تصاویری از زندگی جانکاه در جاکاتار
زباله زیست‌ها!
اوج بی‌عدالتی را می‌توان از روی تصاویر درک کرد. چیزهایی که برای برخی زباله و آشغال محسوب می‌شوند، برای برخی دیگر منبع درآمد هستند. میوه و سبزی‌هایی که دور ریخته می‌شود به غذای عده‌ای دیگر تبدیل می‌شوند
وبسایت فرادید: بنتر گبانگ، بزرگترین سایت تخلیه زباله در جنوب شرقی آسیا، در فاصله ۱۵ کیلومتری از جاکارتای اندونزی قرار دارد. نزدیک به ۳۰۰۰ خانواده در این سایت زندگی می‌کند و حتی کودکان زیادی در همین جا متولد شده‌اند.
به گزارش دیلی میل، الکساندر ساتلر، عکاس ۳۶ ساله فرانسوی، در یک مجموعه عکس زندگی این خانواده‌های "زباله زیست" را ثبت کرده است. روزانه ۹۰۰۰ تن زباله در این سایت تخلیه می‌شود. الکساندر به دلیل علاقه‌اش به انعکاس مشکلات پسماندی اندونزی تصمیم گرفت تا به آنجا سفر کند.
حاصل کار الکساندر را شگفت زده کرد. او دریافت که خانواده‌ها از زباله‌های تخلیه شده به عنوان منبع درآمد خود استفاده می‌کنند. آن‌ها میان زباله به دنبال وسایلی می‌گردند که بتوانند مجدد آن را بفروشند. وی می‌گوید: «اوج بی‌عدالتی را می‌توان از روی تصاویر درک کرد. چیزهایی که برای برخی زباله و آشغال محسوب می‌شوند، برای برخی دیگر منبع درآمد هستند. میوه و سبزی‌هایی که دور ریخته می‌شود به غذای عده‌ای دیگر تبدیل می‌شوند... شرایط زندگی در آنجا بسیار دشوار است: بوی بد، باکتری و ناسازگاری محیطی؛ خانواده‌هایی و کودکانی که آنجا زندگی می‌کنند، هیچ سرپناهی نداشته و حتی از هیچ گونه مراقبت‌های پزشکی و آب آشامیدنی برخوردار نیستند.»
آقای ساتلر در ادامه افزود: «بچه‌های میان زباله‌ها بازی می‌کنند و به خاطر وجود اشیای تیز، دست و پاهایشان مرتب بریده می‌شود. پدر و مادری پای بریده شده بچه‌شان را نشانم دادند ولی هیچ کاری از دستم برنیامد و فقط تاسف خوردم؛ مهم این است که آن بچه‌ها به من آموختند که حتی در شرایط وخیم هم می‌توان خوش بود. بچه‌ها را می‌دیدم که کنار هم بازی می‌کردند و شاد بودند. البته آن‌ها نمی‌توانستند خودشان را با کودکان آن طرف کوه مقایسه کنند و همین مسئله باعث شده بود تا دغدغه‌ای نداشته باشند... بزرگترها اما مثل کودکان خرسند نبودند ولی حس دوستی و مهمان‌نوازی‌شان مرا شگفت زده کرد.»
رسا بونارد، از ساکنین قبلی این سایت، مدتی پیش در کمال خوش‌شانسی از آنجا خارج شد ولی حالا به آنجا برگشته تا به دیگران بیاموزد که چگونه خودشان را از فقر نجات دهند. خانم بونارد به کمک دوست بریتانیایی خود "جان دِولین" سازمانی "بذرهای بنتر گبانگ" (BGBJ) را به راه انداخته تا امکانات تحصیلی را برای کودکان آنجا فراهم کنند. آن‌ها معتقدند که کودکان، یا همان بذرها، را می‌توان پرورش داد.
الکساندر در پایان گفت: «مشکل پسماند در تمام جهان وجود دارد. یکی از روش‌ها اصلاح سبک زندگی و مصرف خودمان است تا زباله کمتری تولید کنیم. همچنین برای کمک به این خانواده‌های می‌توان با انجمن‌های محلی تماس گرفت زیرا آن‌ها مستقیما با این افراد در ارتباط هستند.»
به گزارش دیلی میل، الکساندر ساتلر، عکاس ۳۶ ساله فرانسوی، در یک مجموعه عکس زندگی این خانواده‌های "زباله زیست" را ثبت کرده است. روزانه ۹۰۰۰ تن زباله در این سایت تخلیه می‌شود. الکساندر به دلیل علاقه‌اش به انعکاس مشکلات پسماندی اندونزی تصمیم گرفت تا به آنجا سفر کند.
حاصل کار الکساندر را شگفت زده کرد. او دریافت که خانواده‌ها از زباله‌های تخلیه شده به عنوان منبع درآمد خود استفاده می‌کنند. آن‌ها میان زباله به دنبال وسایلی می‌گردند که بتوانند مجدد آن را بفروشند. وی می‌گوید: «اوج بی‌عدالتی را می‌توان از روی تصاویر درک کرد. چیزهایی که برای برخی زباله و آشغال محسوب می‌شوند، برای برخی دیگر منبع درآمد هستند. میوه و سبزی‌هایی که دور ریخته می‌شود به غذای عده‌ای دیگر تبدیل می‌شوند... شرایط زندگی در آنجا بسیار دشوار است: بوی بد، باکتری و ناسازگاری محیطی؛ خانواده‌هایی و کودکانی که آنجا زندگی می‌کنند، هیچ سرپناهی نداشته و حتی از هیچ گونه مراقبت‌های پزشکی و آب آشامیدنی برخوردار نیستند.»
آقای ساتلر در ادامه افزود: «بچه‌های میان زباله‌ها بازی می‌کنند و به خاطر وجود اشیای تیز، دست و پاهایشان مرتب بریده می‌شود. پدر و مادری پای بریده شده بچه‌شان را نشانم دادند ولی هیچ کاری از دستم برنیامد و فقط تاسف خوردم؛ مهم این است که آن بچه‌ها به من آموختند که حتی در شرایط وخیم هم می‌توان خوش بود. بچه‌ها را می‌دیدم که کنار هم بازی می‌کردند و شاد بودند. البته آن‌ها نمی‌توانستند خودشان را با کودکان آن طرف کوه مقایسه کنند و همین مسئله باعث شده بود تا دغدغه‌ای نداشته باشند... بزرگترها اما مثل کودکان خرسند نبودند ولی حس دوستی و مهمان‌نوازی‌شان مرا شگفت زده کرد.»
رسا بونارد، از ساکنین قبلی این سایت، مدتی پیش در کمال خوش‌شانسی از آنجا خارج شد ولی حالا به آنجا برگشته تا به دیگران بیاموزد که چگونه خودشان را از فقر نجات دهند. خانم بونارد به کمک دوست بریتانیایی خود "جان دِولین" سازمانی "بذرهای بنتر گبانگ" (BGBJ) را به راه انداخته تا امکانات تحصیلی را برای کودکان آنجا فراهم کنند. آن‌ها معتقدند که کودکان، یا همان بذرها، را می‌توان پرورش داد.
الکساندر در پایان گفت: «مشکل پسماند در تمام جهان وجود دارد. یکی از روش‌ها اصلاح سبک زندگی و مصرف خودمان است تا زباله کمتری تولید کنیم. همچنین برای کمک به این خانواده‌های می‌توان با انجمن‌های محلی تماس گرفت زیرا آن‌ها مستقیما با این افراد در ارتباط هستند.»
پ
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
ارسال نظر