سریعترین پرنده‌ی ساخت دست بشر +عکس
پرنده‌ی سیاه یا بلک‌بِرد SR-۷۱ با ظاهر خوفناک خود، عنوان سریعترین هواپیمای ساخت دست بشر را به خود اختصاص داده است، اما این هواپیما، سریعترین پرنده‌ی تولید شده نیست، بلکه North American X-۱۵ این عنوان را در اختیار دارد.
zoomit.ir - حسین خلیلی صفا: پرنده‌ی سیاه یا بلک‌بِرد SR-۷۱ با ظاهر خوفناک خود، عنوان سریعترین هواپیمای ساخت دست بشر را به خود اختصاص داده است، اما این هواپیما، سریعترین پرنده‌ی تولید شده نیست، بلکه North American X-۱۵ این عنوان را در اختیار دارد.
پرنده‌ی سیاه که لاکهید مارتین درصدد تولید نسل جدیدی از آن برای خدمت در نیروی هوایی آمریکا است، سریعترین هواپیمای ساخت بشر است، اما این هواپیما در مقابل پرنده‌ی راکت North American X-۱۵ از نظر سرعت حرفی برای گفتن ندارد. ایکس ۱۵ برای اولین بار در هشتم ژوئن ۱۹۵۹ پرواز کرد. این پرنده‌ی مجهز به موشک راکت، روی هواپیمای بی ۵۲ آژانس فضایی آمریکا نصب شده و پس از رسیدن به ارتفاع مناسب، از هواپیما جدا شده و با روشن کردن موتور خود، به سرعت ۷٫۲۷۴ کیلومتر بر ساعت یا ۵.۹ ماخ (سرعت صوت) در اولین پرواز دست یافت.
بلند شدن NASA NB-۵۲B که ایکس ۱۵ را با خود حمل می‌کند
پروسه‌ی رها کردن ایکس ۱۵ و روشن شدن راکت
پروسه‌ی پرواز ایکس ۱۵
فرود ایکس ۱۵
نیل آرمسترانگ در کنار ایکس ۱۵
در ژوئن ۱۹۶۷، پرنده‌ی تحقیقاتی X-۱۵A-۲ که نیروی آن از راکت تعبیه شده تامین می‌شد، با استفاده از یک پوشش مخصوص پوشیده شد تا مقاومت آن در برابر دمای بالای حاصل از پرواز در سرعت مافوق صوت افزایش یابد. پوشش مورد استفاده رنگی شبیه صورتی مورد استفاده در پاک‌کن‌ها داشت که پیش از پرواز با یک پوشش سفید رنگ برای درزگیری پوشیده شد. هدف از این کار دست‌یابی به سرعت بیشتر بود. X-۱۵A-۲ با انجام پرواز و بهره‌گیری از این پوشش توانست به سرعت ۶.۷ ماخ دست یابد.
X-۱۵A-۲ پس از کشیدن روکش سفید روی آن
نسل دوم از این پرنده‌ی تیزپرواز با تغییراتی همراه شد که از آن جمله می‌توان به دو مخزن حمل‌کننده‌ی سوخت مورد نیاز برای استفاده در راکت، محور بلندتر برای چرخ جلو، دماغه‌ی بلندتر با پایین رفتن سوی دماغه، افزایش طول دماغه به اندازه‌ی ۷۳.۶۶ سانتی‌متر، بهینه‌سازی شیشه‌ی اتاقک خلبان، پوشش محافظ در بدنه، بالچه‌های کوچک جداشدنی برای تست مواد جدید، باله‌ی عمودی زیر بدنه برای الصاق رم‌جت (ساده‌ترین نوع موتور جت) و همچنین نصب سیستم‌های تصویربرداری اشاره کرد.
پروازی که این پرنده در سوم اکتبر ۱۹۶۷ به خلبانی کاپیتان ویلیام، افسر نیروی هوایی آمریکا انجام داد، رکورد بیشترین سرعت را با ۶.۷ ماخ ثبت کرد. پس از جدا شدن از NASA NB-۵۲B، وی راکت پرنده‌ی خود را روشن کرد که در نتیجه به بیشینه سرعت ۶.۷ ماخ رسید. روکش سفید رنگی که روی بدنه‌ی پرنده‌ی راکتی کشیده شده بود در حین پرواز و در اثر حرارت بالای تولید شده در اثر پرواز در سرعت مافوق صوت به آرامی سوخته و پوشش اصلی خود را نشان می‌داد. دست‌اندکاران برنامه‌ی فضایی ایالات متحده دستاوردهای بسیاری را از این پروژه‌ی آزمایشی به دست آوردند که در سال‌های پس از آن در انواع پروژ‌ه‌های خود بکار گرفتند.
