درباره خواهش خانم خواننده ایرانی مقیم لسآنجلس
در روزهای گذشته انتشار ویدیوهایی از پروانه میرافشاری، خواننده نامآشنای موسیقی پاپ ایرانی که با نام هنری حمیرا شناخته میشود، بازتاب گستردهای در شبکههای اجتماعی و رسانهها داشت. این ویدیوها که در مراسم بزرگداشت احمد مسعود، مدیر پیشین کاباره تهران در لسآنجلس ضبط شده بودند، چهرهای خسته اما همچنان پر احساس از خواننده محبوب دهههای ۵۰ و ۶۰ را نشان میدادند.
برترینها: در روزهای گذشته انتشار ویدیوهایی از پروانه میرافشاری، خواننده نامآشنای موسیقی پاپ ایرانی که با نام هنری حمیرا شناخته میشود، بازتاب گستردهای در شبکههای اجتماعی و رسانهها داشت. این ویدیوها که در مراسم بزرگداشت احمد مسعود، مدیر پیشین کاباره تهران در لسآنجلس ضبط شده بودند، چهرهای خسته اما همچنان پر احساس از خواننده محبوب دهههای ۵۰ و ۶۰ را نشان میدادند.

حمیرا، که این روزها ۸۱ سال دارد، در سخنانی پر از دلتنگی گفت: «آرزو دارم حتی شده برای یک هفته به ایران برگردم، به سرزمین مادریام، جایی که هنوز همه خاطراتم آنجاست.» این گفتهها موجی از واکنشها را در ایران برانگیخت؛ از همدردی و اشک شوق تا پرسشهای تازه درباره چراییِ تداوم ممنوعیت حضور هنرمندان قدیمی مقیم لسآنجلس در وطن.
دلتنگیهای تکرارشونده؛ رویای بازگشت به وطن
دلتنگی برای بازگشت به ایران، یکی از درونمایههای ثابت گفتوگوهای هنرمندان مهاجر است. بسیاری از آنان، پس از سالها فعالیت در خارج از کشور، در سالهای پایانی عمر از میل بازگشت به خاک وطن سخن گفتهاند. شهرام شبپره نیز چندی پیش در گفتوگویی با شبکه تلویزیونی «صبا» از آرزویش برای دیدن دوباره ایران گفت.
در همان مراسم اخیر نیز، عارف ـ خواننده پرآوازه دیگری از نسل طلایی موسیقی پاپ پیش از انقلاب ـ روی صحنه آمد، همراه با دخترش. او در حالی از بیماری سرطان و کاهش وزن شدیدش سخن گفت که بغضی آشکار در صدایش بود: «سی کیلو وزن کم کردهام، اما هنوز قلبم برای ایران میتپد.» این سخنان، در کنار تصویر حمیرا، تصویری تکاندهنده از نسلی از هنرمندان را به نمایش گذاشت که هرچند در طول دههها دوری از وطن، محبوبیتشان میان ایرانیان داخل کشور حفظ شده، اما خود از لمس خاک وطن محروم ماندهاند.
در کنار این چهرهها، نام حسن شماعیزاده نیز بارها بر زبانها آمده است؛ آهنگساز و خوانندهای که خانهاش در ایران مصادره شد و در مصاحبههای متعدد از اشتیاق خود برای بازگشت سخن گفته است. او نیز از جمله کسانی است که موسیقیشان هنوز در حافظه جمعی مردم ایران زنده است، اما جسمشان از مرزها دور مانده.
قرارداد نانوشتهای در برابر بازگشت
با وجود گذر زمان و تغییر نسلها، به نظر میرسد نوعی «قرارداد نانوشته» میان نهادهای رسمی و هنرمندان لسآنجلسی برقرار است؛ قراردادی که بر اساس آن، بازگشت ستارگان دهه پنجاه موسیقی پاپ به کشور عملاً ناممکن است.
در حالی که برخی چهرهها مانند بیژن مرتضوی به گفته منابع غیررسمی توانستهاند گاهبهگاه به ایران سفر کنند، هنرمندانی چون حمیرا، عارف یا شماعیزاده، که نماد دوران طلایی موسیقی پاپ فارسی محسوب میشوند، همچنان در فهرست غیررسمی «ناممکنها» قرار دارند.
علت این تمایز روشن نیست. برخی ناظران آن را ناشی از نگاه سختگیرانه به چهرههای شاخص پیش از انقلاب میدانند و برخی دیگر معتقدند حساسیتهای سیاسی و رسانهای بر سر شهرت جهانی این هنرمندان، مانع هرگونه توافق برای بازگشت آنان شده است.
در سوی دیگر، موج واکنشها در شبکههای اجتماعی نشان میدهد که جامعه امروز ایران دیگر همان جامعه دهههای گذشته نیست. بسیاری از کاربران، در زیر پستهای مرتبط با ویدیوی حمیرا، از دلتنگی متقابل مردم برای هنرمندان مهاجر سخن گفتهاند. این احساس دوطرفه، بازتاب نوعی نوستالژی مشترک است؛ نوستالژی روزهایی که موسیقی پاپ ایرانی، با صداهایی چون حمیرا، عارف، گوگوش و شماعیزاده، نه تنها در ایران بلکه در سراسر خاورمیانه شنیده میشد.
در نهایت، سخنان ساده اما دردناک حمیرا یادآور واقعیتی انسانی است: گذر زمان نه فقط چهرهها را پیر میکند، بلکه حس تعلق را هم تیزتر و سوزناکتر میسازد. شاید آرزوی او برای بازگشت «حتی به مدت یک هفته» تنها یک خواسته شخصی نباشد؛ بلکه پژواکی از تمنای نسلی است که در موسیقی و خاطرات مردم ایران جاودانه شده، اما خود هنوز از دیدار وطن محروم مانده است.
 
