اولین امدادرسانی موفق با پهپاد
دِرون‌ها کم‌کم دارند از مصارف سرگرمی و خصوصی به کاربری‌های دولتی مهم و حساس حرکت می‌کنند. سازمان‌های دولتی متوجه استعداد و قابلیت‌های بالقوه این هواپیماهای کوچک بدون سرنشین سریع ساخت کم خرج شدند و دارند ماموریت‌های جدی جدیدی برایشان تعریف می‌کنند.
وبسایت یک پزشک: دِرون‌ها کم‌کم دارند از مصارف سرگرمی و خصوصی به کاربری‌های دولتی مهم و حساس حرکت می‌کنند. سازمان‌های دولتی متوجه استعداد و قابلیت‌های بالقوه این هواپیماهای کوچک بدون سرنشین سریع ساخت کم خرج شدند و دارند ماموریت‌های جدی جدیدی برایشان تعریف می‌کنند. در اولین نمونه، دِرون ساخته شده برای دولت امریکا توانست ماموریت خود را با موفقیت کامل انجام دهد و یک محموله دارویی به وزن ۴٫۵ کیلوگرم را به درمانگاه روستایی دهد. این ماموریت می‌تواند شروعی برای تحول در بخش حمل و نقل هوایی و امداد و نجات باشد.
این آزمایش توسط یک دِرون ساخته شده توسط شرکت استرالیایی Flirtey و با همکاری ناسا و تایید سازمان FAA صورت گرفته است. این دِرون سه پرواز سه دقیقه‌ای از فرودگاه لونسوم پای ویرجینیا به سوی کلینیک درمانی روستایی در اطراف شهر ویس کانتری انجام داده و مجموعاً ۲۴ بسته دارویی را تحویل می‌دهد. مدیران شرکت Flirtey از موفقیت‌آمیز بودن این آزمایش خوشحال هستند و می‌گویند هواپیماهای بدون سرنشین این توانایی را دارند که ماموریت‌های حساس و سخت یا کارهایی مانند تحویل دارو را انجام دهند. در مورد آخر، دیگر درمان‌گاه‌های روستایی نیاز ندارند هر روز برای خرید دارو مسافت‌های طولانی را طی و به شهر بیایند. کافی است فهرستی از داروهای مورد نیاز روزانه را سفارش بدهند و ساعتی دیگر تحویل بگیرند. همچنین، این آزمایش نشان می‌دهد دِرون‌ها می‌توانند در سناریوهای مختلفی کالاهای مفیدی را به مناطق روستایی دورافتاده که حمل و نقل زمینی با ماشین سخت و زمان‌بر است، جابه‌جا کنند.
به نظر می‌رسد مشکل اصلی پیش‌پای این‌گونه مصارف پهبادها، قوانین و مقررات وضع شده خود دولتی‌ها باشد. شرکت‌های بسیاری از جمله آمازون دارند روی تحویل اجناس با دِرون کار می‌کنند ولی محدودیت‌های قانونی مانع از گسترش کارشان می‌شود. مثلاً در امریکا، سازمان FAA قوانینی تصویب کرده است که مدت زمان و بعد مسافت پرواز این دستگاه‌ها را محدود می‌کند و حتماً نیازمند مجوزهای پرواز جداگانه هستند. در انگلیس نیز قوانینی وضع شده است که دِرون‌ها نمی‌توانند با فاصله ۵۰ متری از ساختمان یا افراد و همین‌طور با فاصله بیشتر از ۱۵۰ متری از سطح زمین پرواز کنند. حداکثر مسافت طی شده توسط این هواپیماها نیز نباید بیشتر از ۱۲۲ متر باشد که بسیار کم و صرفاً جهت سرگرمی و تفریح نشان می‌دهد. دِرون‌هایی که برای تحویل جنس و کالا به پرواز درمی‌آیند، حداقل باید بتوانند مسافتی ۵۰۰ متری را طی کنند. از دیگر قوانین سخت‌گیرانه دولتی، آموزش کامل خلبان‌های این هواپیماها و گذراندن دوره‌های خاص برای اخذ مجوز خلبانی هواپیماهای بدون سرنشین تجاری است.
