ناامن ترین بوستان های تهران کدامند؟

مجله مهر: طرح امنیت پارک‌ها در تهران آغاز شد تا این بار پلیس با حضور در گوشه و کنار پارک ها، بر تفرجگاه‌های تابستانی مردم نظارت داشته باشد.

طرحی که با بازدید رییس پلیس پیشگیری فرماندهی انتظامی تهران کلید خورد و قرار شد تا بعد از شناسایی پارک‌های مهم شهر، علاوه بر نیروهای عادی پارک‌ها و عوامل کلانتری، نیروهای ویژه‌ای هم کار امنیت این مناطق را بر عهده بگیند.

به گفته سرهنگ خانچرلی تمرکز این طرح بر پارک‌های حاشیه تهران خصوصا پارک‌های کوهستانی و جنگلی است و از ساعت ۸شب تا تخلیه پارک ها، ماموران پلیس اعم از پیاده و موتوری ضمن گشت‌زنی در پارک‌ها با هرگونه ناامنی برای خانواده‌ها، افراد ولگرد و مزاحم،‌ معتادان و مواد فروشان و ... برخورد می‌کنند. اتفاقی که شاید اگر یک ماه قبل می افتاد، آخرین حادثه تلخ پارک های تهران رقم نمی خورد.

سایه اشرار در پارک خانوادگی

حادثه ای که در آخرین دهه خردادماه امسال در پارک طالقانی تهران رخ داد، یک بار دیگر ناامنی پارک های تهران را یادآوری کرد. پارک هایی که در سال های گذشته، همیشه ردی از آنها در صفحات حوادث رسانه ها به چشم خورده است؛ از قتل و تجاوز گرفته تا زورگیری و تزریق مواد مخدر.

حوادث پارک ها شمال و جنوب نمی شناسد. برای جرم خیز شدن یک پارک، همین که سرانه فضای پارک و تراکم طبیعی آن، پارک را به رده پارک های جنگلی نزدیک کند می تواند زمینه ساز جرم و جنایت باشد. حتی اگر پارک در مرکز شهر و در دل خیابان های پرترددی باشد که عبور و مرور روزمره آن را جزو شلوغ ترین مناطق شهر قرار داده است.


ناامن ترین پارک های تهران کدامند؟

تهران چندین پارک جنگلی دارد که معروف ترینشان فرحزاد، پردیسان، آزادگان، سرخه حصار، توسکا، چیتگر و طالقانی است. در این پارک ها که پهناوری چند هکتاری شان، کار نظارت را بر آنان دشوار کرده است، بعضا انواع و اقسام خلاف ها و حتی جنایاتی رخ می دهد که افکار عمومی را به شدت جریحه دار می کند. آخرین نمونه این حوادث، حمله اراذل و اوباشی بود که در پارک طالقانی تهران ایجاد نا امنی کردند اما این نمونه نه اولین شان بوده است و نه آخرین خواهد بود.

آمار رسمی و مستندی یافت نمی شود که بتوان بر اساس آن، امن ترین و ناامن ترین پارک های پایتخت را دسته بندی کرد. به نظر می رسد هر چقدر یک بوستان در مناطق جنوبی تر شهر تهران واقع شده باشد، ریسک امنیتی اش هم بالا می رود. به عنوان مثال کافی است یکبار در "پارک شهر" تهران قدم بزنید تا اوضاع و احوال این بوستان کاملا دستتان بیاید. هر گوشه این پارک قدیمی شهر، در تملک دسته ای است که با فراغ بال به کار خود مشغول هستند.

بخش جنوبی در سیطره معتادان و خرده فروشان مواد مخدر است که در جوار محلی که برای بازی کودکان در نظر گرفته شده، با خیال راحت در حالت خرید و فروش و استعمال موادمخدر هستند.

قسمت شرقی پاتوق قماربازان است که گشاددستانه شرطی می زنند و آسوده روزگار می گذرانند و ضلع غربی و مرکزی هم جولانگاه همجنس گرایان و افراد منحرف جنسی است و در همین ناحیه، جوانان پسر و دختری که به علت کمبود فضا، فرصت مطالعه را در کتابخانه این پارک از دست داده اند، مشغول درس خواندن و رفت و آمد.

مثال دیگر این گونه گردشگاه ها، پارک خزانه است در جنوب تهران و در جوار پایانه مسافربری برون شهری بعثت. رفت و آمد گاها ۲۴ ساعته و شبانه روزی مسافران مجرد و افراد معتاد و بیکار در این پارک، حتی ذهنیت حضور خانواده ها و به خصوص زنان و دختران جوان را نیز در این بوستان سخت و غیرقابل هضم می نمایاند.


شیطان، شغال، کفتار همه در یک پارک!

پارک جنگلی طالقانی که حادثه ماه گذشته دوباره نامش بر سر زبان ها افتاد، یکی از بوستان هایی است که با وجود قرار گرفتن در مناطق شمالی تهران و رفت و آمد ورزشکاران و جوانان دانشجو، حوادث تلخی را در کارنامه خود ثبت کرده است.

در سال ۸۸، جوانی که رسانه ها به او لقب شیطان پارک طالقانی را دادند، در بازجویی ها به ۱۶ فقره تجاوز به زنان و دختران اعتراف کرد. ۱۶ تجاوز در روز روشن و در وسط شهر تهران و در جلوی چشم ماموران نیروی انتظامی که به تناوب با موتور در این پارک به گشت زنی مشغول هستند.

سال ۸۴ هم جسد به دار کشیده زن جوانی در این پارک پیدا شد در حالی که ۱۲ ساعت از زمان مرگش می گذشت. مواردی هم پیش آمده که شیادانی با جعل و سوء استفاده از عنوان پلیس، به باجگیری پسران و دختران جوان دست زده اند و حتی دختران را مورد آزار جنسی قرار داده اند.

مطبوعات هم هر بار به هر یک از این جانیان لقبی داده اند، کفتار، شیطان، شغال و... گرگ پارک طالقانی. حادثه اخیر اما با حمله عده ای از اوباش در شب جمعه رقم خورد. شبی که حضور خانواده ها در این پارک پررنگ بود و اراذل و اوباشی که گفته می شد تعدادشان به بیشتر از ۲۰نفر می رسد، قمه و چماق به دست به ماشین های پارک شده در محوطه حمله ور شدند و این در حالی بود که ماموران پلیسی که جایگاهشان در چند متری وقوع این فاجعه بوده، هیچ واکنشی نشان ندادند.

گویا چون تعدادشان از اشرار کمتر بوده و جانب احتیاط را از دست نداده اند. اما بررسی حوادثی از این دست نشان می دهد که پلیس معمولا زمانی به محل وقوع جرم رسیده که حادثه به پایان رسیده و مجرمان گریخته اند.

سردار احمدی مقدم، فرمانده ناجا درباره حادثه پارک طالقانی اعلام کرده بود که قصوری از طرف پلیس صورت گرفته اما اشاره ای به مصداق این قصور نداشت. فرمانده ناجا با اعلام این خبر که تعدادی از این هنجارشکنان دستگیر شده اند، وعده داده که به سختی با آن ها برخورد خواهد شد.