						 
						 
	
			
			 
	
			
			 
	
			
			 
	
			
			 
	
			
			 
	
			
			 
	
			
			 
	
			
			 
	
			
			 
	
			
			 
					   
   
   
       
       
       
       
	
			
			 
	
			
			
نظر کاربران
چکاری بود با مردم ایران کردید
طفلکا
دل ادم میسوزه برای خودمون و براشون
بخدا ایران قدیم نیست
پاتو بذاری فرودگاه پشیمون شدی روزهای اول شیرین برای خاطرات بعد بلا شروع میشه
مگه چه خبره اینور جزء.....
آخه یک بانوی ۸۱ ساله میتونه چه خطر سیاسی واجتماعی واسه مملکت داشته باشه،اگر قانون انسانیت باشه که وطنشان هست واگر قانون از لحاط حقوقی باشه بازهم این بانو حق ورود دارد،
پاسخ ها
بهر حال ایران وطن وخانه آنهاست وقتی ایشان یک خانم با وقار و باشخصیت کاری به سیاست نداشته فقطهنرش آواز خواندن موسیقی اصیل ایرانیست چرا این حق باید از او گرفته شود امیدوارم بزودی بتواند برگردد .خانم یک. هنرمند محترم میباشند.
یه نظر ساده سانسور میشه اونوقت انتظار داری اونها بیان ایران
بهتره نیاید چون ایران اون ایرانی نیس ک ترک کردید همه جا هوای آلوده و مشکل محیط زیستی.
پاسخ ها
نمیری غرب گدای غرب پرست
خیلی خوب گفتی برترینها 👋👋👍👍
حیف اون هنرمندان بجاش کیا اینجا هستن معین زد تتلو......
چی شد برترین ؟تا حالا در مورد ایران مرکز نفرین دنیا و سیاهی و درد و هدر رفتن عمر و خوشی میگفتید !!! چرا ایران شده امال اونایی که عمری در جایی که شماها حسرتش میخورید زندگی میکردند
ایران که بد و اخ بود چی شده یکباره وطن وطن میکتید
بعضی از دوستان هنرمند هرچی پل بود پشت سر خودشان خراب کردن می تونستن کار هنری خود را انجام بدن و وارد مسایل سیاسی و اظهار نظرهایی در رابطه با مسایل ایران نشن ، حکومت چند سال پیش در رابطه با خردادیان کوتاه اومد یا در رابطه با خانم گوگوش همچنین ولی به محض خروج از ایران شروع کردن فحاشی علیه جمهوری اسلامی ایران حالا خودتان قضاوت کنید
جولای بعد از ۳روز عفو عمومی اعلام کرد ایران ۵۰سال گذشته هنوز از عفو خبری نیست
پاسخ ها
به جای مغز چی توسرت به کاربردن!،اولاجولای نه وجولانی مشهوربه سربریدن کودکان،دوما اگرخوبه ایران اخ وجیز تشریف ببریدسوریه خوشبخت بشید،سوماسربریون و دزدین بچه هادزدی اعضای بدن توسوریه،عدام میدانی و... بعدبخشبدن جولای شماخیلی رواج پیداکرده لطفا رفتی بچه هاروهم ببرزد!!
