نوروز؛ از ایران باستان تا امروز

خبرگزاری ایسنا: دبیر انجمن علمی صنایع‌دستی دانشگاه بیرجند گفت: ایرانیان باستان از نوروز به عنوان «ناوا سرِدا» به معنی سال نو یاد می‌کردند و مردمان ایرانی آسیای میانه در دوره‌های سعدیان و خوارزمشاهیان، نوروز را نوسارد و نوسارجی، به معنای سال نو می‌نامیدند.

رؤیا نوروزی اظهارکرد: نوروز برابر با اول فروردین ماه(روزشمار خورشیدی)، جشن آغاز سال نوی ایرانی و یکی از کهن‌ترین جشن‌های به جا مانده از دوران ایران باستان است.

وی با بیان اینکه ایران مهد آیین کهن و اصیلی است که هرکدام مناسبتی مشخص برای ایجاد داشته است، افزود: رسم‌ها و آیین‌های هر ملت برخاسته از باورها، فرهنگ، تاریخ، مکتب، شیوه‌ زندگی، شرایط جغرافیایی، اسطوره‌ها و سایر ریشه‌های آن سرزمین است.

دبیر انجمن علمی صنایع‌دستی دانشگاه بیرجند ادامه داد: هفت سین نوروز یکی از سنت‌های دیرینه پارسی است، این سنت از زمان باستان تا امروز همچنان جایگاه ویژه خود را نزد ایرانیان حفظ کرده و دارای معانی ویژه و نشانی از رمز و رازهای هوشمندانه زندگی بزرگان ما است.

دبیر انجمن علمی صنایع‌دستی دانشگاه بیرجند تصریح کرد: اعضای خانواده در لحظه ی تحویل سال، دور سفره هفت سین جمع شده و آرزوی سالی نیکو می‌کنند و به درگاه خداوند یگانه نیایش می‌کنند که برکات خود را شامل حال آن‌ها سازد.

نوروزی بیان کرد: امروزه واژه نوروز در زبان فارسی در دو معنی به‌کار می‌رود، معنای اول نوروز عام است که همان روز آغاز اعتدال بهاری (برابری شب و روز) و آغاز سال نو است و دیگری روز ششم فروردین با نام «روز خرداد» است که نوروز خاص نامیده می‌شود.

سفره هفت سین

دبیر انجمن علمی صنایع‌دستی دانشگاه بیرجند اظهار کرد: گزینه‌های هفت سین با رعایت پنج ویژگی انتخاب می‌شوند که نخستین شرط آن این است که اسم آن‌ها فارسی باشد.

نوروزی ادامه داد: شروع شدن با حرف سین، دارای ریشه گیاهی بودن، خوراکی بودن و اینکه نام آنها از واژه‌های ترکیبی (مانند سیرترشی) ساخته نشده باشد، نیز از دیگر ویژگی‌های اجزاء سازنده سفره هفت‌سین است.

وی بیان کرد: به این ترتیب خوان هفت سین با سیب، سیر، سماق، سرکه، سمنو، سبزی یا سبزه چیده می‌شود و گذاردن سنبل، سکه و سماور که نه خوراکی هستند و نه پارسی، هیچ حقیقت هفت سینی در اصل ندارند.