سریع و خشن؛ محبوب‌ترین اکشن تاریخ

برترین‌ها: سریع و خشن ۹، ساخته‌ی جاستین لین اکرانش در آمریکای شمالی را با کسب ۷۰ میلیون دلار به عنوانِ افتتاحیه‌ی سه‌روزه‌اش آغاز کرد و صدرنشین جدول باکس آفیس شد.

اکثر طرفداران فیلم‌های اکشن با مجموعه فیلم‌های سینمایی سریع و خشن و کاراکتر دومینیک تورتو (با بازی وین دیزل) آشناییت دارند. کاراکتری که همیشه رو به جلو و با سرعت حرکت می‌کند؛ و کمتر پیش می‌آید که به آینه‌ی عقب ماشین نگاه کند.

در قسمت نهم دنباله سریع و خشن، دومینیک تورتو، اکنون درجایی دور از شهر و در یک منطقه روستایی دل‌انگیز زندگی می‌کند. دومینیک اغلب به گذشته نگاه نمی‌کند، اما هنگامی‌که سروکله برادر کوچک‌ترش جیکوب (با بازی جان سینا) که مدت‌هاست رابطه نزدیکی با او ندارد، دوباره پیدا می‌شود که توسط یک بیلیونر جوان نفرت‌انگیز به نام اُتو (با بازی تووه ارستد راسموسن) حمایت می‌شود و امنیت کره زمین ناگهان در دستان او قرار می‌گیرد.

تیم گریسون منتقد اسکرین‌دیلی درباره فیلم نوشت: سریع و خشن ۹ دارای شکوهی مضحک و دقایقی احساسی است. سکانس‌های تعقیب و گریز عظیم و پرهزینه‌ای برای کسب رضایت طرفداران همیشگی این مجموعه در فیلم وجود دارد، اما در این دقایق هیچ مفهوم یا نکته‌ی جالب توجه‌ای به چشم نمی‌خورد.

دنیل کیسی که بیشتر برای نگارش فیلم‌نامه فیلم سینمایی علمی-تخیلی «کین» (Kin) شناخته می‌شود به همراه کریس مورگان به‌عنوان نویسندگان نسخه‌ی جدید این مجموعه انتخاب شده‌اند. کریس مورگان به نوعی مغز متفکر مجموعه فیلم‌های سریع و خشن است و از سال ۲۰۰۶ و فیلم «توکیو دریفت» نویسنده‌ی اصلی تمام قسمت‌ها بوده است.

جان دفور منتقد هالیوود ریپورتر نوشت: روند و ساختار فیلم‌نامه شبیه به شیوه‌ی کلی این مجموعه نیست، اما دیالوگ‌ها شبیه به فیلم‌های قبلی نوشته شده‌اند. سریع و خشن ۹ مدام ما را به مکان‌های جدیدی می‌برد، اما وقتی نوبت به سفر فضایی می‌رسد دیگر حرفی برای گفتن باقی نمی‌ماند! فقط ذکر این نکته کافی‌ست که پریدن با ماشین از آسمان‌خراش‌ها در نسخه‌ی هفتم بسیار بهتر از این ماجراجویی‌های فضایی غیرقابل باور بود.

مسعود مشایخی در فیلم شات نوشت: طرفداران سریع و خشن، احتمالا از بازگشت یکی از شخصیت‌های مجموعه از قبر، خشنود خواهند بود. اما هنگامی‌که تمام فیلم به شکل اغراق‌شده‌ای از جلوه‌های بصری پرشده، طبیعی است که چشمان شما سرگردان در گوشه و کنار‌های قاب به دنبال فیگور‌های انسانی بگردد، حتی اگر آن شخص به شکل توضیح ناپذیری از مرگ بازگشته باشد. یک قانون فیزیکی اسرارآمیز در فیلم‌های سریع و خشن دیده می‌شود؛ البته اینجا منظورمان قوانین جاذبه نیست، بلکه از خرابی‌های فاجعه‌آمیز شهری حرف می‌زنیم که هیچ‌گونه تلفاتی ندارند. در مرکز یکی از قوی‌ترین سکانس‌های اکشن فیلم، یک آهنربای پرقدرت اتومبیل‌ها را از بین ساختمان‌ها خُرد می‌کند. در جای دیگری از فیلم، دو نفر از همکاران دومینیک درون یک پونتیاک قرمز آلبالویی بدون هیچ منطقی به فضا پرتاب می‌شوند. شما ممکن است به همه این چیز‌های احمقانه لبخند بزنید، البته به‌شرط آنکه چندان سخت‌گیر نباشید. بعد از گذشت دو دهه، فرانچایز سریع و خشن، احساس بی‌ارزشی و بی‌اعتباری می‌کند و این تهدیدی بر شکست‌ناپذیری این مجموعه است.

رضا حاج‌محمدی در زومجی نوشت: سریع و خشن زندگی‌اش را به عنوان نسخه‌ی ماشین‌محور نقطه‌ی شکست (Point Break)، ساخته‌ی کاترین بیگلو آغاز کرد. سپس، به یک سری اسپین‌آف‌های بی‌ارتباط با یکدیگر متحول شد و در نهایت، آن اسپین‌آف‌ها به تولدِ دنباله‌های مستقیم فعلی منجر شدند. اگر وین دیزل پیشنهاد حضور در سریع و خشن ۲ را رد نکرده بود، اگر توکیو دریفت به یک اسپین‌آفِ تمام‌عیار با قهرمانان کاملا جدید تبدیل نمی‌شد، اگر پاول واکر به‌طرز تراژیکی در میانه‌ی فیلم‌برداری سریع و خشن ۷ فوت نمی‌کرد، اگر تصمیم استودیو برای ساختِ اسپین‌آف هابز و شاو به ظهور هشتگ «عدالت برای هان» منجر نمی‌شد، این مجموعه احتمالا زودتر از این‌ها به پایان عمرش می‌رسید. اما همه‌ی این اتفاقات تصادفی و غیرمنتظره، برخی غم‌انگیز و برخی خوشحال‌کننده، به ظهور چیزی که امروز آن را به عنوان بزرگ‌ترین سری اکشنِ غیرفانتزی هالیوود می‌شناسیم منجر شدند. سریع و خشن به دلیلِ جوانه زدن موفقیت‌هایش از درونِ خاکِ شکست‌ها و لغزش‌هایش، مجموعه‌ی حیرت‌انگیزی در تاریخ هالیوود حساب می‌شود.