بنیامین: دغدغه ما عشق است

مجله یکشنبه : جایی خواندم که «صبر، گونه ای از اتفاق است». این جمله انگار که حکایت بنیامین است. او بعد از انتشار اولین آلبومش در سال 85 سکوتی پنج ساله داشت. سکوتش شاید کوتاه ترین مسیر برای رسیدن به موفقیتی ماندگار بود. بر پایه همین صبر. اجرای زنده او در پنجمین شب جشنواره موسیقی فجر می تواند سند این ادعا باشد. بهانه گفت و گوی ما هم، همین حضورش در جشنواره موسیقی بود. اما فکر کردیم در چندین مصاحبه اخیر همه این حرف ها گفته شده و از آنجایی که بنیامین می تواند ساعت ها راجع به هر چیزی با شما صحبت کند، ترجیح دادیم به محور اصلی ترانه های او بپردازیم و تحلیل این خواننده موسیقی پاپ را از عشق که خودش به آن نیروی محرکه تمام اتفاقات هستی می گوید بشنویم...


*ترانه هایتان همگی عاشقانه هستند، تعریف شخصی شما از عشق چیست که این طور سرسخت این جنس آهنگ ها هستید؟

همه به من می گویند چرا ترانه های اجتماعی نمی خوانی. می گویم راجع به سوژه های اجتماعی نمی خوانم اما عشق. مسائل اجتماعی را هم در بر می گیرد.

*جواب من را ندادید؟ تعریف شخصی خودتان از عشق چیست؟

آن چیزی که اگر بعد از چند شبانه روز بی خوابی و خستگی از شما درباره اش سوال کنند، آن را بی جواب نمی گذارید! وقتی عشق را به دست می آورید، برای هر سوالی جواب دارید. عشق آدم را قوی می کند، جسارت و اعتماد به نفس می دهد. همین که به سمت عشق حرکت می کنید جذاب می شوید. حالا چه به سمتش بروید یا او به سمت شما بیاید، فرقی ندارد. عشق جریان دارد و آدم های اطرافش را جذاب می کند. چه در ایده آل ترین حالتش که بین عاشق و معشوق است، چه در پایین ترین سطوح، مثل یک محبت ساده...

*شاید عشق در گذشته معنای دیگری را به ذهن متبادر می کرده، اما این روزها به معنای عام آن تغییر کرده؟

مثلا چه طوری شده؟

*قبلا دیالوگ های بین افراد درمورد عشق متفاوت بود ولی حالا عشق به احساس قبل نیست.

... واقعا این طوریه؟! یعنی چیزی که به عنوان عشق همه می شناسند مثل قبل دیگر رمانتیک نیست؟

*بله! به نوعی از آه و سوز افتاده.

به نظرم این تقسیم بندی درست نیست، این که بگوییم امروز بخش رمانتیک عشق نسبت به گذشته کم شده. چرا کم شده؟ در همین چند سال، ۱۰ کار بسیار عاشقانه وارد بازار موسیقی شده که کار من هم نبوده. هم از نوع خوشحال و هم از نوع ناراحتش و خیلی هم مورد استقبال مردم قرار گرفته است. شاید در مطبوعات که تب ماجراهای سیاسی و اجتماعی و اقتصادی خیلی داغ است. جریاناتی مثل عشق، مهربانی و بخشش و انساندوستی در اولویت نباشد و به نوعی رسانه های ما با این نوع فضاها، رسمی برخورد کنند. ولی وقتی راجع به عشق با توده مردم صحبت می کنید و چیزهایی که ذهن شان را درگیر کرده، می شنیود، می بینید که عده ای هم به شکل دیگری با مسایل پیرامون شان برخورد می کنند و معنای عشق را می فهمند. مخاطبان من دقیقا جزء دسته دوم هستند.

*بهتر است سوالم را جور دیگری مطرح کنم. زمانی که فعالیت هنریتان را شروع کردید؛ ادبیات دیگری بر ترانه های عاشقانه ما حاکم بود. شما با رویکرد تازه ای وارد موسیقی پاپ شدید و خیلی مورد استقبال طیف های مختلف قرار گرفتید. به نظر خودتان اشعار و ملودی های عاشقانه شما چه ویژگی داشت؟

ترانه ها در عین پیچیدگی، ساده بودند و این موسیقی بریا مخاطب خیلی روان و آشنا بود. واقعی بود، مودب بود و هر حرفی را بازگو نمی کرد. ادبیات این ترانه ها بسیار سنجیده انتخاب شده بود. ملودی ها هم روان و تاثیرگذار بود و در ذهن می نشست. مجموعه این عوامل باعث شد این آهنگ ها خاطره ساز شوند. ضمن اینکه این گفتمان در موسیقی پاپ اصلا باب نبود. همه داشتند به سمت دیگری می رفتند. کار ما در آن مقطع شاید به نوعی خلاف جهت آب شنا کردن بود و باعث شد افراد زیادی جذب این موسیقی شوند.


