قهرمانی در المپیک با درد آپاندیس

ایسنا: بازی های المپیک علاوه بر رقابت بی نظیر ورزشکاران برای گرفتن مدال، درس های زیادی هم داشته است. گاهی المپیک تبدیل به صحنه ای شده که از خود گذشتگی ها و عزم و اراده های قوی را به نمایش گذاشته است که برای سالیان سال الهام بخش خیلی از ورزشکاران و حتی مردم بوده است. داستان دیک راث آمریکایی هم می تواند برای خیلی از ورزشکاران درس های زیادی داشته باشد.

رقابت در المپیک می تواند برای خیلی از ورزشکاران مخصوصا کسانی که سن کمی دارند و یا برای نخستین مرتبه حضور در این رویداد بزرگ را تجربه می کنند فشار روانی زیادی را به همراه داشته باشد.

دیک راث هم به نوعی اسیر این فشار روانی شد اما در نهایت با اراده قوی خود توانست اتفاق بی نظیری را در المپیک ۱۹۶۴ توکیو رقم بزند.

او زمانی که در المپیک ۱۹۶۴ حاضر شد تنها ۱۷ سال سن داشت و جوان ترین عضو کاروان المپیکی آمریکا بود.
دیک راث که شناگر بود قرار بود در ماده ۴۰۰متر مختلط انفرادی شرکت کند که دقیقا شب بعد از مراسم افتتاحیه بازی ها، درد شدیدی را در معده خود احساس کرد به گونه ای که نمی توانست بخوابد.

دیک راث شناگر آمریکایی

کادر درمانی حاضر در دهکده ورزشکاران او را به یک مرکز درمانی منتقل کرد تا علت درد او مشخص شود. در نهایت راث به یک بیمارستان نظامی آمریکا منتقل شد و سپس علت درد معده او مشخص شد و راث بدترین خبر ممکن را از پزشکان شنید.
پزشکان اعلام کردند که آپاندیس او نیاز به جراحی دارد و حضور در رقابتها می تواند برایش خطرآفرین باشد.

راث در مورد آن لحظه که خبر جراحی آپاندیس خود را شنید گفت: به هیچ وجه نمی خواستم جراحی شوم اما چون ۱۷ ساله بودم حرف آخر نمی توانستم بزنم بنابراین من را در بیمارستان نگه داشتند و برای جراحی آماده کردند. یکی از مسئولان کمیته ملی المپیک آمد و او به دنبال والدین من رفت. من هم به پزشکان و هم پدر و مادرم اعلام کردم که با وجود دردی که دارم می خواهم شنا کنم.

پس از بحث های مداوم در نهایت به راث این اجازه داده شد که در مسابقه شرکت کند اما به شرطی که به طور منظم آزمایش خون بدهد و غیر از مسابقه، تمرین هم نداشته باشد.

راث گفت: با وجود اینکه درد می کشیدم اما خودم را برای رقابت با بهترین شناگران آماده کردم. در مرحله مقدماتی درد زیادی کشیدم اما دلسرد نشدم و در نهایت توانستم به فینال صعود کنم. من به این باور رسیدم که قدرت ذهنی می تواند به درد جسمی غلبه کند و خودم را برای فینال آماده کردم.

راث اگر می خواست مدال طلا بگیرد باید دو رقیب قدرتمند را شکست می داد. روی ساری که هم وطن خود راث بود و دیگری گرهارد هتز آلمانی که رکورد دار سابق جهان بود.

راث در فینال نه تنها مدال طلا گرفت بلکه رکورد جهان را هم شکست.

راث توانست به شهرت جهانی دست پیدا کند و او در کشور خود به یک قهرمان تبدیل شد.

او چند سال بعد توانست چندین رکورد ملی را در شنا ۲۰۰ متر بشکند و ۱۱ عنوان ملی و چندین عنوان دیگر کسب کرد.

نام راث در سال ۱۹۸۷ وارد تالار مشاهیر بین المللی شنا شد.