دانشمندانی که اسرائیل را تحریم کرده‌اند

خبرآنلاین: تحریم علمی اسرائیل, کمپینی است جهانی که از سال ۲۰۰۲/۱۳۸۱ توسط دانشمندان انگلیسی آغاز شده و با انتشار تصمیم استیون هاوکینگ مبنی بر حمایت از آن، در صدر اخبار جهان قرار گرفت.

استیفن هاوکینگ هم به تحریم علمی موسسات علمی اسرائیلی درگیر در اشغال فلسطین پیوست، مردی که نه تنها عرب یا مسلمان نیست، بلکه به هیچ وجه نمی‌توان او را به هیچ مذهب و آیینی جز فیزیک چسباند. وی که قرار بود چند هفته دیگر میهمان شخص شیمون پرز، رئیس رژیم صهیونیستی باشد و در کنفرانسی همزمان با نودمین سالگرد تولد او سخنرانی کند، در پاسخ به تقاضای ۲۰ چهره علمی جهان (و از آن میان نوام چامسکی) برنامه خود را لغو کرد و بدین ترتیب، رویای دیرینه ادوارد سعید (اندیشمند درگذشته به سال ۲۰۰۳/۱۳۸۲) را وارد مرحله جدیدی کرد.


این تصمیم هاوکینگ تصمیم ساده‌ای نبوده، چون در یازده سالی که از آغاز جریان تحریم موسسات اسرائیلی شرکت کننده در اشغال سرزمین فلسطین می‌گذرد، جدای از فشارهای سیاسی و اجتماعی لابی‌های طرفداران سیاست‌های اسرائیل و اتهام یهودستیزی و نژادپرستی (درست همان اتهامی که این دانشمندان متوجه اشغالگران سرزمین‌های ۱۹۶۷/۱۳۴۶ می‌کنند)، دانشمندان دیگری نیز وجود دارند که این جدال ۷۰ ساله را صرفا یک مسئله سیاسی می‌دانند و شان علم را بالاتر از این می‌دانند که درگیر مسائل سیاسی بین کشورها و ملت‌ها شود، و از همین رو با هرگونه تحریم علمی مخالفت می‌کنند.

طی دو سال اخیر، دانشمندان شناخته‌شده‌ای به تحریم علمی اسرائیل پیوسته‌اند که در ادامه با مشهورترین آن‌ها آشنا می‌شوید.

۱- استیون و هیلاری روز: تحریم علمی اسرائیل کمپینی است که از سال ۲۰۰۲/۱۳۸۱ و در پی نامه سرگشاده‌ای که در روز ۶ آوریل این سال در روزنامه انگلیسی گاردین منتشر شد، آغاز شده است. این مقاله به قلم استیون و هیلاری روز، استادان اوپن یونیورسیتی و دانشگاه برادفورد، خواستار قطع کلیه روابط علمی و فرهنگی با اسرائیل شده بود. تا جولای/تیر همان سال، ۷۰۰ دانشمند به این کمپین پیوستند و جالب اینجاست که ده دانشمند اسرائیلی هم جزو آنها بودند. کمپینی که آنها به راه انداختند سبب شد که بسیاری از کنفرانس‌های علمی اسرائیل در سال‌های ۲۰۰۲/۱۳۸۱ تا ۲۰۰۴/۱۳۸۳ لغو شوند و توجه جامعه علمی جهان به آن‌چه در جریان انتفاضه و بعدها در حمله به غزه گذشت، جلب شود. اما مهم‌ترین پیشرفت کمپین آنها هنگامی صورت گرفت که در سال ۲۰۰۵/۱۳۸۴، اتحادیه اساتید دانشگاه انگلیس هم به این تحریم پیوست.



۲- دیوید لوید: آکادمیسین‌های امریکایی تا سال ۲۰۰۷/۱۳۸۶ توجه چندانی به این مسئله نشان نداده بودند و کماکان به ارتباط علمی خود با اسرائیلی‌ها ادامه می دادند. اما دیوید لوید، استاد ادبیات دانشگاه کالیفرنیا-برکلی، در سال ۲۰۰۸/۱۳۸۷ کمپینی مشابه کمپین انگلیسی‌ها را به همراه ۱۵ استاد دانشگاه دیگر که عمدتا ساکن کالیفرنیا بودند به راه انداخت. این کمپین بعدها به دیگر دانشگاه‌های این کشور گسترش یافت، اما هیچ گاه نتوانست از حمایت یک پارچه نظام علمی این کشور برخوردار شود.


۳- حمید دباشی: یکی از پرشورترین مدافعان تحریم اسرائیل در میان اندیشمندان امریکا، دکتر حمید دباشی، استاد مطالعات ایرانی و ادبیات تطبیقی دانشگاه کلمبیا است، که عضو شورای مشورتی کمپین امریکایی تحریم علمی و فرهنگی اسرائیل است. دباشی هم از تحریم دانشگاه‌های اسرائیل و هم از تحریم خود دانشمندان اسرائیلی پشتیبانی می‌کند.


۴- نوام چامسکی: این زبان‌شناس بزرگ و یهودی‌تبار امریکایی که مشهورترین استاد ام.آی.تی است، آن‌قدر شناخته شده هست که نیاز به معرفی نداشته باشد. چامسکی از بزرگ‌ترین منتقدان سیاست‌های امریکا و اسرائیل و از حامیان ملت فلسطین است.


۵- نیو گوردون: استاد اسرائیلی علوم سیاسی در دانشگاه بن گوریون که در سال ۲۰۰۹/۱۳۸۸ با چاپ مقاله‌ای درروزنامه لس‌آنجلس‌تایمز به تحریم علمی نهادهای علمی اسرائیلی پیوست. وی البته به همین دلیل کار خود را در دانشگاه از دست داد.


۶- حامد الگار: این استاد مطالعات اسلامی و زبان فارسی دانشگاه کالیفرنیا-برکلی، یک انگلیسی فارغ التحصیل دانشگاه کمبریج است که به مذهب تشیع گرویده است.