*در عین حال که خیلی به عشق کلاسیکی که ما در فرهنگمان می شناسیم نزدیک بود...

بله، بومی بود. انگار زمان زیادی ما این حس ها را فراموش کرده بودیم.

*غیر از عشق که محوریت ترانه و آهنگ های شماست، به چه چیزی توجه داشتید؟

درون مایه کارها عشق بود، نه رابطه! دقیقا این تفاوتی که برای شما سوال ایجاد کرده، همین مساله است. شاید در جامعه روابطی خیلی عادی تر شده و یا آدم ها عاشق نیستند و یک رابطه ساده، را عشق تصور می کنند. ما از رابطه حرف نمی زدیم، ما روابط براساس عشق تعریف می کردیم؛ چون قرار نبود روانشناسی کنیم یا مشاور خانواده باشیم. بنای ما عشق بود. حالا عشق چه روابطی را شکل می دهد و چه ملزوماتی دارد؟ سعی کردیم به این بپردازیم. ببینید، شاید در یک رابطه ۵ ساله، آدم ها ده هزار بار به هم ابراز محبت و چند هزاربار به هم گفته باشند «دوستت دارم» اما بعد سر کوچکترین مشکل و اختلافی، تمام داستان و گذشته را فراموش کرده و فقط یک مقطع منفی در رابطه را پررنگ کنند. به نظر من اگر یک ذره از پالس های مثبت و عاشقانه را به قسمت تخریب شده یک رابطه تزریق کنید. توانایی این را دارد که رابطه را بازسازی کند. هرچقدر قید و شرط در عشق بیشتر باشد، مشکلات بیشتری به وجود می آید. قید و شرط همان چیزی است که شما را از عشق دور می کند و به رابطه نزدیک می کند. این رابطه ماشینی و صنعتی است؛ حالا می گویید مگر می شود در عشق هیچ قید و شرطی وجود نداشته باشد؟ من می گویم عشق بدون قید و شرط یک شرایط ایده آل است. ولی می توان سعی کرد به این ایده آل نزدیک شد...

*نوعی ایده آلیستی نگاه کردن به عشقی که این روزها حاشیه هایش بیشتر از خودش است؟!

بله، خود عشق یک نوع آرمان گرایی است. وقتی که می گویند، عاشق بدی ها را نمی بیند برای همین است؛ چون هدف ذهنی فرد عشق است. نمی خواهد باور کند اتفاقاتی هم وجود دارد که ایده آل نیست. مساله ما رابطه نیست. دغدغه ما، عشق است. مبنایی که همه آدم ها پس ذهن خودشان آن را می شناسند و قبول دارند. مثل این جمله که می گویید: «عشق هم عشق های قدیم»...

*یعنی حسی که زیر غبار اتفاقات و شرایط پنهان شده.

بله، همه ما این حس را درونمان داریم، ولی فکر می کنیم برای خیلی وقت پیش بوده و دست نیافتنی است.

*موسیقی پاپ هم که با حس روزانه مردم در ارتباط است، در این مساله بی تاثیر نبوده؟

زمانی در اشعار ما، مدام به معشوق توهین می کردند و تهمت می زدن. مساله من با کسانی که چنین اشعاری می خوانند، این بود که روابط را نباید وارد موسیقی پاپ کرد. هرکس قصه ای دارد و شاید آن قصه، جدایی هم داشته یا چیزی که خوشایند نبوه، ولی آنها فقط همان قسمت ناراحت کننده را به جای عشق، بزرگ نمایی می کنند. شما درگیر رابطه ای هستید که آن هم ماجراهای خودش را دارد ولی اسمش عشق نیست.



