جنگ بی رحمانه خروس ها در ایران

مجله همشهری سرنخ: گزارشی از شرط بندی روی جنگ بی رحمانه خروس ها که به شکل مخفیانه و غیرقانونی انجام می شود و به این حیوانات آسیب های زیادی وارد می کند.

شش دانگ، شگرددار، خارزن، نسل دار، چوب سنگین، بد چوب، میدان زده، دو دم یوغ، بغل زن، کاسه زن، بی دست زدن، بدقهر، یوغ گیر، دو ور جنگ و ... اصطلاحاتی هستند که فروشندگان و صاحبان خروس های جنگی برای بازارگرمی خروس های شان به کار می برند. اصطلاحات تخصصی که معانی جالبی دارند.

امسال سال خروس است و از آنجا که شرط بندی و جنگ انداختن این حیوان در بعضی از شهرها به شکل پنهانی و غیرقانونی انجام می شود، گزارشی تهیه کرده ایم از نحوه جنگ، قیمت خروس ها، مقداری که روی آنها شرط بندی می شود و ... جنگ بی رحمانه خروس ها غم انگیز است. این حیوان های کوچک و معصوم معمولا در جنگی که انسان ها راه می اندازند و سرش شرط می بندند کشته می شوند و معمولا به میدان دوم نمی رسند.

سرفراز آقا اهل زاهدان است، ۳۲ سال دارد، شغلش پرورش جوجه های جنگی است و معمولا حیاط خانه اش را برای جنگ خروس ها به صاحبان آنها اجاره می دهد و شریک این جدال عجیب و غمگین می شود.

بعد از به تصویر کشیدن جنگ خروس ها و اتفاقاتی که در میدان می افتد، به سوالات ما در خصوص جنگ گلادیاتورهای کوچک پاسخ می دهد. قبل از شروع جنگ همه جا ساکت است. تماشاچیانی که خیلی های شان روی خروس های جنگجو شرط بسته اند روی پنجه های شان کنار زمین خاکی نشسته اند و چشم دوخته اند به خروسی که قرار است با به خطر انداختن جان خودش برای آنها چند صد هزار تومانی کاسب درآمد کند.

از آنجا که خروس ها برعکس سگ ها و گاوها که جنگ شان پر خطر است و امکان دارد به انسان ها کشیده شود، جنگ پر خطری ندارند و فقط به خودشان آسیب می زنند، تماشاچیانی که برای دیدن مسابقه خروس ها آمده اند خیلی بیشتر از علاقه مندان به ورزاجنگ هستند. تماشاچیان همگی موبایل به دست خودشان را برای تماشای مبارزه خروس ها آماده کرده اند.

برعکس مردم که روی زمین های خاکی نشسته اند، دو تخته فرش کهنه برای مبارزان کوچک تدارک دیده شده چون این جدال طولانی روی خاک و سنگریزه برای حیوانی مانند خروس با جثه ریز و پاهای آسیب پذیری که دارند، امکان پذیر نیست. «گلادیاتورهای کوچک» که مدت ها برای این مسابقه آموزش دیده و تمرین کرده اند، برای وارد شدن به رینگ مسابقه آماده می شوند. یکی از خروس ها نژاد «تاج میل» است و آن یکی «تاج تبر».

آنها قبل از ورود به میدان، سینه شان را جلو می دهند، پرهای شان را به اصطلاح باد می کنند و مانند کسی که چند دوره قهرمانی المپیک دارد وارد رینگ مسابقه می شوند. در این مبارزه، خروس ها تنها نیستند. صاحبان شان بعد از آنها وارد میدان می شوند تا اگر مبارزه به جاهای باریک کشیده شد، مداخله کنند و جان حیوان را نجات دهند. البته خیلی وقت ها آنها رضایت نمی دهند و می گذارند حیوان تا حد مرگ بجنگد.

