۹ شخصیت دنیای بازی که حرف نمی زنند، اما محبوبند

مجله همشهری دانستنیها - ارسلان شهلا: اگر وسط بازی پانتومیم به حرکات خود دقت کنید، در می یابید که انتقال معنی و مفهوم بدون استفاده از زبان چقدر دشوار است و برای رمزگشایی از یک کلمه یا عبارت چه عرقی باید بریزید. حالا تصور کنید که بدون استفاده از کلام بخواهید داستانی را روایت کنید و مخاطب خود را تا انتهای کار همراه خود نگه دارید.

داستان گویی و شخصیت پردازی بدون استفاده از زبان و کلام در دنیای بازی رواج پیدا کرده است. اما تعداد محدودی از بازی ها «هنر» شخصیت پردازی بی کلام را به خوبی به اجرا در آورده اند. در این گزارش 9 شخصیت در بازی های کامپیوتری را مرور می کنیم که حرف نمی زنند، اما از دیدن و شنیدن آنها سیر نمی شوید.

Gordon Freeman Half Life 2


«گوردن فریمن» نقش اول بازی هاف لایف، یک تحصیلکرده رشته فیزیک و یک جنتلمن تمام عیار است که به جای حرف زدن و مزه پرانی «عمل» می کند. او با حوصله به اطرافیان اش گوش می کند، تصمیم درست را می گیرد و خودش کار را انجام می دهد. یکی از فرضیه های قوی در مورد گوردون این است که او از اختلالی رنج می برد که وقتی استرس به سراغش می آید حرف زدن را برایش مشکل می کند؛ گوردون نه آدم کش است و نه می خواهد دنیا را از دست تروریست ها نجات دهد. او دانشمندی است که در موقعیتی ناگزیر به جای کتاب و قلم، تفنگ به دست می گیرد و همین وضعیت استرس و اختلال کلامی او را توجیه می کند، اما چه این فرضیه درست باشد یا نه، ویژگی اصلی گوردون فریمن کم گویی و عمل گرایی است.

Alcatraz Crysis ۲


اینکه «آلکاتراز» ابَر سرباز بازی کرایسیس ۲ مثل بیشتر شخصیت های کسل کننده و تک بعدی، بازی حرف نمی زند (یا حرفی برای گفتن ندارد) اتفاق خوشایندی است چرا که در تمام طول داستان همه در حال نعره کشیدن هستند و همین قدر که گوش تان نوازش داده می شود، کافیست ظاهرا استودیوی بازی سازی Crytec قصد داشت تجربه ای مشابه هاف لایف ۲ و «قهرمان خاموش» آن را رقم بزند تا بازیکنان، خود را به جای آلکاتراز حس کنند و در فراز و نشیب های داستان با او همراه شوند.

البته سکوت آلکاتراز یک توجیه منطقی هم دارد؛ او قبل از بر تن کردن لباس فوق پیشرفته اش متحمل جراحت های مرگباری شده بود و ریه و تارهای صوتی اش به شدت آسیب دیده بود، اما همین «لباس نانوئی» دوباره سرپایش کرده است.

Link Legend of Zelda


سازندگان بازی «زلدا» به جای انتخاب یک اسم کلاسیک ژاپنی برای قهرمان بازی خود یک اسم، یا به بیان دقیق تر یک «کلمه» انگلیسی را روی قهرمان بازی گذاشتند: «لینک» چرا که براساس ایده اولیه بازی قرار بود این شخصیت، لینک و رابطی بین بازیکنان و آواتار، یا همان شخصیت مجازی درون بازی ایجاد کند. ژاپنی ها به رگ و ریشه پیدایش شخصیت «لینک» وفادار مانده اند و تا به حال قهرمان شنل پوش را وادار به حرف زدن نکرده اند. البته لینک از راه های جورواجوری با گیمرها تعامل برقرار می کند و خیلی اوقات حرف دلش را از زبان شخصیت های دیگر می زند تا سکوت اش هرگز ب چشم نیاید.

Chell Portal


دشمن اصلی شما در بازی پورتال یک سیستم کامپیوتری هوشمند به نام GLaDOS است که مدام حرف می زند و تکیه پرانی می کند، اما هرگز بازخوردی از شما دریافت نمی کند، تا جایی که بالاخره حوصله اش سر می رود و از سر کلافگی می گوید: «اصلا گوش می دی چی می گم!؟» سازندگان هاف لایف ۲ راه و چاه خلق قهرمان های ساکت و سرگرم کننده را خوب بلدند و در خلق Chell، قهرمان پورتال هم تجربه موفقیت آمیز خود را تکرار کرده اند، اما یکی از نویسندگان پورتال به این سوال که Chell از سر ناتوانی حرف نمی زند یا نه،

پاسخ جالبی داد: «بیایید لحظه ای خود را جای شل بگذاریم. به چشم من او آن قدر از شنیدن صدای نحس GLaDOS و پیداکردن راه خروج کلافه شده که حوصله حرف زدن ندارد وگرنه احتمالا حرف زدن هم بلد است.»

