چرا وزیر ارتباطات بر کاهش قیمت اینترنت تاکید دارد؟
اینترنت، شبکهای ارتباطی است که اکثر ما را به خود وابسته کرده، حتی با وجود مشکلات فراوانی که این روزها بیش از پیش خود را نمایان میکنند اما بسیاری از ما این روزها از اینترنت پرسرعت استفاده میکنیم.
هفته نامه تجارت فردا - ساره سید ناصری: اینترنت، شبکهای ارتباطی است که اکثر ما را به خود وابسته کرده، حتی با وجود مشکلات فراوانی که این روزها بیش از پیش خود را نمایان میکنند اما بسیاری از ما این روزها از اینترنت پرسرعت استفاده میکنیم.
کیفیت پایین، قطع و وصل شدنهای پی در پی، سرعت کم و... از عواملی به شمار میروند که نارضایتی بسیاری از کاربران را در پی داشته است. اما از دیگر مشکلات اینترنت در ایران میتوان به قیمت سرویسهای اپراتورها اشاره کرد، چرا که تفاوتهای قیمتی موجود سبب میشود تا کاربران در انتخاب سرویس مناسب خود دچار سردرگمی شوند، همچنین بسیاری از کاربران از قیمتهای بالای این سرویسها احساس نارضایتی میکنند و معتقدند که با توجه به کیفیت و سرعت اینترنت مورد نظر خود، هزینه زیادی را پرداخت میکنند.
اینترنتهای حجمی نیز مشکل دیگر مصرفکنندگان به شمار میرود، زیرا به گفته بسیاری از این کاربران اینگونه سرویسها هزینه زیادی را به آنها تحمیل کرده است. در پی این مشکلات چند وقتی صحبت از ارزان شدن اینترنت در میان بود و نهایتاً چندی پیش وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات، وعده ارزان شدن اینترنت را داد و اکنون به نظر میرسد اقدامات موثری برای کاهش قیمت اینترنت صورت گرفته است و محمود واعظی در آخرین دیدار خود با خبرنگاران عنوان کرد که میزان کاهش قیمت اینترنت 18 تا 20 درصد است و بر اساس مصوبه جدید هر گیگا بیت اینترنت به 3000 هزار تومان رسیده است.
همچنین جهرمی، معاون وزیر ارتباطات و مدیرعامل شرکت ارتباطات زیرساخت درباره میزان این کاهش قیمت در قیمت اینترنت کاربر نهایی گفت «بهطورکلی قیمت اینترنت کاربر نهایی از 40 درصد قیمت پهنای باند داخلی و 60 درصد قیمت پهنای باند بینالملل تشکیل شده است که کاهش قیمت اخیر از محل 40 درصد پهنای باند داخلی بوده است و به این ترتیب هزینه اپراتورها برای ارتباطات داخلی از 40 درصد به صفر درصد رسیده است.»
اما بسیاری از کارشناسان میگویند تا زمانی که تامین اینترنت به صورت رقابتی صورت نگیرد هیچ یک از مشکلات حل نخواهد شد، زیرا آنها بر این باورند که به دنبال رقابتی شدن تامین اینترنت توسط اپراتورها، میتوان قیمتگذاری سرویسها را نیز رقابتی کرد، زیرا در آن صورت دیگر اپراتورها و شرکتهای ارائهدهنده اینترنت بهانهای برای قیمتهای بالای خود ندارند و نمیتوانند بگویند که ما اینترنت را از اپراتور انحصاری(دولت) با قیمت بالا خریداری میکنیم. زیرا ظاهراً تنها دلیل اینکه اپراتورها زیر بار کاهش قیمت اینترنت نمیروند، این است که معتقدند خودشان با قیمتهای بالا آن را تهیه میکنند و در صورت کاهش قیمتها متحمل ضرر خواهند شد.
اما برخی دیگر از کارشناسان نیز میگویند حتی اگر بازار اینترنت، رقابتی هم نشود، اپراتورها موظف هستند در ازای اینکه با قیمتی پایینتر اینترنت تهیه میکنند درصد کمتری در قیمت سرویسهای خود که در اختیار کاربران میگذارند، کاهش قیمت را لحاظ کنند. در این میان یکی از سوالات مطرحشده این است که بهطور کلی در شرایط این روزها، کاهش قیمت اینترنت مهمتر است یا بهبود کیفیت آن؟ در این پرونده تجارت فردا با احمد معتمدی، عضو شورای تنظیم مقررات و وزیر اسبق ارتباطات به گفتوگو پرداختهایم.
او میگوید: «از نظر من در مجموع باید گفت که بیشتر از کاهش قیمت، باید به افزایش کیفیت تکیه شود. اکنون نیز اکثر مصرفکنندهها در موضوع قیمتها بحث زیادی ندارند و حتی بسیاری از آنها حاضرند در ازای کیفیتی مناسبتر پول بیشتری را پرداخت کنند.