تاریخ چه می گوید

عشق در همین روابط اتفاق می افتد

*منظورتان این است که هر رابطه ای بین یک زن و مرد حتما قرار نیست عشق باشد؟

نمی گویم عشق نیست، مثل آن دایره ای که در کتاب «قطعه گمشده به دنبال دایره بزرگ» شل سیلور استاین یا آن قطعه مثلث شکل در کتاب «به دنبال قطعه گمشده». هردو به نوعی دنبال تکامل خود هستند و مسیری را به سمت آن طی می کنند و در آن، انواع ارتباطات با جهان پیرامون خود دارند که نمی توان گفت این ارتباط ها همان مقصد نهایی یعنی عشق است.

*اولین بار چه زمانی عشق را تجربه کردید؟

این عشقی که الان بین دختر و پسرها مرسوم است را من هم در نوجوانی تجربه کردم. از همان موقع نسبت به این مساله حساس بودم اما حس می کردم این تمام ماجرا نیست. اگرچه همان هم مرا درگیر می کرد، ولی حساسیتی داشتم که متوجه می شدم این همه داستان نیست. همیشه خیلی نسبت به آن گارد داشتم. فکر می کردم این عشق نیست. بعدا فهمیدم که عشق در همین روابط هم اتفاق می افتد. نمی توانم برای همه آدم های دنیا، نسخه بدهم؛ ولی دقیقا عشق پاکی که ظرفیت معنوی هم داشته باشد، زمینه اش یک عشق مجازی و زمینی بین آدم هاست.


*تعریف شما از عشق از سال ۸۵ که شروع به کار خواندن کردید تا به حال چه تغییراتی کرده؟

پخته تر شده، وسیع تر شده و الان کاربردش در ابعاد مختلف زندگی ام خیلی بیشتر است. عشق الگویی است که براساس آن می توانید در ابعاد مختلف زندگی رسوخ و فضاهای دیگر را تجربه کنید. رابطه بین زن و مرد، معیار سنجش عشق در جوامع مختلف است اما همه ماجرا این نیست؛ همه ما هم این را می دانیم که عشق خیلی گسترده تر از این است. ببینید! تمام مسائل بزرگ اقتصادی، اجتماعی و سیاسی دو طرف دارد. همه اختلافات بین موافقان ومخالفان یک مساله است. اگر همین آدم ها یک مقدار مهربان تر بودند، حتی در اختلافات سطح بالا، کمی واضح مهربانی می کردند؛ یعنی مسائل حرفه ای، دانشگاهی و... را کنار می گذاشتند و در برخورد با مسائل مهربان تر بودند، شاید موضوع اختلاف هم به خودی خود حل می شد.

*یعنی صداقت بیشتری داشتند...

فقط صداقت نیست. مثل این که شما به ماشین من می زنید و من به شما نگاه می کنم، حس می کنم عجله دارید، هیچ کارت و مدرکی هم همراهتان نیست و نمی توانیم منتظر افسر هم بمانیم. این جاست که من به شما اعتماد می کنم و می گذارم که با ماشین تان بروید...


ساعتی برای مرور واقعیت های زندگی

*پس این عشق به اعتماد و درک نزدیک تر است.

همراه با همه چیزهای خوب است، همراه با آراستگی است. از هر سطحی نگاه کنید، عاشق باید نسبت به معشوق آراسته و مرتب و مودب باشد. سادگی خود به خود، صداقت ایجاد می کند. وقتی دروغ می گویید. همه چیز پیچیده می شود و کلی فایل های اضافه در ذهن باز می شود که شما را از مسیر اصلی دور می کند. این حرف امروز ما نیست، چند وقت پیش در مصاحبه دیگری هم گفتم ما در اولین برخوردی که با اصحاب رسانه داشتیم، یعنی در کنفرانس خبری که فردای انتشار اولین آلبوم تشکیل شد، قبل از اینکه سوال بپرسند چند خطی را خواندم. حتی بافت ادبیاتی اش خیلی به امروز نزدیک است. آن روز کسی باور نمی کرد کسی که می گوید «دنیا دیگه مثل تو نداره» و موزیکش همه جا اپیدمی شده، چنین تفکری دارد. در آن کاغذ از ایجاد فضای مهربانی در هر کاری، مخصوصا موسیقی پاپ گفته بودم و گفتم «عشق، مهربانی و آن چیزی که به عنوان عاطفه در فضا منتشر می شود؛ میانبری است برای راه حل تمام مشکلاتی که در جامعه وجود دارد.»