Subject Delta Bio Shock ۲


Subject Delta قهرمان بازی «بایوشاک ۲» در سراسر بازی حتی یک دیالوگ هم ندارد و مطلقا حرف نمی زند. سکوت قهرمان بایوشاک ۲ یک دلیل پزشکی دارد؛ او لباس غواصی یغری را به تن می کند که پوشیدن آن صدمه برگشت ناپذیری به تارهای صوتی اش می زند.

اما سازندگان بازی یک دلیل روانی را هم برای سکوت او برشمرده اند؛ آنها نقش اول بازی را ساکت نگه داشتند و هرگز نام و هویت اش را فاش نکردند تا گیمرها اسم محبوب خود را روی قهرمان بازی بگذارنند و ارتباط عاطفی قوی تری با او برقرار کنند.

Jak Jak and Daxter


«جک» را در بیشتر قسمت های سری Jak and Daxter قهرمان پرچانه ای دیده ایم. اما او در اولین بازی این مجموعه که سیزده سال پیش منتشر شد، لام تا کام حرف نمی زند.البته قهرمان اسپورت و مو طلایی J&D در چند سکانس هوس حرف زدن به سرش می زند، اما تا دهان باز می کند، دستیارش «دکستر» مزه پرانی می کند و جک خاموش باقی می ماند. در یکی از قسمت های بعدی بازی، دکستر به طعنه می گوید «انگار جک مثل قدیم ها لال مونی گرفته» تا به این ترتیب یادی از قسمت اول بازی کرده باشند.

Crono Chrono Trigger


بازی کلاسیک Chrono Trigger یکی از نمونه های برجسته داستان پردازی در بازی های کامپیوتری است؛ این بازی کلاسیک به خوبی نشان می دهد که چطور ممکن است قهرمان داستان را ساکت و بی سروصدا نگه داشت و روایت داستانی را از هر لطمه ای در امان نگه داشت. در Chrono Trigger اسم دلخواه خود را روی شخصیت تان می گذارید و شخصیت های دیگر بازی هم شما را با همان اسم خطاب می کنند. جالب اینجاست که Chrono Trigger چند پایان داستانی دارد که در یکی از آنها شخصیت داستان بالاخره لب به سخن بازی می کند.

Red Pokemon Red


احتمالا کارتون «پوکه مون» را دیده اید حتی اگر پوکه مون باز نباشید. پوکه مون داستان جانورهای بانمکی شبیه به گربه و خرگوش خودمان است که تبدیل به هیولا می شوند و با هم مبارزه می کنند. «قرمز» یکی از شخصیت های اصلی سری بازی های کلاسیک پوکه مون است که پوکه مون ها را پرورش می دهد و با پوکه مون هایش با دیگران مسابقه می دهد. او زیاد اهل حرف زدن نیست و در قسمت های جدیدتر پوکه مون هم به این سنت پایبند می ماند. در بسیاری موارد (مثل جک در بازی Jak and Daxter که به آن پرداخته ایم) بازی سازها سکوت شخصیت های خود را می شکنند و در نسخه های بعدی آنها را به حرف می آورند، اما «قرمز» هرگز با شما هم کلام نمی شود.

Claude GTA III


تا قبل از GTA III هیچ بازی دیگری در آن ابعاد و اندازه ساخته نشده بود؛ اما قسمت سوم GTA با وجود تمام نوآوری هایش یک مشکل کوچک داشت و آن اینکه شخصیت اول اش توان حرف زدن نداشت. GTA III یکی از اولین عناوینی بود که به طور گسترده از فناوری «موشن کپچر» (ضبط حرکات بدن به وسیله حسگرها و تبدیل آن به تصاویر سه بعدی) در آن استفاده شده بود.

اما طراحان بازی در زمان ساخت GTA III راهی پیدا نکردهبودند که حرکات پیچیده موشن کپچر را با شخصیت های سه بعدی دیگر در دنیای بازی هماهنگ کنند. محدودیت فناوری و البته محدودیت زمانی در انتشار بازی در تاریخ معین باعث شد تا کلاود برای همیشه زبان بسته بماند.