تف به روی کسانی که انقد بدجنس وبد ذات بودن که همه آنها وهم مردم را از وجود هم محروم کردن ننگ بر شماها
این خاک خاک خودشون چرا نباید بتونن بیان زادگاهشون اینا که نه سیاسی هستند نه بی آبرو وغیره ،ایران مملکتمون.
مگه ایران شهر شلغمه که هرکس خواست بره وهرکاری خاست بکنهو هرحرفی دلش خواست بزنه بعدشم حرش بگیره که برگرده
باید با احترام فراوان از این خانم هنرمند خواهش کرد که موطن خود برگردند و ازشون تجلیل هم بشه بخاطر لحظات قشنگی که برای مردم ساخته اند
خوب بیاد مگر منع ورود داره ،هر کشوری برای خودش قانونی داره انور آب قانون خودش داره ایران هم قانون خودش رعایت کنند ،تشریف بیارن ، ایران متعلق به تمام ایرانیان وطن پرست هست...
زمان انقلاب تفکرات مغلطه شده بود چرا خانه خواننده باید تصرف بشه چرا زنی که شوهر داشته نباید بیاد ایران دوما خوانندگی او آزاد بوده سوما چرا اسلا سوریه وترکه ولبنان آزاد اعلام کردن
به نظر بنده. بهتر است که نظام به کسانی که جرمی مرتکب نشده اند اجازه ورود به انها بدهد به شرط اینکه انها ایرانی های خارج سرمایه خود را هم به ایران بیاورند و در ایران سرمایه گذاری کنند
به نظرم این محدودیتهابایدبرداشته شود اثرات مثبتی خواهدداشت انشاءالله
وقتی جنگ عراق شروع شد ومردم در سخت ترین روزهایشان بدترین فشارهای غرب وشرق را تحمل میکردند همین دلقکان شهوتران به ریش مردم میخندیدند الان که ریق رحمت را سر میکشند یکدفعه ایرانی شده اند ...خاک برسر درازگوشان غربزده که مثل اسلافشان باز هم از سواری دادن به اینها نیششان تا بناگوش باز میشود
رفتی اونجا خوش گذرانی کردنی الان یادت افتاده بیآب به ایران
خوب بگذارید برگردن ایران .جرم که نکردن اونا هنرمند هستن هرکی یه هنری داره خوندن جرم که نیست .دزدی و اختلاس جرمه
ایران عزیز وطن همه هست چه آنهایی که درخارج هستن وچ در ایران ما با ترانه های زیبای حمیرا خاطره داریم هنوز هم آواز های زیبا ی بانو حمیرا را گوش میکنیم چرا اجازه نمیدید این خواننده ها ب ایران بر گردن حالا بنده خدا در حدود ۸۰ سال سن داره