*به نظر من این نگاه خیلی کلی و در جامعه امروز ما غیرکاربردی است. مسائل مختلفی باعث شده مردم از این صداقت، مهربانی و اعتماد دور شوند، حتی در همین دنیای موسیقی، چرا به آنها نمی پردازید؟

همه کسانی که در هر کجا این آهنگ ها را گوش می دهند و به این کنسرت ها می آیند و به نوعی پیگیر این جریان هستند. همه طرفدار این فضا و گفت و گو هستند. شما چرا به این گرایشات مردمی نمی پردازید. راجع به مسائل اجتماعی، سیاسی و خیلی مسائل دیگر که می گویید، مانیفست های زیادی وجود دارد. اما به نظرم مبنای صحیح تمام این مسائل مهربانی است. نه اینکه شما هر چیزی می گویید، من بخواهم یک نسخه عاشقانه کلی بپیچم، می توانیم مفصل راجع به آنها صحبت کنیم. اما در موسیقی پاپ جایی برای این اظهارنظرها وجود ندارد. هنوز این ظرفیت در هنر، مخصوصا در موسیقی و مخصوصا در موسیقی پاپ وجود ندارد.


*البته در ایران به خاطر محدودیت ها و عدم رشد هنر نسبت به نقاط دیگر جهان این مشکل بیشتر هم هست!

البته این حرف ها فقط در مورد اینجا نیست ولی به هر حال، ما در این جغرافیا و شرایط حرف می زنیم.

*شما در این شرایطی که گفتید چه کار می توانید انجام دهید.

هر آدمی در ۲۴ ساعت زندگی چند دقیقه دوست دارد ریلکس باشد. در میان تمام سختی ها دوباره باورهایش را بسنجد و به چیزهایی فکر کند که در عمق ذهنش جریان دارد.

*یعنی ساعتی که آدم برای خود خودش است؟

دقیقا نقطه هدف گذاری من همان ساعت است. راجع به بقیه اوقات و دغدغه ها، آدم های دیگری مشغول برنامه ریزی هستند. من با آن ساعتی از زندگی آدم ها که می خواهند از فرعیات فارغ باشند و واقعیت های زندگی را مرور کنند. کار دارم.


ترکیب حس و تکنیک

*مهم ترین عامل تاثیرگذاری و ماندگاری یک آهنگ خوب چیست؟

یک شعر وقتی با یک ملودی تلفیق می شود، بیان تازه ای به وجود می آورد. هم در بخش شعر و مودی و هم در بخش تنظیم و اجرا. همه این عوامل در جهت به وجود آوردن القاء یک حس هستند. شما به آلبوم 85 نگاه کنید، می بینید بیان ها متنوع است. اما همه در یک راستا هستند؛ فضا حول و حوش عشق است و تکنیک مبتنی بر تیم است. عشق، حس کار است و همکاری گروهی بهترین فضا باری رسیدن به سطح بالایی از تکنیک است. در جوامع پیشرفته می بینید برای تولید هر چیزی سریع تیم های مختلفی تشکیل می شود؛ ما هم در ابعاد کوچکتر، چند تیم مختلف را برای کارهایمان تشکیل دادیم. ترکیب حس و تکنیک مهم ترین عامل است. حس می تواند حتی روابط عاطفی بین اعضای گروه باشد؛ اما تکنیک کاملا مستقل است. من و فرید احمدی 12 سال است دوستیم. اما وقتی وارد فضای تکینک و فرم می شویم. آنقدر با هم می جنگیم تا به نتیجه مطلوب برسیم و اگر نرسیم ربطی به روابط دوستانه ما ندارد. یعنی 2 فضای مستقل که با هم ترکیب می شوند.

*اشراف به موسیقی سنتی چقدر می تواند به یک خواننده پاپ کمک کند؟

خیلی، من خیلی از گوشه های موسیقی سنتی را می خوانم. بدون اینکه حتی اسمشان را بدانم. در دوره های مختلف هم شنیده ام. کسی که در سن بیست و چند سالگی رسمی ترین کارش، خوانندگی و آهنگسازی است با بیان سر و کار دارد. من در دوره دبستان و راهنمایی هم در گروه های مختلف حضور داشتم و هر کجا که خواندنی بود و می شد در متن کار دخل و تصرف کرد، حضور داشتم.


*دوره آموزشی خاصی در موسیقی سنتی گذرانده اید؟

دوره خاصی نگذرانده ام اما خیلی گوش می دهم.

*بیشتر چه چیزی گوش می دهید؟

راستش را بگویم؟

*حتما.

