سینماداران: ۹۹، سینما تعطیل است!

روزنامه جام جم: سینماداران از چندوچون اجرای طرح فاصله‌گذاری در سالن‌های سینما می‌گویند.

طبق آنچه در خبرها منتشر شده، تا بازگشت جامعه به شرایط وضعیت سفید یعنی کنترل کامل کرونا، سالن‌ها تنها مجاز به فروش ۵۰ درصد بلیت هستند، یعنی یک سالن با ۵۰۰ صندلی در سئانس تنها مجاز است ۲۵۰ بلیت بفروشد. مشابه این کار در کشورهای دیگر هم انجام شده، ضمن این‌که در بسیاری از کشورها تخفیف بلیت سینماها مرز ۶۰ و ۷۰ درصد را هم گذرانده ‌است. همچنین اعلام شده هنگام ورود و خروج تماشاچیان و حضور در سالن انتظار، فاصله‌گذاری ایمن رعایت شود، مایع ضدعفونی کننده در دسترس مراجعه‌کنندگان قرار بگیرد و سینماها و سالن‌ها طبق دستورالعمل وزارت بهداشت هر روز یک بار ضدعفونی شود.

بوفه‌های سینما، سالن‌های هنری و آموزشگاه‌ها موظف هستند مواد غذایی فله عرضه نکرده و موارد بهداشتی را کاملا رعایت کنند، هنرجویان آموزشگاه‌ها از وسایل آموزشی اختصاصی استفاده کنند و استفاده از دستکش و ماسک در محیط سالن‌های سینمایی ،هنری و آموزشگاه‌ها برای کارکنان، هنرجویان و مراجعان الزامی باشد.

مدیر سینما سپیده حالا مشاغلی را که فعالیت‌شان همچنان ممنوع است فهرست می‌کند و می‌بیند که سینماداران تنها در کنار استخرداران و مدیران تالارهای پذیرایی ایستاده‌اند. او می‌گوید: سینماها در حالی این همه مدت تعطیل بوده‌اند که بی‌تردید صندلی‌هايشان از صندلی‌های اتوبوس‌ها، مترو و تاکسی‌ها امن‌تر و پاک‌تر است. این را می‌گوید تا بگوید که پیش از این هم پیشنهاد داده است سینماها کارشان را از سر بگیرند و سینمادار موظف باشد سالنش را نه مثل اتوبوس و مترو روزی یک‌بار، بلکه پس از هر سئانس ضدعفونی کند.

بازگشایی زودتر، اعتمادسازی زودتر

جلب اعتماد دوباره مردم دشوار است، اما با همه این دشواری باید هر چه زودتر وارد برنامه‌ریزی برای آن شد. اینها را هیراد اسماعیلی، مدیر پردیس سینمایی سمرقند می‌گوید و تاکید می‌کند: تعطیلی چهار ماهه سینما ضررهای اقتصادی فراوانی برای ما داشته است. هزینه‌هایی مثل حقوق کارکنان و ... را داشته ایم بدون اینکه هیچ راهی برای کسب درآمد وجود داشته باشد. او تاکید می کند: سینماها باید باز شوند و مردم هم به مرور دوباره اعتماد کنند به این‌که بیایند به تماشای فیلم‌ها، اما رعایت نکاتی هم که برای بهداشت سینماها اعلام شده نیاز به همراهی و همکاری با سینمادارهاست، مثلا باید دیگر با شرایط کمبود ماسک و مواد ضدعفونی کننده روبه‌رو نشویم، هم ما بتوانیم نکات را کامل رعایت کنیم و هم مردم بتوانند اعتماد کنند و به سینماها بیایند. این سینمادار می‌گوید، سالن‌هایی که در مجتمع‌های تجاری هستند بسیار متضرر شده‌اند؛ هزینه‌هایی چون پرداخت شارژ مجتمع و هزینه‌های نگهداری را پرداخته‌اند و چهار ماه خسارت کامل را متحمل شده‌اند. او معتقد است سینماها باید هر چه زودتر باز شوند تا روند اعتمادسازی مردم کم‌کم شکل بگیرد و سینماها نه به روزهای رونق خود، بلکه به روزهایی برگردند که لااقل سینماداران ضررهای کمتری را متحمل شوند.

۹۹، سینما تعطیل است

سجاد نوروزی، مدیر سینما آزادی معتقد است برای بازگشایی سینماها حسابی دیر شده است و ضربه نهایی‌اش را همین اول می‌زند: «با یک ارزیابی واقع‌بینانه به این نتیجه می‌رسیم که حتی اگر امروز هم سالن‌ها را باز کنیم، امسال سینما را به طور کامل از دست داده‌ایم. تا چندی دیگر محرم و صفر فرا می‌رسد و از پاییز هم با سردشدن هوا احتمالا با موج‌های بعدی شیوع کرونا و دیگر ویروس‌ها مواجه خواهیم بود. بنابراین، سال 99 را باید سال تعطیلی کامل سینماها بدانیم. ممکن است تولیدات با هزینه‌های شخصی و حمایت برخی نهادها ادامه پیدا کند، اما جایی برای عرضه نخواهد بود».

بحران پساکرونای سینما برای جامعه

مدیر سینما آزادی مقایسه جالب توجهی دارد: «چرخش مالی سینمای ایران در سال گذشته 290میلیارد تومان بوده است؛ با این رقم نهایتا سه واحد مسکونی در خیابان فرشته تهران می‌توانید بخرید. هیچی نیست. اما فکرش را بکنید کدام نهاد می‌تواند با چنین چرخش مالی اندکی، دو سه میلیون نفر را در سال سرگرم کند؟ می‌بینید که همین حجم کوچک، چه وظیفه بزرگی بر عهده دارد».

اما اشاره او به سرگرم‌کردن سه میلیون‌نفر در طول سال، مقدمه‌ای است تا این سینمادار، هشداری تکان‌دهنده را با ما در میان بگذارد: «کرونا بالاخره می‌رود. یا می‌رود یا واکسن‌اش می‌آید و از هول و هراس‌اش می‌افتیم. آن روز، نه سالن سینما داریم نه سالن موسیقی و تئاتر. آن روز ما ورشکسته محض خواهیم بود. آن روز جامعه‌ای داریم ملول و افسرده و خسته از محدودیت‌های اجتماعی حاصل از کرونا که می‌خواهد پس از مدت‌ها بزند بیرون و خودش را پس از مدت‌ها سرکوب سرگرم کند. کجا برود؟ ما آن روز نیستیم. نابود شده‌ایم. مگر او جز اماکن هنری و فرهنگی و مذهبی جایی برای بیرون‌رفتن دارد؟ اینها حتما آن روز ورشکسته خواهند بود. با زمین سوخته پس از کرونا چه خواهیم کرد؟»

هنوز هم از تصور چنین آینده‌ای آرام نشده و با همان حرارت ادامه می‌دهد: «ما با خطر رشد رو به تزاید آسیب‌های اجتماعی در روزگار پساکرونا مواجهیم. روزگار پساکرونا با بحران سرگرمی دست به گریبان خواهد بود. مردم به پارک‌ها و بوستان‌ها روی خواهند آورد. دولت فقط بر سالن‌های هنری و فرهنگی می‌تواند نظارتی از آن دست که مطلوب دارد، صورت دهد. بر پارک‌ها چنین نظارتی نمی‌توان صورت داد. روزگار پس از کرونا، با ورشکستگی سینماها، عصر افزایش آسیب‌های اجتماعی در جامعه‌ای افسرده و خواهد بود».