بنابراین اگر بر بحث کیفیت تکیه شود بهتر است، اما به هر حال بحث کاهش قیمتها نیز بحثی است که این روزها پیش آمده و دلیل آن هم کاهش نرخها از سوی خود وزارت ارتباطات است.» همچنین محمدرضا خادمی یکی از کارشناسان اینترنت معتقد است: «بهطور کلی میتوان گفت که قیمت، مولفه تاثیرگذاری نیست و از آن مهمتر بحث کیفیت است و زمانی که این دو در کنار یکدیگر مورد توجه قرار گیرند میتوانند در بازار تفاوتی به وجود آورند.»
کاهش قیمت اینترنت مهم تراست یا بهبود کیفیت آن؟
محمدرضا خادمی: دیدگاهی که اخیراً مطرح شده است از این داستان حکایت میکند که به محض کاهش قیمت تامین اینترنت برای اپراتورها، باید این افت قیمت در هزینه برای کاربر نهایی نیز تاثیر بگذارد. اما در رابطه با این دیدگاه چند نکته وجود دارد که با یکدیگر مخلوط شده و سبب میشوند تا مفهوم اصلی رسانده نشود.
برای مثال این موضوع مطرح است که چه رابطهای میان ارزان شدن اینترنت برای اپراتور و ارزان شدن اینترنت برای کاربر وجود دارد؟ طبعاً این کاهش قیمت باید بر سرویس کاربر نهایی نیز اثر بگذارد، اما اصل موضوع اینجاست که اینترنت همیشه برای اپراتور و سرویسدهنده گران تمام میشود و درصد بالایی از قیمت تمامشده اینترنت ارائهشده برای کاربر را اپراتور اصلی (انحصاری) که همان دولت است از شرکتها میگیرد، اما موضوع مطرحشده از جانب کارشناسان این است، زمانی که شما تامین اینترنت را رقابتی کنید، هیچگاه چنین مشکلاتی از جمله گران بودن اینترنت برای کاربر نهایی به وجود نخواهد آمد.
اما برای کامل کردن این بحث میتوان به موضوع گران بودن اینترنت کشور اشاره کرد. اصولاً اینترنتی که در ایران ارائه میشود یکی از گرانترین اینترنتهای دنیاست و دلیل اصلی آن هم تامین اینترنت توسط دولت است، یعنی اینکه تامین اینترنت به صورت انحصاری است و هیچگونه رقابتی در تامین اینترنت وجود ندارد.
دومین مساله دیدگاهی است که در ذهن بسیاری از ما وجود دارد، اینکه اینترنت باید ارزان شود، در صورتی که با سبد هزینهای که اکنون برای مردم جا افتاده است، ما باید تمام تلاش خود را برای افزایش کیفیت و سرعت اینترنت بگذاریم و سعی و تلاشمان در این باشد که با همین قیمت، اینترنتی پرسرعتتر و با کیفیتتر را ارائه دهیم. برای مثال زمانی که کاربری ماهانه برای دو مگابایت 50 هزار تومان هزینه میکند ما باید به جای آنکه تلاش کنیم این قیمت را برای کاربر کاهش دهیم، کاری کنیم که با همین 50 هزار تومان به جای ماهانه دو مگابایت 10 مگابایت دریافت کند.
رقابت در تامین اینترنت
من عقیده دارم بخش تامین اینترنت باید حتماً رقابتی باشد، یعنی تجربه ثابت کرده، حتی اگر یک رقیب در کنار شرکت زیرساخت وجود داشته باشد آن زمان قیمتها واقعی خواهد شد چرا که در آن صورت اپراتور و سرویسدهنده اینترنت دیگر نمیتواند بگوید که ما به صورت اجباری اینترنت میگیریم و نمیتوانیم آن را ارزان در اختیار مردم قرار دهیم و زمانی که این مشکل حل شود، آن زمان میتوانیم بازار قیمت اینترنت برای مردم را هم به سمت رقابت ببریم و تعرفهای تعیین نکنیم، زیرا زمانی که تعرفه تعیین میکنیم، مقداری کار مشکل میشود یعنی این بازار نیست که قیمت را تعیین میکند، اما زمانی که تعرفهای نباشد و فقط بر این بخش نظارت انجام گیرد، در واقع بازار تعیینکننده قیمتهاست و نهایتاً کاربر بهترین سرویس با بهترین قیمت را میتواند برای خود انتخاب کند.
این دو قسمت بیش از همه به رگولاتوری، سازمان تنظیم مقررات و در واقع کمیسیون برمیگردد یعنی باید به سمتی بروند که تعرفهای وجود نداشته باشد و در واقع آن زمان تعرفه همان انتخاب مردم است. من فکر میکنم که در یکی دو سال گذشته ناگزیر به این سمت رفتهایم که هر دو طرف بازار رقابتی ایجاد کنند، هم در سمت تامین و هم در سمت توزیع.
