از تهران تا تبریز؛ هرچه کاشتهاید برداشت میکنید
در سالهای اخیر، به شکلی واضح منفعتطلبی و ملاحظاتی نابهجا از سوی تعدادی از باشگاهها و فدراسیون فوتبال وجود داشته که باعث شده حالا کار به جاهای باریک کشیده شود.
تابناک: چطور ممکن است سال های منتهی به «فروپاشی تمام عیار اخلاق در فوتبال» را نادیده بگیرید و حالا تأکید کنید که در سال منتهی به جام جهانی، باید چنین شود و چنان، باید اینطور باشد و آنطور نباشد، بیایید رعایت کنیم و ... وضعیت موجود، همان بذری است که افراد مسئول و فعال در فوتبال کاشتهاند و حالا محصولی را برداشت میکنند که طعم بسیار تلخی دارد.
آنچه جمعه شب اتفاق افتاد و به عبارتی جو فوتبال را به هم ریخت، در واقع تنها بخشی از واقعیتِ زیرپوست فوتبال ایران است. فضایی ملتهب و سرشار از بدبینی، اتهامزنی، دروغ، ریاکاری. مجموعهای کامل از مواردی که هر کدام برای غلبه حاشیه بر متن کافی است و همین مسئله باعث شده شاهد فضایی غبارآلود در فوتبالمان باشیم.
در حقیقت ساعات پرحاشیه و جنجالی جمعه شب، مسئله خاص و بیسابقهای نبود. بارها مشابه چنین اظهارنظرها، ادعاها و رفتارهایی در فوتبالمان وجود داشته و تنها تفاوتش این بود که مجموعهای از کنشها و واکنشها در زمان بسیار کوتاهی به وجود آمد؛ انگار که یک فایل پرحجم و سنگین در کامپیوترتان را فشرده کرده باشید! طبق روال، بازهم فرهنگ مقصریابی، خودنمایی کرد و خیلی سریع روند آن آغاز شد مبنی بر اینکه چه کسی یا کدام باشگاه، اول شروع کرد.
بسیاری از رسانهها و دلسوزان واقعی فوتبال، از مدتها قبل پیامهای هشدارآمیزی صادر کردند تا شاید ارکان مختلف به خودشان بیایند، اما نه تنها چنین اتفاقی نیفتاد بلکه خود آنها نیز در مظان اتهام قرار گرفتند. در هر حال، بیاخلاقی گسترده در فوتبالمان موضوع چندان جدیدی نیست و آنچه تأمل برانگیز است اینکه هر سال نسبت به قبل، اوضاع بدتر شده است. دیگر کمتر کسی وجود دارد که از شرایط موجود بیخبر باشد و به اشکال مختلف علیه آن موضع نگیرد. امیر عابدینی، مدیرعامل اسبق باشگاه پرسپولیس، در مصاحبهای اظهار داشت: «من نگران اتفاق عجیب و غریب در فوتبال هستم که وفاق تبدیل به نفاق و دورویی شود. اگر قرار است ما بیاییم و پرده دری و آبروبری کنیم و متأسفانه بخواهیم فوتبال را آلوده کنیم، بهترین روشها را انتخاب کردیم.» امیر عابدینی پربیراه هم نمیگوید. روشها، رفتارها و گفتارهایی که در چند سال اخیر شاهد بودهایم، دقیقاً همین معنا را دارد وگرنه امکان نداشت بسیاری از اتفاقات بیفتد.
ماجرای پرتکرار سَرخوردگی بخشی از هواداران و دلزدگی عدهای دیگر، همان بذری است که اتفاقا افراد مسئول و فعال در فوتبال کاشتهاند و حالا محصولی را برداشت می کنند که طعم بسیار تلخی دارد. مسئولان فدراسیون فوتبال و ارکان اصلی آن، تعدادی از مدیران باشگاهها و بعضاً مربیان و بازیکنان، اجزای اصلی تشکیل دهنده وضعیتی هستند که هواداران را به سمت آن سوق دادند و هدایت کردند.
اما هیچکدام از مسائل فرهنگی و اجتماعی از جمله رفتار هواداران در ورزشگاهها و حتی در فضای مجازی، با دستور حل نمیشود. چطور ممکن است شما سالهای منتهی به «فروپاشی تمام عیار اخلاق در فوتبال» را نادیده بگیرید و حالا تأکید کنید که در سال منتهی به جام جهانی، باید چنین شود و چنان، باید اینطور باشد و آنطور نباشد، بیایید رعایت کنیم و... در سالهای اخیر، به شکلی واضح منفعتطلبی و ملاحظاتی نابهجا از سوی تعدادی از باشگاهها و فدراسیون فوتبال وجود داشته که باعث شده حالا کار به جاهای باریک کشیده شود.
