.

۱۱- جکی چان به جای دو کاراکتر محبوب دیزنی صحبت کرده

جکی چان در دوبله های چینی انیمیشن های «دیو و دلبر» و «مولان» به ترتیب به جای کاراکترهای دیو و کاپیتان لی شانگ صحبت کرد. بخش آوازخوانی این کاراکترها هم توسط او انجام شد.

۱۲- صداپیشه ی دانلد داک بیشتر از یک نقش را صحبت می کرد

کلارنس نش که بیشتر شهرت او به خاطر صدا پیشگی کاراکتر دانلد داک است (او ۵۰ سال صداپیشه ی این کاراکتر بود)، گاهی علاوه بر دانلد داک، به جای برادرزاده های او یعنی هیوئی، دویی و لویی هم صحبت می کرد.

۱۳- چیزی نمانده بود دامبو روی جلد نشریه ی تایمز برود

بعد از اکران پنجمین انیمیشن کمپانی دیزنی در تابستان سال ۱۹۴۱، «دامبو» با تحسین و استقبال منتقدان و تماشاچیان مواجه شد و فروش آن تا پیش از تعطیلات کریسمس به ۲/۵ میلیون دلار رسید. نشریه ی تایمز قصد داشت برای روز ۲۹ دسامبر ۱۹۴۱ تصویری از دامبو را به عنوان «پستاندار سال» روی جلد خود کار کند (به جای شخص سال؛ عنوانی در نشریه ی تایمز که هر ساله به کسی که در سال سپری شده بیشترین توجه مثبت یا منفی را برانگیخته اعطا می شود). اما با حمله ی هوایی نیروهای نظامی ژاپن به پایگاه پرل هاربر ارتش امریکا در هاوایی، اولویت های خبری تغییر کرد. گرچه دامبو از حضور بر روی جلد تایمز بازماند اما در بخش سینمای نشریه از آن تجلیل شد.

۱۴- کاراکتر لیدی در انیمیشن «لیدی و ولگرد» بر اساس یک سگ واقعی طراحی شده

سگی که این کاراکتر از روی آن طراحی شده هم لیدی نام داشت که از نژاد اسپرینگر اسپانیل و متعلق به یکی از نویسندگان کمپانی دیزنی به نام جو گرنت بود. والت دیزنی وقتی طرح های اولیه ای که از لیدی کشیده شده بود را دید از گرنت خواست با این طرح ها یک استوری بورد درست کند اما بعدها ایده ی کار بر روی آن را کنار گذاشت، تا آنکه والت دیزنی داستانی به نام «دن خوشحال، سگ سوت زن» را خواند و با ایده ی این داستان دوباره سراغ طرح های اولیه ی گرنت رفت.

۱۵- والت دیزنی صحنه ی اسپاگتی خوردن لیدی و ولگرد را دوست نداشت

حالا عجیب به نظر می رسد چون این یکی از معروف ترین و محبوب ترین صحنه های انیمیشن های دیزنی است اما اولین بار وقتی ایده ی اسپاگتی خوردن سگ ها از یک کاسه ی مشترک را با والت دیزنی مطرح کردند، نتوانستند او را قانع کنند که نتیجه ی کار مشمئز کننده نخواهد بود. حتما قبول دارید که اگر بخواهیم اسپاگتی خوردن دو سگ از یک بشقاب را تجسم کنیم، تصور خوشایند بودن این صحنه کار ساده ای نیست. اما خوشبختانه یکی از انیماتورها نمونه ای از این سکانس را ساخت و والت دیزنی را قانع کرد تا با آن موافقت کند.