اما یکی دیگر از بحثهای موجود مشکلاتی است که در رابطه با پهنای باند وجود دارد، البته با تامین پهنای باند علیالظاهر مشکلی وجود ندارد، اما به دلیل گران بودن آن نسبت به نُرم جهانی، در نتیجه کشور ما مجبور است بر اساس تقاضای موجود و میزان مصرفی آن را تهیه کند و این در صورتی است که اپراتورهای دنیا اینگونه نیستند و به صورت فراوان آن را تهیه میکنند و در اختیار کاربران قرار میدهند.
یکی دیگر از مشکلات به ضریب اشتراک در کشور ما برمیگردد که از نظر من این موضوع هم با بازار رقابتی حل خواهد شد. زمانی که گفته میشود باید قدرت انتخاب و بهانهها از اپراتورها گرفته شود که دیگر نگویند اینترنت گران است و نمیتوانیم آن را ارزان در اختیار کاربر قرار دهیم این مشکل نیز حل میشود، یعنی با بازار رقابتی در سمت تامین و به تبع آن در سمت کاربر کل قضیه حل خواهد شد که تمام اینها در یک فرآیند یک سال تا یک سال و نیمه اتفاق خواهد افتاد، در واقع در این مدت بازار تنظیم میشود، یعنی زمانی که بازار را آزاد کنیم تنظیم خواهد شد، اما در بازار تعرفهای و بازار انحصاری هیچگاه این دو سر به رضایت نمیرسند و نهایتاً کاربر احساس نارضایتی میکند و همیشه هم این قضیه حجمی کاربر و اپراتور را اذیت خواهد کرد.
بهبود کیفیت مهمتر از کاهش قیمت
به طور کلی میتوان گفت که قیمت، مولفه تاثیرگذاری نیست و از آن مهمتر بحث کیفیت است و زمانی که این دو در کنار یکدیگر مورد توجه قرار گیرند، میتوانند در بازار تفاوتی به وجود آورند. اگر زیرساخت بتواند اپراتورهای بخش خصوصی (شرکتهای fcp) را با قیمتی مناسب تامین کند و رگولاتوری هم مقررات مناسب را وضع کند، آن زمان همه به سمت کیفیت و قیمت مناسب میروند و دیگر نمیتوانیم بهانه بیاوریم که فلان اپراتور میتواند با قیمتی ارزانتر مشتریان ما را جذب کند، در صورتی که اینگونه نیست و مردم بیش از ارزان بودن قیمت به دنبال کیفیت بهتر هستند. یعنی من به عنوان یک کاربر حاضر هستم ۳۰ درصد از پرداختی امروزم پول بیشتری بدهم اما کیفیتی مطلوب در اختیار بگیرم.
در پایان میتوان گفت در این مرحله رگولاتوری باید به سمت بازار رقابتی برای اپراتورها برود، یعنی تعرفهای تعیین نکند، زیرا تبعات تعرفه همین رقابت ناسالمی است که اکنون وجود دارد و نهایتاً کاربر مجبور میشود که اینترنت حجمی تهیه کند و شاید در حجمی فروختن رقابتی صورت بگیرد، اما نهایتاً رضایت کاربر جلب نخواهد شد. اما اگر دولت تصمیم بگیرد که در لایه تامین، رقابتی صورت نگیرد، باید با ارزانترین وجه ممکن و با حداقل قیمت اینترنت را به اپراتورها ارائه بدهد و بهانه را از آنها بگیرد.
*کارشناس حوزه IT
پ
نظر کاربران
واقعا خدا خیرشون نده ....اومدن 500 تک تمونی از هزینه اینترنت کم کردن تموم سرویس های ارزون قیمتشون رو شرکت ها جمع کردن و سرویس هایی ارائه میدن که طرف رو مجبور کنن که با مبلغ بیشتری سرویس رو تهیه کنن ...واقعا بی انصافی هست مثلا شرکت اسیاتک سرویس 3 ماه 2 گیگ 512 رو حذف کرده و یک ماه و 6 ماهه ارائه میده و شرکت- های وب هم روز های سرویس فشفشه رو کم کرده و به قیمتش افزوده کرده همه این کار ها فقط به خاطر کم کردن 500 تا تک تومنی !!
بابا اینها گرون ترش میکنن بنظرم
ما که ارزونی ندیدیم. فقط در حد حرفه. این چه وضعیتیه اخه گیر افتادیم؟؟؟؟ ؟؟
با سلام. این حرفهای ارزانی فقط جمله نویسیه. والا تو عمل بسته ای که ده هزار تومان میخریدیم. شده دوازده هزار تومانی.
قضاوت با شماست.