موارد پرشماری وجود دارد که میتوان آنها را یادآوری کرد. مواردی که نه تنها با واکنشهای تنبیهی و بازدارنده مواجه نشدند، بلکه در اغلب آنها، ظاهر قضیه چیزی شبیه مدارا و تشویق خاطیان بود! ماجرای پرونده علیرضا بیرانوند و اعلام رأی پس از یکسال، تخلفات گسترده هواداران پرسپولیس و تراکتور در بازی فصل قبل در ورزشگاه آزادی تهران، حرکت ناشایست و زشت بازیکنانی چون امید عالیشاه و شجاع خلیل زاده در دو مقطع زمانی مختلف، تکرار چندباره فحاشیها و شعارهای قومیتی در چند ورزشگاه، ادبیات زشت و رفتار پرخاشگرانه افرادی چون ساکت الهامی و خداداد عزیزی و محمود فکری، اهانت جنجالی هوادار سپاهان به زنان هوادار پرسپولیس که بهرغم محرومیت ۱۰ ساله اما مدتی بعد در ورزشگاه رویت شد.
علاوه بر اینها، اتهامات علیه یکدیگر و ادعاهایی شبیه به افشاگری هم تأثیر زیادی در ذهن و رفتار میلیونها هوادار و علاقهمند به فوتبال در ایران داشته است. همین چند روز پیش، زنوزی مالک تراکتور گفت: «پارسال یکی از مدیران پرسپولیس پول داد تا ما را در یزد فحش دهند.» مشابه چنین مواردی از سمت مسئولان باشگاههای مختلف، بسیار زیاد است. از سویی بیانیههایی که باشگاهها به صورت پینگپنگی علیه یکدیگر صادر میکنند و گاهی محتوای آن شامل تهدید، افشاگری و کنایههای تحریکآمیز است، موج بی اعتمادی مردم نسبت به مسئولان برای اجرای عدالت و بدبینی هواداران نسبت به آن را به وجود آورده است. سالهاست هر تیمی قهرمان میشود، در مظان اتهام قرار میگیرد و موفقیتش به دلیل همکاری دستهای پشت پرده، زیر سؤال میرود. تفاوتی هم ندارد چه تیمی قهرمان شود؛ تراکتور، پرسپولیس، سپاهان یا استقلال. در سالهای گذشته هر کدام جام را از آن خود کرده، رقبایی که جا ماندهاند به همراه هوادارانشان وارد پروژه تخریب و اتهامزنی شدهاند.
نکته حائز اهمیت اینکه در شرایط فعلی، مسئولان ورزش و فوتبال از صدر تا ذیل، راهکاری مشخص و اجرایی برای بهبود اوضاع ندارند و پای جام جهانی را پیش کشیدهاند! در جمعه شب جنجالی، پیمان حدادی، مدیرعامل پرسپولیس دقایقی پس از مصاحبه محمدرضا زنوزی، روی خط برنامه شبهای فوتبالی آمد و در بخشی از صحبتهایش گفت: «عذرخواهی میکنم از تمام مردم بابت شب تلخ فوتبال ایران و صحبتهایی که در سالی که منتهی به جام جهانی است، علیه فدراسیون فوتبال و ارکان قضایی فدراسیون انجام شد. ارکان قضایی فدراسیون همان کسانی هستند که بازی بدون تماشاگر را به نفع تراکتور با تماشاگر اعلام کردند.» احمد دنیامالی، وزیر ورزش هم با اشاره به جنجال اخیر و شرایط فعلی فوتبالمان در مصاحبهای گفت: «مدیران فوتبال نباید با برخی رفتارها باعث جریحهدار شدن احساسات عمومی شوند؛ بهویژه در سال جامجهانی که فوتبال ایران بیش از هر زمان دیگری نیازمند آرامش است. هواداران و مردم مطمئن باشند که این حواشی با تدبیر و عقلانیت مدیریت خواهد شد. منافع مردم و هواداران مهمترین اولویت ماست و تلاش حداکثری وزارت ورزش و جوانان، حفظ آرامش خاطر جامعه ورزش و فوتبال کشور است.»
ارسال نظر