هومن سیدی: فیلم تلخ با سیاه نما متفاوت است

وب‌سایت فیلم نت نیوز: هومن سیدی در هفت درباره تاثیر فیلم های اجتماعی گفت: در سال های اخیر تنها فیلمی که بر حیات اجتماعی من تاثیر گذاشته، «جدایی نادر از سیمین» بوده است.

در برنامه « هفت » که ۱۲ شهریور از شبکه سه به صورت زنده و مستقیم پخش شد، هومن سیدی به همراه دکتر سیدمحسن فاطمی در میزگردی به بررسی سینمای اجتماعی در ایران پرداختند. در ادامه حرفهای جالب هومن سیدی را میتوانید بخوانید :

هومن سیدی: اینکه امروز فیلم های نقد اجتماعی ما یک قهرمان کلاسیک که بیاید و نجات دهد ندارند، بله فقیر هستیم اما خیلی به این معنا به قهرمان در فیلم ها اعتقاد ندارم. اصلا مگر چقدر داستان مبتنی بر قهرمان در جهان داریم؟ به نظر من نمی توان این نوع سینما را دسته بندی کرد و به دنبال تفکیک آنها بود. نباید به نوعی ترسی در میان جوانان ایجاد کرد که به دنبال تجربه سبک های جدید در این حوزه نروند.

هومن سیدی: من معتقدم در سال های اخیر تنها فیلمی که بر حیات اجتماعی من تاثیر گذاشته، «جدایی نادر از سیمین» بوده است. این آمار سوای من شاید درباره ۱۰ الی ۱۵ فیلم درست باشد که توانسته اند بر مخاطب خود تاثیر بگذارند.اما همواره این توپ در زمین فیلمساز بوده است که باید به این مسئله پاسخ دهد. من خودم در این زمینه نکته دارم. فیلم تلخ با سیاه نما متفاوت است. این نامردی فیلمساز است که بخاطر یک جایزه، بستری را فراهم می کند که برای من توهین آمیز است!یک زمان امکان صحبت درباره این مسائل بود اما الان همه چیز با هم قاطی شده است. منی که به طور قاطع می توانم بگویم اصلا اهل سیاه نمایی نیستم امروز با کسانی قاطی می شوم که پایش روی گردن مخاطب است! این خود نوعی خودکشی است که چیزی را که اصلا وجود ندارد، به خورد مخاطب دهیم. اما آیا فیلمی مثل «قصه ها» در همین دسته قرار می گیرد؟ اصلا این چنین نیست.

هومن سیدی: درست است که فیلم های اجتماعی به قصد جشنواره ها تولید می شوند اما برخی از این ها واقعا فیلم هستند. نظیر فیلم های فرهادی که بسیار دیدنی هستند. اما ما در این عرصه چوب دیگر فیلمسازان را می خوریم و همه را با یک چوب می رانند.من برای فیلمی مثل «سیزده» باید ۶ ماه بجنگم تا اثبات کنم من را مثل دیگران نبینید. من به دنبال نمایش یک معضل اجتماعی هستم، ارائه راه حل کار من نیست چون من دکتر نیستم اما پاک کردن راه حل ساده ترین مسئله است. ما باید جرات داشته باشیم و درباره این مسائل خودمان حرف بزنیم.در یکی از اکران های خارجی یکی از مخاطبان با تعجب از من پرسید مگر شما در ایران متالیکا گوش می دهید؟ مگر کافه دارید؟! این مسئله من را به گریه واداشت. گفتم درباره ایران چه تصوری کرده اید؟ چنین تصویری از ایران دارند. اصلاح این تصویر اصلا غلط نیست.

هومن سیدی: من خیلی اعتقادی به این جریان ندارم. در کنار هپی اند فیلم هایی که داریم و با پایان خوشی به پایان می رسد، یک فیلم بدون امید هم می توان متصور بود که مخاطب با تماشای آن حس کند یک خواب وحشتناک و کابوس را از سر گذاشته و بگوید خداروشکر که دچار این مسئله نیستم!من نظرم این است که برخی مواقع نمایش جنبه های بد جامعه می تواند تاثیری مثبت بر مخاطب و جامعه بگذارد.

سیدی: اما بیان صرف مفاهیم درست امکان تاثیرگذاری من بر مخاطب را کم می کند. محدودیت های امروز تلویزیون و بعضا سینما نشانگر این مسئله است.

افخمی: علی معلم ادعایی کرد که برایم جالب بود. او سال گذشته گفت: زنگ پایان سینمای اجتماعی سیاه نما جشنواره ای زده شد چون «ابد و یک روز» اوج این جنس سینما بود و بهتر از این نمی شود.

سیدی: به نظرم این حرف شوخی است. چون امروز موفقیت های آقای فرهادی در جهان برای بسیاری انگیزه تلاش بیشتر در این مسیر می شود. و من با این بخش حرف آقای معلم مخالفم و حتما فیلمی بهتر از «ابد و یک روز» ساخته خواهد شد.

افخمی: اما من معتقدم این حرف درست است و این پایان سینمای اجتماعی است.