اولین کاری که خروس ها برای شروع جنگ انجام می دهند «منقار» به «منقار» شدن است. انگار این کار نشان دادن زور به حریف و محک زدن میزان قدرت اوست. چشم توی چشم شدن خروس ها که تمام شد آنها شروع می کنند به نوک زدن به بال و بر هم. کسانی که برای دیدن جنگ آمده اند لحظه ای دست از تشویق بر نمی دارند و در دل صاحبان خروس ها بلوایی به پاست که نکند خروس شان که مدت زیادی صرف پرورشش کرده اند، در این میدان از بین برود.

با اطلاع از جزییات این جدال بی رحمانه متوجه می شوم بال، منقار و پاهای عضلانی، اعضای مهم بدن این موجودات هستند که در جنگ، پیروزی یا شکست خروس را مشخص می کنند.

حروس ها با منقارشان محکم به سر و صورت هم ضربه می زنند. تاج میل، گردن لاری نژاد تاج تبر را می گیرد و او را به سمت زمین خاکی هل می دهد و چند ثانیه در آن حالت نگهش می دارد تا حسابی تحت فشار قرار بگیرد و انجام بقیه مبارزه برایش سخت شود.

جدال بی رحمانه

بعد از استراحت چند دقیقه ای برای آبگیری و رفع خستگی، مبارزه دوباره شروع می شود و انگار از آسمان بارانی از پر به زمین می بارد. با هر پری که روی هوا می رقصد صدای ناله خروس به گوش می رسد. تمام سعی تاج تبر این است که انتقام آن حرکت را از تاج میل بگیرد. «بدقهر» بودن جزو خصوصیات تاج تبر است. یعنی او تا کاری را تلافی نکند راحت نمی نشیند و این خصیصه هر بار در میدان جنگ، صاحب او را خوشحال می کند.

«تاج تبر» تمام توانش را به کار می گیرد تا حریفش را از ناحیه چشم و سر به شدت مجروح کند. در این لحظات که این دو درگیر جدال با هم هستند، تماشاچیان که برای شرط بندی یا به قول خودشان گروبندی، پول وسط گذاشته اند یک لحظه چشم از میدان بر نمی دارند تا مبادا هیجان این مبارزه را از دست بدهند. بعد از ۲۰ دقیقه مبارزه، خصلت «بدقهری» تاج تبر به کمکش می آید و باعث می شود او برنده شود و بلایی را که تاج میل در ابتدای کار بر سرش آورد تلافی کند.

شرط بر سر نفس حیوان

بعد از جمع شدن بساط مسابقه و رد و بدل شدن شرط هایی که تماشاچیان بسته اند، سرافراز وقت پیدا می کند تا در کنار خروس هایی که برای جنگ پرورش داده می شود با من صحبت کند. اولین چیزی که دوست دارم بدانم، شرط بندی های عجیبی است که روی جنگ این حیوان انجام می شود. سرافراز در این خصوص می گوید هر قدر خروس در میدان های مختلف برنده شده باشد، شرطی که روی آن بسته می شود، بالاتر می رود و گاهی ممکن است روی خروس حتی شرط پنج میلیون تومانی هم ببندند.

مردم بیشتر برای سرگرمی این کار را انجام می دهند و در کنار آن پولی هم به جیب می زنند، شرط بندی در بازی خروس ها این طور نیست که ابتدای مسابقه رقمی اعلام شود و تا انتها نتوانند آن را تغییر دهند. زمانی که خروس ها در حال جنگیدن هستند، کسانی که دور رینگ مسابقه نشسته اند، با توجه به مدل جنگیدن خروس ها، رقم هایی که شرط بسته اند را بالا و پایین می برند. جالب است بدانید در جنگ خروس ها اگر دو خروس با هم مساوی کنند و صاحبان شان به مساوی رضایت دهند، کسانی که شرط بندی کرده اند باید یک چهارم مبلغ توافقی شان را پرداخت کنند که به این مقدار شرط بندی «چارک دادن» می گویند.»

