داريوش اسدزاده در ۹۳ سالگي هنوز مي‌نويسد
از نسل اول تئاتر ايران فقط چند نفر انگشت‌شمار باقي مانده‌اند که يکي از آنها داريوش اسدزاده است. کم کار مي‌کند اما سرحال است؛ مي‌خواند و مي‌نويسد.
روزنامه وقايع‌اتفاقيه: از نسل اول تئاتر ايران فقط چند نفر انگشت‌شمار باقي مانده‌اند که يکي از آنها داريوش اسدزاده است. کم کار مي‌کند اما سرحال است؛ مي‌خواند و مي‌نويسد. او از مدت‌ها قبل مشغول تأليف کتابي درباره پيشينه خيابان لاله‌زار و تهران قديم است؛ کتابي که اسدزاده در ۹۳ سالگي همچنان نگارش آن را پيش مي‌برد و اميدوار است به‌زودي بتواند اين کتاب را که نام آن «از لاله‌زار تا شانزليزه» است منتشر کند.
بازيگر تئاتر، سينما و تلويزيون و نويسنده کتاب‌هايي همچون «سيري در تاريخ تئاتر ايران؛ قبل از اسلام تا سال ۱۳۵۷ شمسي» و «برگ‌هاي خواندني» در گفت‌وگو با آنا درباره اين کتاب توضيح داد: «در اين کتاب به تاريخچه باغ لاله‌زار پرداخته‌ام که از دوره شاه‌طهماسب شروع شده و تا دوره مظفرالدينشاه را شامل مي‌شود. همچنين خاطراتي که از اين خيابان دارم، به‌همراه چندين عکس از تهران و مردم تهران قديم که در اين کتاب منتشر خواهد شد.»
داريوش اسدزاده درباره روند تکميل کتاب گفت: «متأسفانه به‌تازگی کار نگارش کتاب به‌خاطراينکه دستم شکسته بود، نزديک به دو ماه به تعويق افتاد اما کار را دوباره شروع کرده‌ام و از آنجايي که براي تکميل و نگارش، بايد به منابع تاريخي رجوع کنم، کار زمانبر و دشواري است که انرژي زيادي از من مي‌گيرد.»
او ضمن بيان اين مطلب که بسياري از کتاب‌هايي که درباره تهران قديم منتشر شده، پر از غلط هستند، گفت: «طبيعتا براي نوشتن بخش‌هايي که به پيش از تولد من برمي‌گردد، بايد از کتاب‌هاي مختلف استفاده کنم. اين کار بايد با تطبيق منابع همراه شود زيرا مطالب منتشرشده در بسياري کتاب‌ها، اشتباهات زيادي دارد و نمي‌توانم فقط به يک منبع اکتفا کنم.»
اين بازيگر پيشکسوت درباره اهميت خيابان لاله‌زار در تاريخ فرهنگي تهران و البته ايران گفت: «اين خيابان را بايد مرکز فرهنگ‌وهنر در تهران خواند؛ خياباني که در آن «تماشاخانه تهران» و 6 يا هفت تئاتر بود، هفت يا هشت سينما و البته فروشگاه‌ها و مراکزي که محل خريد، تفريح و تفرج مردم بودند؛ آن‌قدر که خيلي‌ها از ساير شهرها و شهرستان‌ها به تهران مي‌آمدند تا ساعاتي را در لاله‌زار تفريح کنند.»
او همچنين درباره شانزليزه گفت: «ناصرالدين‌شاه بعد از ديدن خيابان شانزليزه فرانسه، آرزو داشت چنين خياباني را در تهران بسازد که البته به عمر او قد نداد و تحقق اين رؤیا، به مظفرالدينشاه رسيد. بعد از قاجار هم در دوره پهلوي، لاله‌زار و شانزليزه همچنان مرکز فرهنگ، تفريح و خريد در تهران بودند.»
اسدزاده با اشاره به سال‌هاي جنگ جهاني دوم و ورود متفقين به تهران که از آن دوره، مشاهدات شخصي دارد، درباره تهران آن دوره گفت: «رضاشاه، اولين سرشماري را در سال 1318 انجام داد و مطابق با اين سرشماري، جمعيت تهران حدود 300 هزار نفر بود. وقتي اين جمعيت را با جمعيت حدود 14 ميليوني شهر تهران در زمان حال مقايسه مي‌کنيم، درمي‌يابيم چه تغييراتي را در اين سال‌ها شاهد بوده‌ايم.»
اين هنرمند پيشکسوت درباره فعاليت اين‌روزهايش و نگارش کتاب «از لاله‌زار تا شانزليزه» گفت: «سن‌و‌سال من را هم در نظر بگيريد. به‌هرحال، در نودوچندسالگي براي مطالعه و نوشتن با مشکلات متعددي روبه‌رو هستم هرچند، مطالعه و سرکردن با همين کتاب‌هاست که در اين سن‌و‌سال هنوز هوش و حواسم سر جايش است، وگرنه در همين حد هم امکان کارکردن نداشتم.»
پ
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
نظر کاربران
ماشاالله حالا انقدر بگید تا چشش بزنید
خداوند ایشان را حفظش کند.