گل خوردن، عادت بد استقلال
حالا مشخص می‌شود حرف تابستان سال قبل کارشناسان چقدر درست بود. اینکه «سیدحسین حسینی» چه لطمه‌ای به خودش زد و مدیران وقت باشگاه -که می‌گویند شرط خود سید بوده که رقیب نداشته باشد- چه خیانتی در حق این جوان و باشگاه بزرگ استقلال کرده‌اند.
خبرورزشی: به‌اندازه کافی در توصیف اهمیت داشتن یک دروازه‌بان خوب برای هر تیم شنیده‌اید. از جملات قصار تا توصیه‌های بزرگان و حتی به بیان طنز. مثلاً عبدا... ویسی سالی که قهرمان شد در وصف دخسوس گفت: «گلر خوب از پدر و مادر خوب بهتر است.»
اینکه می‌گویند ۵۰ درصد قهرمانی در فصل نقل و انتقالات و موقع بستن تیم است، به همین نکته برمی‌گردد. یک گلر خوب نصف موفقیت یک تیم است و وقتی آن عقب سنگربان مطمئن داری خیال سایر بازیکنان راحت است که حتی اگر توپ را لو بدهند یکی هست که جور بکشد. برعکس، وقتی بازیکن از گلر مطمئن نیست، موقع هر پاس یا هر حرکت استرس دارد که مبادا توپ لو برود و گل بخورند.
زمانی که سیدمهدی رحمتی ۵، ۶ برابر سایر فوتبالیست‌های ایران قرارداد می‌بست، در توجیه ارزش او می‌گفتند: «او هر فصل ۱۵ امتیاز به تنهایی می‌گیرد. اگر یک گل بزنی، گل نمی‌خورد و بازی مساوی را می‌بریم. اگر بازی مساوی باشد هم با گل نخوردن مانع باخت می‌شود.»
خلاصه اینکه هرچه در اهمیت یک دروازه‌بان بگوییم حق مطلب ادا نمی‌شود و به شکل معکوس- برهان خلف- می‌توان از حال و روز فعلی استقلال و حسینی مثال آورد. تیمی که مثلث آتش بی‌نظیری دارد و به هر حریفی می‌تواند گل بزند، اما آن انتها، تقریباً همه مطمئن هستند لااقل یک گل در هر بازی سهمیه دارند.
حالا مشخص می‌شود حرف تابستان سال قبل کارشناسان چقدر درست بود. اینکه «سیدحسین حسینی» چه لطمه‌ای به خودش زد و مدیران وقت باشگاه- که می‌گویند شرط خود سید بوده که رقیب نداشته باشد- چه خیانتی در حق این جوان و باشگاه بزرگ استقلال کرده‌اند. او تجربه نداشت، هر بازیکنی دنبال راحتی است و راحت بازی کردن، شما چه‌کاره بودید که پذیرفتید؟!
به طنز‌های مجازی نگاه کنید؛ حسینی و گل‌هایی که می‌خورد سوژه شده و در دل هر طنزی حقیقتی نهفته است. اینکه «فقط ۳ بازی مونده، بگو کی و کجا قراره کلین‌شیت کنی تا منتظر بمونیم» یک واقعیت تلخ پشت خود دارد. بلایی که در نقل و انتقالات سر استعدادی ملی‌پوش آوردند و حالا دودش به چشم حسینی و استقلال رفته است...
ارسال نظر