ظلم به خروس ها

شنیده ام بعضی از کسانی که جنگ خروس راه می اندازند، به این حیوان خون می دهند تا بهتر بجنگد. سرافراز در این مورد می گوید: «بعضی از کسانی که خروس های لاری جنگی دارند، به آنها خون می دهند و در قفس های تاریک حبس شان می کنند تا جنگجوتر و عصبی تر شوند. این خروس ها زمانی که به میدان می روند به شکل کاملا عصبی شروع می کنند به جنگیدن و در اصل به قصد کشتن حریف شان راهی میدان می شوند. البته ما این کار را انجام نمی دهیم و خروس ها را با ورزش کردن و تمرینات فشرده برای جنگ آماده می کنیم. یک خروس عصبی شاید دو بار در میدان برنده شود اما نمی شود خیلی روی او حساب کرد اما خروس ورزیده می تواند نقطه امنی برای صاحبش باشد.»

خارهای تیز

نگهداری مرغ و خروس در شرایط نامناسب ظالمانه است. حالا شما فکرش را بکنید قرار است این موجودات را وارد جنگی کنند که احتمالا مرگ انتظارشان را می کشد. در آگهی هایی که برای فروش خروس های لاری منتشر می کنند اولین چیزی که روی آن تاکید دارند شگردهای خاص حیوان است.

اگر خروسی شگردت خاص و نتیجه داری برای جنگ کردن داشته باشد، قیمت بالاتری خواهد داشت. یکی از شگردهای جنگی مهم برای کسانی که بین خروس ها جنگ برگزار می کنند، شگرد جنگی خار زدن است. خروس در این شگرد با استفاده از خاری که به پایش می بندند، باید حریفش را حسابی زخمی کند و اگر این شگرد را به خوبی یاد گرفته باشد، قیمتش بالاتر می رود.

این خار یک شیء فلزی تیز است که معمولا با نخ های محکم، چسب یا قیر به پای حیوان بسته می شود تا بتواند ضربات محکمی به پای حریفش وارد و او را از میدان به در کند. استفاده از این ترفند کار را برای طرف مقابل سخت می کند و جراحت های زیاد به خروس وارد می کند.

خروس هایی که چند جنگ را برده اند، بین خروس بازها مشهور هستند و نوک های قوی و تیزی دارند. معمولا قیمت شان بالاتر است. از نظر جثه هم اگر خروس قد و هیکل متوسط داشته باشد، قیمتش نسبت به خروس بلندتر و چاق تر بیشتر است. معمولا به این خروس ها شش دانگ می گویند. این خروس ها که جثه شان متوسط است برای این که حریف شان را به خاک بیندازند، قدرت مانور بیشتری دارند.

ساق و پاشنه پای خروس ها هم در قیمت گذاری آنها نقش بسیار مهمی دارد، خروسی که ساق هایش عضلانی و سبزرنگ است و زیر پایش میخچه یا میخک ندارد، قطعا خروس گران تری است. البته به منقار هم توجه زیادی می شود. خروس هایی که منقار جمع و جورتری دارند معمولا در جنگ بهتر عمل می کنند و معمولا برنده میدان هستند.»

جنگ در زمستان

ورزا جنگ یا همان جنگ گاوها معمولا در بهار و تابستان انجام می شود و زمستان ها خبری از مسابقه و جنگ نیست اما درباره خروس ها همه چیز فرق می کند. از آنجا که این پرندگان تابستان ها پرریزی دارند، معمولا به جنگ نمی روند و دوره اصلی جنگ آنها زمستان است، زمانی که پرهای شان در آمده و آماده نبرد هستند.

تمرین های سخت و نفسگیر

صاحبان خروس ها برای آن که آنها در جنگ پیروز شوند به این حیوان بسیار سخت می گیرند و رسیدن به بدن عضلانی و آمادگی برای انجام شگردهای مختلف باعث می شود این پرندگان مانند ورزشکاران حرفه ای مدام در حال تمرین باشند. بعضی از پرورش دهندگان برای این که خروس شان به خوبی ورزیده شود برایش تردمیل های مخصوصی تهیه می کنند تا خروس روزانه در چند نوبت پنج دقیقه ای روی آن بدود و بدنش را بسازد.