چون همه برای جواب دادن این سوال ها، چند گزینه شیک و اتو کشیده دارند. واقعا من در موسیقی سنتی اولویت ندارم که بگویم کار فلان خواننده یا فلان آهنگساز را دوست دارم. بعضی قطعات هست که خیلی دوست دارم و گوش می دهم و گوشه های مختلف در ذهنم می ماند و بعضی وقت ها آنها را می خوانم.

*فکر نمی کنید اگر تخصصی تر این موسیقی را دنبال کنید به کارتان بیشتر کمک کند؟

چرا، البته باید وقتش را هم داشته باشم. الان اولویت های دیگری برای من وجود دارد. از موسیقی سنتی به اندازه ای که بلدم - البته کافی نیست - در کارم استفاده می کنم. مثلا گوشه های مختلفی که تحریرهای جدیدی ایجاد می کند. فکر می کنم به اندازه ای به موسیقی سنتی اشراف دارم که می توانم در کارم استفاده کنم، البته نه در خواندن، بیشتر در شناختن آواهای مختلف.


به نظر من موسیقی رپ خیلی جذاب است

*چرا ترجیح می دهید آهنگ کارهایتان را خودتان بسازید؟

در آینده از ملودی سازان دیگری که عمدتا از دهه هفتاد هستند استفاده می کنم و حالا شروع کرده ام به پیداکردن استعدادهایی که برای این نسل هستند. در بخش خوانندگی هم من از کسانی که اورجینال باشند استفاده می کنم.

*چرا از این سن و نسل خاص؟

چون فضای جدیدی دارند. البته بهترین بیان من روی خط ملودی هایی است که خودم ساخته ام. حس بهتری را به من منتقل می کند، زمانی که کلمه ها را با ملودی خودم صدا می کنم؛ فرکانس های بهتری را می توانم منتقل کنم. تقریبا تمام خواننده های بزرگ خودشان ملودی آهنگ هایشان را می سازند. بهترین مودی وقتی است که خواننده خودش آن را ساخته باشد. چون به حس اش نزدیک تر است. البته این نظر من است. بعد هم من ابتدا آهنگساز بودم و بعد خواننده شدم. مهم ترین کارم قبل از خوانندگی، آهنگسازی پرفروش ترین آلبوم کودک ایرانی بوده که هنوز هم همین عنوان را دارد. بهتر است از من بپرسید چرا از یک خواننده دیگر استفاده نمی کنم.


*بیشتر از چه چیزی برای ساختن ملودی ها الهام می گیرید؟

من حتی به حرف زدن آدم ها هم گوش می دهم، چون ممکن است آوایی ایجاد کنند که بتوانم در کارم از او استفاده کنم. موسیقی پاپ است و هر صدایی که بتواند مخاطب را جذب کند برای من الهام بخش است.

*آیا اصلا موسیقی شما پاپ است؟

چون مخاطب محور است، می توان اسم پاپ را روی آن گذاشت. این تعریف ها از جاهای خاصی می آید. شما می توانید تعریف جدیدی از این موسیقی داشته باشید، یعنی یک تعریف بومی که بافت جامعه آن را می پذیرد. اصلا یک سری تعاریف برای موسیقی های مختلف در جاهای دیگر وجود دارد که در جامعه ما مورد قبول نیست. مثلا سال ها طول کشید تا جامعه ما موسیقی رپ را پذیرفت. ولی شاید جایی که این موسیقی به وجود آمد، طی چند هفته توانست مخاطب را درگیر کند. این اسم در ذهن همه مانده، حالا ما این اسم را به زور می خواهیم وارد جامعه خودمان کنیم، البته من معتقدم موسیقی اساسا موسیقی جذابی است و باید صبر کنیم تا این اسم ها را مردم بگذارند و ببینیم توده مردم چه زمانی برای یک پدیده هویت قائل می شوند و روی آن اسم می گذارند. در هنر و موسیقی این تعاریف و تعیین سبک ها، بیشتر یک روند درونی است تا اینکه ما بخواهیم از ابتدا، روی هر موسیقی اسم بگذاریم.

*یعنی ما اینجا به زمان بیشتری برای تقسیم بندی و اسم گذاری روی سبک های موسیقی احتیاج داریم.

بله، اما من به زمان خیلی فرسایشی نگاه نمی کنم؛ می گویم لحظه ای که شعور جمعی مخاطب تشخیص داد، جریان چیست، همان لحظه این اتفاق می افتد. نیازی نیست که گروهی دست به کار شوند و روی چنین پدیده هایی قبل از مردم، اسم گذاری کنند.


