چهار دستاورد بزرگ از چهارمین قهرمانی سوپرجام

ایران ورزشی: این سی و سومین جام رسمی باشگاه پرسپولیس بود که آنها را در تعداد جام‌های واقعی با رقیب دیرینه برابر کرد هر چند اگر قرار به مقایسه تعداد جام در زمان حیات هر دو باشگاه به صورت موازی باشد پرسپولیس مدت‌هاست پیش افتاده. این چهارمین سوپرجام متوالی سرخ‌ها بود و رکورد آنها در کسب این عنوان را تشدید کرد. همچنین این نهمین جام قهرمانی آنها در چهار سال اخیر بود و سرخ‌ها را همچنان در مسیر موفقیت نگه داشت.

از زمان درست انجام این مسابقه چیزی حدود ده ماه گذشته بود و این تعویق طولانی شاید می‌توانست سوپرجام ۹۹ را از لحاظ ارزش و اعتبار دچار خسران کند کما اینکه با نگاه کلی و فوتبالی، جامی که فقط برای پیروزی در یک مسابقه داده شود ارزشی همسنگ جام قهرمانی در یک دوره مسابقات فشرده و سنگین را ندارد اما به هر حال رزومه باشگاه‌ها را پررنگ‌تر و سنگین‌تر می‌کند و می‌تواند به آلبوم افتخارات‌شان زرق و برق بیشتری بدهد.

با این وجود قهرمانی در سوپرجام فوتبال ایران از چند جهت برای پرسپولیس مهم بود تا جایی که کادر فنی و بازیکنان بیشتر از هوادارانی که غرق در کری‌های هواداری در فضای مجازی و حقیقی شده‌اند به گرفتن این جام و اضافه کردن آن به افتخارات قبلی‌شان تأکید داشتند:

۱) تبدیل شدن به بهترین در تاریخ باشگاه: پرسپولیس ژن قهرمانی دارد. این را از مربیان و بازیکنان امروز پرسپولیس چند بار شنیده‌اید. آنها حالا چیزی شبیه تیم درخشان ابتدای دهه ۵۰ و نیمه دوم دهه ۷۰ شده‌اند و در رقابت با آن دو تیم رویایی می‌خواهند بهترین تیم تاریخ باشگاه باشند که با قهرمانی‌های متوالی و جام‌های بزرگ و کوچک، نام‌شان در تاریخ به عنوان بهترین ثبت شود. این انگیزه کمی نیست و می‌تواند بازیکنان تیم فعلی را برای رسیدن به جام‌های بیشتر و متمایز کردن‌شان از سایر افتخارآفرینان و نامداران تاریخ باشگاه تهییج کند.

۲) ماندن در جاده قهرمانی: برای پرسپولیس ماندن در جاده قهرمانی اهمیت فوق‌العاده‌ای دارد. اینکه نوار قهرمانی‌ها جایی گسسته نشود حالا برای این تیم فوق‌العاده مهم شده و همه از کادر فنی تا بازیکن تمام توان‌شان را می‌گذارند که در نزدیکی‌های رسیدن به جام قهرمانی چیزی مانع از تکرار موفقیت‌ها نشود. البته در یک سال گذشته بعضاً اتفاقات عجیب آنها را از رسیدن به جام‌های بزرگی مثل قهرمانی آسیا یا قهرمانی جام حذفی دور کرده اما گرفتن سوپرجام در ادامه مسیر خوشبختی پرسپولیس یک نقطه عطف بود و در شروع سال ۱۴۰۰ می‌توانست تیم را در مسیر درست نگه دارد.

۳) انگیزه بزرگ برای بردن لیگ و حذفی: پرسپولیس حالا ۷ بازی سرنوشت‌ساز در لیگ برتر در پیش دارد که در رقابت شانه به شانه با سپاهان هر کدام حکم فینال را خواهند داشت. سرخ‌ها برای رسیدن به پنجمین قهرمانی متوالی در لیگ و کنار زدن رقیب خطرناک‌شان به هر کدام از این مسابقات به عنوان یک فینال تعیین‌کننده نگاه می‌کنند اما انگار برای ورود قدرتمند به این هفت فینال به یک چیز انگیزه‌بخش از نوع هیجان‌انگیزش نیاز داشتند که همین جام قهرمانی سوپرجام بود. حالا بازیکنان و کادر فنی پرسپولیس برای موفقیت در لیگ برتر و جام حذفی شرایط روانی بهتری پیدا کرده‌اند و با وضعیت روحی مناسب‌تری به سوی قهرمانی‌های بعدی خواهند تاخت.

۴) این پرسپولیس است: مهم‌ترین و شاید بزرگترین دستاوردی که قهرمانی پرسپولیس در سوپرجام داشت اثبات توانایی‌های این تیم برای بزرگی کردن و بزرگ ماندن در فوتبال ایران بود. همه می‌دانند که پرسپولیس در چه شرایطی برای این مسابقه آماده شد و چه کمبودهایی داشت. همه از مواجهه کادر فنی و مسئولان باشگاه با سازمان لیگ و بی‌اهمیتی برگزار‌کنندگان این مسابقه به درخواست پرسپولیس مثل دیگر درخواست‌های‌شان خبر دارند اما پرسپولیس غر نزد و با تمام مشکلات و کمبودها ایستاد و کار کرد تا در یک بازی برتر، بدون نیاز به حاشیه کشاندن آن، برنده از زمین مسابقه بیرون بیاید و با شایستگی جام بگیرد. این برد و گرفتن جام از آن حیث اهمیت داشت که پرسپولیس تخت سینه‌اش بکوبد و بگوید این منم که از قهرمانی سیر نمی‌شوم و با تمام مشکلات دنبال ربودن جام‌های بعدی هستم و هر چقدر که بیشتر در تنگنا قرار بگیرم قوی‌تر خواهم شد. رسیدن تیم محروم از نقل و انتقالات به فینال آسیا شاهکار این مجموعه بود و حس عجیبی را در این تیم زنده کرد. حسی که با دست به دست شدن چوب دو امدادی از برانکو به کالدرون و بعد یحیی همچنان برقرار است و کاری کرده تا این مجموعه در تنگناها از سختی‌ها پلی برای رسیدن به اهداف بعدی و انگیزه‌ای جهت قدرتمندتر شدن بسازد.

حالا پرسپولیس با یک جام دیگر قوی‌تر شده و شکست دادنش سخت‌تر به نظر می‌رسد. این همان نکته‌ای است که برای کادر فنی پرسپولیس اهمیت داشت و آنها می‌دانستند که گرفتن سوپرجام چقدر به دردشان می‌خورد پس بیخود نبود که هر کدام از مربیان با این جام مشت‌های‌شان را گره کردند، فریاد زدند و جلوی دوربین‌ها ایستادند تا از این جشن تصویر ویژه‌ای ثبت و ضبط کنند.