حوادث روی داده برای ایکس ۱۵
ایکس ۱۵ فارغ از مشکلات و چالش‌ها نبود و در طول دوران آزمایش با مشکلات زیادی روبرو شد.
مشخصات فنی
طول: ۱۵.۴۷ متر
عرض با احتساب بال‌ها: ۶.۸۱ متر
ارتفاع: ۴.۱۱ متر
وزن خالی: ۶٫۶۲۲ کیلوگرم
وزن با مخازن پر از سوخت و سرنشین: ۱۵٫۴۲۲ کیلوگرم
پیشرانه: راکت سوخت مایع Thikol XLR-99 با نیروی خروجی ۲۵۷.۳ کیلونیوتن
کاکپیت ایکس ۱۵
در تصویر فوق، تیم زمینی، هواپیمای ایکس ۱۵ را پس از فرود احاطه کرده‌اند تا وظایف خود را که در رابطه با آماده‌سازی هواپیما پس از فرود است، انجام دهند. کار اصلی این تیم پس از فرود هواپیما آغاز می‌شده است. پس از نشستن روی زمین و توقف هواپیما، خلبان وظیفه داشته تا وضعیت ابزار‌ها را ثبت کند که شامل ثبت فشار، دما و تغییر وضعیت کلید‌ها و خاموش کردن کلی سیستم بوده است. تیم زمینی با خارج کردن خلبان از کاکپیت، وظیفه‌ی کاهش فشار مخازن سوخت را بر عهده داشتند.
در تصویر فوق هواپیمای HL-۱۰ در کنار X-۱۵A-۲ جلوی یکی از آشیانه‌های ناسا قرار گرفته است. نسل دوم ایکس ۱۵ در سال ۱۹۶۲ و در جریان نشستن پس از انجام یک پرواز آسیب دید. همانطور که گفتیم نسل دوم ایکس ۱۵ با تغییراتی چون اضافه شدن دو تانکر سوخت و همچنین افزایش اندازه‌ی هواپیما همراه شد که این تغییرات امکان دست یافتن به سرعت ۶.۷ سرعت صوت را میسر کرد.
شیشه‌ی خورد شده‌ی کاکپیت ایکس ۱۵ پس از رسیدن به سرعت ۶ ماخ
پرنده‌ی سیاه که لاکهید مارتین درصدد تولید نسل جدیدی از آن برای خدمت در نیروی هوایی آمریکا است، سریعترین هواپیمای ساخت بشر است، اما این هواپیما در مقابل پرنده‌ی راکت North American X-۱۵ از نظر سرعت حرفی برای گفتن ندارد. ایکس ۱۵ برای اولین بار در هشتم ژوئن ۱۹۵۹ پرواز کرد. این پرنده‌ی مجهز به موشک راکت، روی هواپیمای بی ۵۲ آژانس فضایی آمریکا نصب شده و پس از رسیدن به ارتفاع مناسب، از هواپیما جدا شده و با روشن کردن موتور خود، به سرعت ۷٫۲۷۴ کیلومتر بر ساعت یا ۵.۹ ماخ (سرعت صوت) در اولین پرواز دست یافت.
بلند شدن NASA NB-۵۲B که ایکس ۱۵ را با خود حمل می‌کند
پروسه‌ی رها کردن ایکس ۱۵ و روشن شدن راکت
پروسه‌ی پرواز ایکس ۱۵
فرود ایکس ۱۵
نیل آرمسترانگ در کنار ایکس ۱۵
بیل دانا آخرین پرواز با ایکس ۱۵ را در بیست و چهارم ۱۹۶۸ انجام داد که ۱۹۹مین پرواز با این پرنده بود.
در ژوئن ۱۹۶۷، پرنده‌ی تحقیقاتی X-۱۵A-۲ که نیروی آن از راکت تعبیه شده تامین می‌شد، با استفاده از یک پوشش مخصوص پوشیده شد تا مقاومت آن در برابر دمای بالای حاصل از پرواز در سرعت مافوق صوت افزایش یابد. پوشش مورد استفاده رنگی شبیه صورتی مورد استفاده در پاک‌کن‌ها داشت که پیش از پرواز با یک پوشش سفید رنگ برای درزگیری پوشیده شد. هدف از این کار دست‌یابی به سرعت بیشتر بود. X-۱۵A-۲ با انجام پرواز و بهره‌گیری از این پوشش توانست به سرعت ۶.۷ ماخ دست یابد.