بعضی از آهنگ های بنیامین

من امشب می میرم

یه عاشق، بی قایق، تو دریا

چشماشو می بنده تو رویا

من عاشق، بی قایق، تو دریا می میرم

چشمامو می بندم بی رویا می میرم

می رم و می میرم آسوده می شم از عشق، می رم و می میرم

جشن تولد مرگمو برای تو، زیر آب می گیرم

یه زیبا، نگاهش به موجا

یه عاشق، بی ساحل، تو دریا

پریای دریا من امشب می میرم

از عشق یه زیبا، من امشب می میرم

می رم و می میرم آسوده می شم از عشق، می رم و می میرم

جشن تولد مرگمو برای تو، زیر آب می گیرم

یه عاشق، من عاشق، بی قایق، تو دریا

چشمامو می بندم بی رویا

یه زیبا، نگاشو چه آروم، به موجا می دوزه

یه عاشق، بی ساحل، چه تنها تو دریا می سوزه

می رم و می میرم آسوده می شم از عشق، می رم و می میرم

جشن تولد مرگمو برای تو، زیر آب می گیرم

بیا عاشقم کن:

عاشقم كن ولی تو با دلم راه بیا

دیوونم كن ولی یه كمی كوتاه بیا

بیا كوتاه بیا، با دلم راه بیا

حالا كه ماه شدی، دیگه مثل ماه بیا

همین الآن، كه من باید، بشم عاشق، تو رو دیدم

یهو دیدم، كه دیوونم، چه جوری شد، نفهمیدم !

بیا عاشقم كن، عاشقم كن

بیا عاشقم كن، عاشقم كن

بیا عاشقم كن، بیا عاشقم كن

عاشقم كن ولی تو با دلم راه بیا

دیوونم كن ولی یه كمی كوتاه بیا

بیا كوتاه بیا، با دلم راه بیا

حالا كه ماه شدی، دیگه مثل ماه بیا

تو نگات آدمو محكوم میكنه

تكلیف آدمو معلوم میكنه

تو نگات یكدفه جادوم میكنه

وقتی كه رو قلب من زوم میكنه

بیا عاشقم كن، عاشقم كن

بیا عاشقم كن، عاشقم كن

بیا عاشقم كن، بیا عاشقم كن

عاشقم كن ولی تو با دلم راه بیا

دیوونم كن ولی یه كمی كوتاه بیا

بیا كوتاه بیا، با دلم راه بیا

حالا كه ماه شدی، دیگه مثل ماه بیا

بیا عاشقم كن

فراموش كن كه بتونی منو فراموش نمیشم!

نمیشینم اگه پیش تو آخه آتیشه تو

نمیخوام بی اجازه بگیره منو

دیگه منو نمیتونی نخوای

تو نمیتونی بری، ببری هر چی دار و نداره

آخه دیگه تو رو نمیتونم نخوام، من نمی تونم برم

میخوام برم، چشمای تو نمیذاره !

بیا عاشقم كن، عاشقم كن

بیا عاشقم كن، عاشقم كن

بیا عاشقم كن، بیا عاشقم كن

عاشقم كن ولی تو با دلم راه بیا

دیوونم كن ولی یه كمی كوتاه بیا

بیا كوتاه بیا، با دلم راه بیا

حالا كه ماه شدی، دیگه مثل ماه بیا

بیا عاشقم كن، عاشقم كن...

لیلی در پاییز

مثل گریه توی پائیز

مثل پائیز توی كوچه

مثل كوچه زیر بارون

مثل بارون روی شیشه

تو خود عشقی، خود عشق

تو خود عشقی، خود عشق

مثل اسمت روی قلبم

مثل هدیه توی دستم

مثل اون حالی كه داشتم

وقتی هدیه رو می بستم

تو خود عشقی، خود عشق

تو خود عشقی، خود عشق

مثل ماه ...

مثل ماه، وقتی گریه ش میگیره

مثل گل، وقتی از دست تو میره

مثل من، كه نمیای و میمیره

مثل تو، تو

تو خود عشقی، خود عشق

مثل ماه، مثل تو

مثل اشك، مثل من

مثل عشق، مثل آه

آه...

تو خود عشقی، خود عشق

مثل لیلی توی پائیز

مثل مجنون زیر بارون

مثل بارون وقتی آروم

آروم آروم میشه عاشق

تو خود عشقی، خود عشق