وضعیت که امروز شاهدش هستیم، عقب ماندن قوانین و مقررات از کاربردهای سودمند دِرون‌ها است. در حالی که هر روز خبری درباره نجات جان انسان‌ها توسط این دستگاه‌های کوچک می‌شنویم یا اینکه پی به قابلیت‌های نهفته آن‌ها مانند همین حمل دارو می‌بریم اما محدودیت‌های قانونی در کشورهای مختلف مانع از استفاده و به‌کارگیری‌شان می‌شوند.
این آزمایش توسط یک دِرون ساخته شده توسط شرکت استرالیایی Flirtey و با همکاری ناسا و تایید سازمان FAA صورت گرفته است. این دِرون سه پرواز سه دقیقه‌ای از فرودگاه لونسوم پای ویرجینیا به سوی کلینیک درمانی روستایی در اطراف شهر ویس کانتری انجام داده و مجموعاً ۲۴ بسته دارویی را تحویل می‌دهد. مدیران شرکت Flirtey از موفقیت‌آمیز بودن این آزمایش خوشحال هستند و می‌گویند هواپیماهای بدون سرنشین این توانایی را دارند که ماموریت‌های حساس و سخت یا کارهایی مانند تحویل دارو را انجام دهند. در مورد آخر، دیگر درمان‌گاه‌های روستایی نیاز ندارند هر روز برای خرید دارو مسافت‌های طولانی را طی و به شهر بیایند. کافی است فهرستی از داروهای مورد نیاز روزانه را سفارش بدهند و ساعتی دیگر تحویل بگیرند. همچنین، این آزمایش نشان می‌دهد دِرون‌ها می‌توانند در سناریوهای مختلفی کالاهای مفیدی را به مناطق روستایی دورافتاده که حمل و نقل زمینی با ماشین سخت و زمان‌بر است، جابه‌جا کنند.
به نظر می‌رسد مشکل اصلی پیش‌پای این‌گونه مصارف پهبادها، قوانین و مقررات وضع شده خود دولتی‌ها باشد. شرکت‌های بسیاری از جمله آمازون دارند روی تحویل اجناس با دِرون کار می‌کنند ولی محدودیت‌های قانونی مانع از گسترش کارشان می‌شود. مثلاً در امریکا، سازمان FAA قوانینی تصویب کرده است که مدت زمان و بعد مسافت پرواز این دستگاه‌ها را محدود می‌کند و حتماً نیازمند مجوزهای پرواز جداگانه هستند. در انگلیس نیز قوانینی وضع شده است که دِرون‌ها نمی‌توانند با فاصله ۵۰ متری از ساختمان یا افراد و همین‌طور با فاصله بیشتر از ۱۵۰ متری از سطح زمین پرواز کنند. حداکثر مسافت طی شده توسط این هواپیماها نیز نباید بیشتر از ۱۲۲ متر باشد که بسیار کم و صرفاً جهت سرگرمی و تفریح نشان می‌دهد. دِرون‌هایی که برای تحویل جنس و کالا به پرواز درمی‌آیند، حداقل باید بتوانند مسافتی ۵۰۰ متری را طی کنند. از دیگر قوانین سخت‌گیرانه دولتی، آموزش کامل خلبان‌های این هواپیماها و گذراندن دوره‌های خاص برای اخذ مجوز خلبانی هواپیماهای بدون سرنشین تجاری است.
وضعیت که امروز شاهدش هستیم، عقب ماندن قوانین و مقررات از کاربردهای سودمند دِرون‌ها است. در حالی که هر روز خبری درباره نجات جان انسان‌ها توسط این دستگاه‌های کوچک می‌شنویم یا اینکه پی به قابلیت‌های نهفته آن‌ها مانند همین حمل دارو می‌بریم اما محدودیت‌های قانونی در کشورهای مختلف مانع از استفاده و به‌کارگیری‌شان می‌شوند.
پ
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
ارسال نظر