X-۱۵A-۲ پس از کشیدن روکش سفید روی آن
نسل دوم از این پرنده‌ی تیزپرواز با تغییراتی همراه شد که از آن جمله می‌توان به دو مخزن حمل‌کننده‌ی سوخت مورد نیاز برای استفاده در راکت، محور بلندتر برای چرخ جلو، دماغه‌ی بلندتر با پایین رفتن سوی دماغه، افزایش طول دماغه به اندازه‌ی ۷۳.۶۶ سانتی‌متر، بهینه‌سازی شیشه‌ی اتاقک خلبان، پوشش محافظ در بدنه، بالچه‌های کوچک جداشدنی برای تست مواد جدید، باله‌ی عمودی زیر بدنه برای الصاق رم‌جت (ساده‌ترین نوع موتور جت) و همچنین نصب سیستم‌های تصویربرداری اشاره کرد.
پروازی که این پرنده در سوم اکتبر ۱۹۶۷ به خلبانی کاپیتان ویلیام، افسر نیروی هوایی آمریکا انجام داد، رکورد بیشترین سرعت را با ۶.۷ ماخ ثبت کرد. پس از جدا شدن از NASA NB-۵۲B، وی راکت پرنده‌ی خود را روشن کرد که در نتیجه به بیشینه سرعت ۶.۷ ماخ رسید. روکش سفید رنگی که روی بدنه‌ی پرنده‌ی راکتی کشیده شده بود در حین پرواز و در اثر حرارت بالای تولید شده در اثر پرواز در سرعت مافوق صوت به آرامی سوخته و پوشش اصلی خود را نشان می‌داد. دست‌اندکاران برنامه‌ی فضایی ایالات متحده دستاوردهای بسیاری را از این پروژه‌ی آزمایشی به دست آوردند که در سال‌های پس از آن در انواع پروژ‌ه‌های خود بکار گرفتند.
حوادث روی داده برای ایکس ۱۵
ایکس ۱۵ فارغ از مشکلات و چالش‌ها نبود و در طول دوران آزمایش با مشکلات زیادی روبرو شد.
مشخصات فنی
طول: ۱۵.۴۷ متر
عرض با احتساب بال‌ها: ۶.۸۱ متر
ارتفاع: ۴.۱۱ متر
وزن خالی: ۶٫۶۲۲ کیلوگرم
وزن با مخازن پر از سوخت و سرنشین: ۱۵٫۴۲۲ کیلوگرم
پیشرانه: راکت سوخت مایع Thikol XLR-99 با نیروی خروجی ۲۵۷.۳ کیلونیوتن
کاکپیت ایکس ۱۵
تصاویر آرشیو ناسا
در تصویر فوق خلبانان نسل دوم از ایکس ۱۵ را مشاهده می‌کنید که از سمت چپ به راست، جوزف اینجل، رابرت راشورث، جان مک‌کی، ویلیام پِته، میلتون تامسون و ویلیام دانا هستند.
در تصویر فوق، تیم زمینی، هواپیمای ایکس ۱۵ را پس از فرود احاطه کرده‌اند تا وظایف خود را که در رابطه با آماده‌سازی هواپیما پس از فرود است، انجام دهند. کار اصلی این تیم پس از فرود هواپیما آغاز می‌شده است. پس از نشستن روی زمین و توقف هواپیما، خلبان وظیفه داشته تا وضعیت ابزار‌ها را ثبت کند که شامل ثبت فشار، دما و تغییر وضعیت کلید‌ها و خاموش کردن کلی سیستم بوده است. تیم زمینی با خارج کردن خلبان از کاکپیت، وظیفه‌ی کاهش فشار مخازن سوخت را بر عهده داشتند.
در تصویر فوق هواپیمای HL-۱۰ در کنار X-۱۵A-۲ جلوی یکی از آشیانه‌های ناسا قرار گرفته است. نسل دوم ایکس ۱۵ در سال ۱۹۶۲ و در جریان نشستن پس از انجام یک پرواز آسیب دید. همانطور که گفتیم نسل دوم ایکس ۱۵ با تغییراتی چون اضافه شدن دو تانکر سوخت و همچنین افزایش اندازه‌ی هواپیما همراه شد که این تغییرات امکان دست یافتن به سرعت ۶.۷ سرعت صوت را میسر کرد.
شیشه‌ی خورد شده‌ی کاکپیت ایکس ۱۵ پس از رسیدن به سرعت ۶ ماخ
پ
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
ارسال نظر