واکنش به عکس‌العمل علیخانی به خودکشی رضا
سوژه پرداز ماه عسل به واكنش عليخاني نسبت به خودكشي رضا عکس العمل نشان داد.
برترین‌ها: سوژه پرداز ماه عسل به واكنش عليخاني نسبت به خودكشي رضا عکس العمل نشان داد.
اعتراف مي كنم اشتباه كرديم. آن روز كه رضا و سایر کودکان کار را به همت مددكارهاى دلسوز و مهربان جمعيت امام على (ع) به برنامه آوردم . قرار بود از رنج بچه‌هاى كار بگوييم ولى در حقيقت ، چيزى بيشتر از نمايش به تماشا نگذاشتيم.
ما هيچكدام والى مهر نبوديم و نيستيم، ما در برابر كارى كه قرار است براى بهتر شدن شرايط اين بچه‌ها مى‌كرديم، نمی‌دانستیم و نمى‌دانيم . چه كسى تشخيص داد صلاح يك بچه‌ى لب‌خط ، اين است كه يكسال در خانه‌اي رهن شده در سعادت‌آباد زندگى كند؟ كه بيشتر آرزو كند؟ در حالى كه نه خودش و نه خانواده‌اش به لحاظ فرهنگى ، روحى و روانى با شرايط آن منطقه براي مدت كوتاه ، آن هم بدون كارشناسى و بدون صلاحديد صاحبنظران آماده نبودند.
دوباره رانده شدن رضا از سعادت آباد بزرگترين ضربه روحى زندگي‌اش بود ، اين را وقتي فهميدم كه يكسال بعد او را در برنامه‌اى كه دعوتش كرده بوديم، ديدم و رضا حتى بي‌آرزوتر از وقتى بود كه به برنامه آمده بود. بماند كه كاش مى‌شد به جاى نگاه موردى به يك کودک، همه‌مان كاري براي بهتر شدن شرايط بچه‌هاى لب‌خط مى‌كرديم، كارى كه بچه‌هاى جمعيت امام على(ع) با سختى و سنگ اندازى‌هاى متعدد در طول سال‌ها تا حدودى توانسته‌اند انجام دهند.
اما همه خوب مى‌دانيم اجراى تئاتر، رفتن موقت به مدرسه و یا بازی فوتبال فقط سايه‌ى كوچكى بر آن همه بدبختى‌ست.نمى‌خواهم بگويم مقصر كيست، نمى‌خواهم بگويم انبوه بدبختى‌هاى تلنبار شده بر دوش يك كودك ، فقط ماحصل يك اشتباه رسانه‌ايى‌ست اما دست‌كم ياد بگيريم به جاى لطف‌هایی كه جلوى دوربين جار مى‌زنيم ، به سراغ فرهنگ‌سازى در رسانه برویم و به جاى دلسوزى و جوِّ هيجانى و كوتاه‌مدت با نظر كارشناسان به ريشه‌يابى آسيب‌هاى اجتماعي بپردازيم. باشد كه رستگار شويم.
ارسال نظر