اما ماجرای بدنسازی این حیوانات به همین جا ختم نمی شود: «ماساژ دادن روزانه حیوان جزو برنامه های ورزشی اوست. برای این که ساق پا و بال حیوان ورزیده شود هر روز آن را با روغن های گیاهی مانند روغن نارگیل و زیتون ماساژ می دهم و شب های قبل از مسابقه برای حیوان معجونی آماده می کنم تا به او قدرت بدهد. برای همین قیمت خروس های جنگی، چندین برابر خروس های دیگر است.»

مرگ در نبرد خروس ها واژه بسیار نزدیک و قابل لمسی است. زمانی که حریف شروع به نوک زدن و خار زدن می کند، اگر جثه طرف مقابلش کوچک باشد، شاید در همان دقایق اول از نفس بیفتد: «معمولا خروس ها زمانی که شروع به جنگ می کنند تا چند دقیقه جلوی هم دوام می آورند و بعد از آن مشخص می شود کدام یک برنده میدان هستند. در آن وضعیت اگر صاحب حیوان رضایت بدهد، جنگ به نفع حریف به پایان می رسد اما اگر این کار را نکند ممکن است خروس در جنگ کشته شود.»

ما پرورش دهنده نیستیم

«خروس های لاری اصیل ایران، یک ویژگی بارز دارند. جنگندگی صفت اصلی شان است و هر کسی دنبال جنگ خروس ها باشد، حتما خروسی از نژاد لاری انتخاب می کند.»

سرفراز با این توضیحات وارد حوزه پرورش خاص خروس های لاری می شود: «افرادی که خروس ها را برای جنگ پرورش می دهند، پرورش دهندگان حرفه ای نیستند. ما تنها به پرورش خروس برای جنگ مشغول هستیم. طرفداران جنگ خروس ها معمولا در شهرهایی مانند اهواز، لرستان، گیلان، کرمانشاه و ... بیشتر هستند.»

اما این افراد را نباید در حیطه کسانی قرار داد که به شکل قانونی و همراه با مجوزها در حال پرورش خروس هستند. یکی از نکات عجیب دیگر که در این جنگ به چشم می خورد رقم های نجومی است که طرفداران جنگ خروس برای خرید این حیوان پرداخت می کنند: «خروس های بالغ که به جنگ رفته اند معمولا قیمت شان از ۵۰۰ هزار تومان شروع می شود و به چند میلیون هم می رسد. قیمتی که روی یک خروس گذاشته می شود بر اساس ظاهر مناسب و موفقیت هایی است که در جنگ کسب کرده است.»

پلیس در کمین ماست

قبل از پیدا کردن آقا سرفراز، با ادمین یکی از گروه های بزرگ فروش خروس های لاری صحبت کردم و زمانی که پیشنهاد مصاحبه را دریافت کرد، جواب منفی داد و گفت: «پلیس این روزها روی ما خیلی زوم کرده، ما مصاحبه نمی کنیم. مدت زیادی است که جنگ های ما معمولا با دخالت پلیس به پایان می رسند یا حتی انجام نمی شوند.»

اما سرفراز واهمه ای از دادن اطلاعات درباره جنگ خروس ها ندارد: «این کار، سرگرمی عده خاصی است که آن را به شکل کاملا پنهانی انجام می دهند چون این حیوان ها کوچک هستند ممکن است در حیاط خانه هم جنگ برگزار شود.»

سرافراز انگار که مربی تیم خروس های جنگجو باشد شروع می کند به صحبت کردن درباره این که چطور این جوجه ها را برای جنگ آماده می کنند و واقعا عجیب و گیج کننده است چطور آدم ها این قدر وقت و پول را صرف جنگ حیوانات کوچک می کنند: «معمولا افرادی مانند من وقت زیادی صرف خروس شان می کنند.

اگر تغذیه آنها به خوبی انجام نشود، خروس قدرت لازم برای جنگندگی را پیدا نمی کند. خروس ها زمانی که به هفت ماهگی می رسند می توانند در میدان های جنگ حاضر شوند و عمر مفیدشان معمولا بین دو تا سه سال و نیم است. خروس هایی که قرار است در آینده به جنگ بروند معمولا جدا از خروس های دیگر نگهداری می شوند، غذای شان فرق دارد و باید تمرینات متعددی انجام بدهند تا برای جنگ ورزیده شوند.»