ترس از لولو افسانه نیست/ درباره تنها گذاشتن كودكان

همراه بردن كودكان براي انجام يك خريد ساده چند دقيقه‌اي به‌ويژه اگر كودك خواب باشد و كار شما اضطراري، به‌نظر غيرضروري مي‌رسد. بسيارند مادراني كه در اين شرايط فكر مي‌كنند تنها گذاشتن كودك براي چند دقيقه مشكلي ايجاد نمي‌كند، غافل از اين‌كه همين چند دقيقه بسيار كوتاه به‌ويژه اگر كودك از تنهايي بترسد، مي‌تواند سبب بروز مشكلات جسمي و روحي غيرقابل جبراني شود.



شما مي‌خواهيد براي خريد مسكن‌ تا داروخانه سر خيابان برويد يا براي پرداخت پول شارژ ساختمان به منزل مدير ساختمان برويد يا براي برداشتن وسيله‌اي به زيرزمين يا انباري سري بزنيد، فرزند شما از تنهايي مي‌ترسد و در نتيجه وقتي متوجه مي‌شود شما در خانه حضور نداريد، ترس وجود او را مي‌گيرد و گريه‌اش بلند مي‌شود، اما اگر از تنهايي نترسد تنها بودن انگيزه‌اي براي انجام كارهايي مي‌شود كه معمولا والدين اجازه انجام آن‌ها را به كودك نمي‌دهند و چه بسا انجام‌شان سبب مشكلات جبران‌ناپذيري شود. آسيب ديدن چشم در پي برداشتن چاقو يا قيچي يا آتش‌سوزي و سوختگي در پي بازي با كبريت يا خفگي يا يك عمر وابستگي بيمارگونه به اطرافيان به‌دليل ترس از تنهايي و در اثر تنها چند دقيقه سهل‌انگاري و تنها گذاشتن كودكان از اين جمله مشكلات است.



قبل از ۶ ماهگي معمولا كودكان ترس چنداني از تنهايي ندارند و كمتر صدايي باعث بيدار شدن آن‌ها از خواب خوش مي‌شود. اما از ۶ تا ۸ ماهگي به بعد تمامي صداهايي كه در خانه مي‌آيد، حتي صداي ماشين‌ها و صداهاي خارج از خانه، زنگ در و زنگ تلفن مي‌تواند او را از خواب بلند كند يا بترساند. شايد فرزند شما در برابر اين صداها ترسي از خود نشان ندهد ولي در نبود شما مي‌تواند محرك ترس او باشد. اگر قصد داريد حتي براي چند دقيقه فرزند خود را تنها بگذاريد تمام مسائل و حوادثي را كه ممكن است براي شما يا او پيش آيد، پيش‌بيني كنيد و وسايل خطرناك را از جلوي دست كودك پنهان كنيد. بهتر آن است كه از همسايه يا يك شخص قابل‌اطمينان بخواهيد سري به فرزندتان بزند، زيرا ممكن است مسائلي به هر حال سبب دير رسيدن شما شود. نبايد از ياد ببريد كه از لحاظ قانوني والدين مسئول امنيت كودك‌شان هستند و هر نوع بي‌احتياطي در قبال او جرم محسوب مي‌شود. غير از حوادثي كه در قبال تنها گذاشتن كودك ممكن است پيش‌ آيد و مشكلات جسمي برايش به‌وجود آورد، ترس از تنهايي و اضطراب جدايي هم مي‌تواند سبب بروز تجربه‌اي ناخوشايند در كودك شود و روابط او را با اجتماع در آينده تحت‌تاثير قرار دهد و سبب بدبيني، ترس از جدايي و از دست دادن دوستان و وابستگي در بزرگسالي شود.



اگر فرزند شما شيرخوار است و توان حركت ندارد، تنها به شرطي كه او را در تخت امن خود بگذاريد و تلفن و زنگ در را قطع كنيد، مي‌توانيد براي 10 دقيقه او را تنها بگذاريد. اما اگر فرزند شما 12-10 ماهه تا 4-3 سال است و توان راه رفتن دارد‌، حتي وقتي خواب است نبايد او را تنها بگذاريد، چون اگر از خواب بيدار شود ممكن است تلاش كند كه از تخت پايين بيايد در نتيجه ممكن است بيفتد يا خود را زخمي كند. وقتي كودكي گريه مي‌كند مطمئن است كه مادر سريعا به كمكش مي‌آيد اما اگر 10 دقيقه زمان بگذرد و مادر نيايد ممكن است صدمات روحي و جسمي جبران‌ناپذيري به كودك برسد. از 3 تا ‌4‌سالگي به بعد مي‌توانيد از فرزندتان بپرسيد كه مي‌تواند چند دقيقه‌اي تنها باشد يا خير؟ او را بايد آزاد بگذاريد تا خود جواب دهد و به پاسخ او احترام بگذاريد. نبايد با فشار يا تحميل كودك را اجبار كرد كه در خانه يا ماشين تنها بماند. از 5 تا 6 سالگي به بعد مي‌توان براي چند دقيقه كودك را تنها در خانه گذاشت اما بايد به او ياد داد كه مثلا درصورت لزوم با شما يا با يكي از همسايگان تماس بگيرد. از 7‌سالگي به بعد كودكان مي‌پذيرند كه تنها باشند اما چون دوست دارند تمامي مسائل را تجربه كنند بايد تمامي احتمالات را پيش‌بيني كرد و جلوي حوادث ناگوار احتمالي را گرفت. لازم است در آشپزخانه و حمام را قفل كنيد و از همسايه هم بخواهيد سري به فرزندان شما بزند. فراموش نكنيد به هيچ عنوان نبايد كودك زير 10 سال را شب‌ها تنها گذاشت.

اختصاصی مجله اینترنتی برترین ها Bartarinha.ir