ترس از پزشکیان، جلیلی و قالیباف را رفیق می‌کند؟

روزنامه وطن امروز در گزارشی نوشت: از همان ابتدای معرفی کاندیداهای دوره چهاردهم ریاست‌جمهوری توسط شورای نگهبان و مشخص شدن ترکیب نامزدها، ایده اجماع و وحدت میان کاندیداهای جبهه انقلاب تقویت شد.

تجربه دوره‌های پیشین انتخابات مانند دوره یازدهم ریاست‌جمهوری (۱۳۹۲) و دوره سیزدهم ریاست‌جمهوری (۱۴۰۰) ضرورت اجماع را ملموس‌تر و عینی‌تر کرده بود.

در واقع برای انتخاب کاندیدای نهایی باید چند نکته را مدنظر قرار داد:

۱-اقبال عمومی و نتیجه نظرسنجی‌ها: یکی از گزاره‌های مهم در انتخاب کاندیدای نهایی، وضعیت رای وی است. قاعدتا کاندیدای نهایی باید در نظرسنجی‌ها اقبال عمومی بیشتری داشته باشد.

۲-قابلیت جذب رأی سایر کاندیداها: یکی از مهم‌ترین نکاتی که در انتخاب کاندیدای نهایی باید لحاظ شود، اطمینان از اضافه شدن سبد سایر کاندیداهای جبهه انقلاب به سبد وی است.

۳-حفظ معادله رقابت و جلوگیری از ایجاد فضای هیجانی و دوقطبی: کاندیدای نهایی نباید فردی باشد که با رقیب ایجاد دوقطبی کند و رای او را بالا ببرد. انتخابات دوره یازدهم انتخابات ریاست‌جمهوری در سال ۱۳۹۲ یک تجربه واضح و درس‌آموز برای جبهه انقلاب از تاکتیک‌های رقیب در دوقطبی‌سازی و تغییر معادله رقابت بود.

یکی از ملاحظات مهم برای انتخاب کاندیدای نهایی جبهه انقلاب این است که زمینه‌های فعال ‌شدن گسل‌های رای اعتراضی و ترغیب قشر خاکستری برای رای دادن به کاندیدای رقیب را فراهم نکنند، انتخابات ۹۲ نشان داد چگونه قابلیت رای اعتراضی در یک زمان کوتاه ممکن شد.