سرنوشت تاج و تخت ونگر؛ ادامه مسیر یا جدایی؟

وبسایت نود: اوضاع نامطمئن آرسن ونگر پس از قهرمانی آرسنال در جام حذفی دچار تغییر شد و این مربی فرانسوی از شانس زیادی برای تمدید دو ساله قرارداد برخوردار است.

آرسنال در فصل ۱۷-۲۰۱۶ لیگ برتر و برای اولین بار تحت هدایت آرسن ونگر طی ۲۱ سال اخیر نتوانست به لیگ قهرمانان اروپا راه یابد. پس از این ناکامی، مخالفان ونگر دست بالا را داشته و منتظر جدایی وی از جمع توپچی ها بودند هر چند که ونگر مدت ها قبل، تصمیم به ادامه حضور روی نیمکت آرسنال داشت. تنها قهرمانی در جام حذفی می توانست دهان مخالفان را بسته و مجدداً کفه ترازو را به سود ونگر و حامیان وی سنگین کند. نمایش خوب آرسنال در ومبلی و ارائه یک بازی فرای تصور از توپچی ها، همه معادلات را بر هم ریخت و آرسنال برای سومین بار طی ۴ سال اخیر، به قهرمانی جام حذفی دست یافت. حالا آرسنال پُر افتخارترین تیم در قدیمی ترین تورنمنت رسمی تاریخ فوتبال و آرسن ونگر نیز پُر افتخارترین مربی تاریخ رقابت های جام حذفی انگلیس محسوب می شود.

نمایش قدرتمندانه آرسنال مقابل قهرمان مقتدر لیگ یعنی چلسی باعث جلب توجه بسیاری از کارشناس های فوتبال جزیره شد و جو سنگین علیه ونگر در رسانه های انگلیسی را تغییر داد. به نظر می رسد که این موفقیت آرسنال باعث تمدید قرارداد دو ساله ونگر شود و به همه شایعات خاتمه دهد. مربی کهنه کار فرانسوی دو راه در پیش دارد؛ یا به عنوان قهرمان جام حذفی یک وداع محترمانه با آرسنال داشته و یا باز هم دل به دریا زده و این مسیر پُر پیچ و خم را علی رغم وجود مخالفان فراوان، ادامه دهد. شاید راه حل ساده تر برای ونگر، جدایی از آرسنال باشد و ادامه حضور روی این نیمکت پُر دردسر، چیزی جز فشار بیشتر و انتقادهای متعدد، برای وی به ارمغان نیاورد.


نه تنها وضعیت بودجه باشگاه آرسنال برای بازار نقل و انتقالات تابستان ۲۰۱۷ مشخص نیست بلکه یک انشقاق (یا جنگ قدرت) نیز در سطوح مدیریتی باشگاه بین استن کروئنکه و علیشر عثمانوف به وجود آمده است. وضعیت مبهم آرسنال حتی به اینجا نیز ختم نشده و دو اَبَرستاره توپچی ها یعنی الکسیس سانچز و مسوت اوزیل نیز عزم جدایی را در سر می پرورانند. زمزمه هایی مبنی بر نارضایتی استن کروئنکه سهام دار عمده و ایوان گازیدیس مدیر اجرایی باشگاه از نتایج ونگر به گوش می رسد. آنها به چیزی کمتر از قهرمانی لیگ قانع نخواهند شد و همچون اغلب هواداران آرسنال، فتح جام حذفی را یک موفقیت تمام و کمال نمی دانند. حتی گازیدیس در جلسه اعضای هیئت مدیره باشگاه با ونگر، خواستار تغییر برخی ساختارهای فنی اطراف ونگر شد و به طور محترمانه ای، کاهش اختیارات وی را طلب کرد هر چند که ونگر در برابر این خواسته ها، مقاومت نشان می دهد. تونی آدامز کاپیتان اسبق آرسنال اعتقاد دارد که مدیران این باشگاه هیچ قدرتی از خود نداشته و مطیع محض ونگر هستند. گازیدیس به دنبال انتصاب یک مدیر ورزشی با نفوذ بوده تا به تدریج از قدرت ونگر بکاهد.

اما آرسن ونگر اعتقاد دارد که خودش بهترین گزینه برای هدایت کشتی توفان زده آرسنال بوده و هیچ کس نمی تواند در تعهد وی به این باشگاه و تلاش وی برای دستیابی به موفقیت، تشکیک کند. چهره مغرور و لبخندهای معنادار ونگر پس از پیروزی در فینال جام حذفی و بالا بردن این جام در ومبلی، بهترین گواه برای افزایش اعتماد به نفس او جهت ادامه حضور روی نیمکت آرسنال و تکمیل ایده هایش بود. شاید فتح هفتمین جام حذفی طعم دیگری برای ونگر داشت و هیچ هدیه ای برای او بهتر از این موفقیت در ومبلی محسوب نمی شد. فریادهای «آقای پروفسور» پس از قهرمانی در ومبلی، القاء کننده حس رهایی توأم با خشم بود و شاید برای اولین بار، حاضر به در آوردن مدال قهرمانی از گردن خود نشد.


البته منتقدین آرسن ونگر پس از شکست چلسی در فینال جام حذفی نیز بهانه تراشی کرده و ۱۰ نفره شدن تیم حریف پس از کارت قرمز ویکتور موزس، عدم اعلام خطای هند الکسیس سانچز در صحنه گل نخست آرسنال و حتی اشتباه عجیب انگولو کانته را عامل این پیروزی توپچی ها دانستند اما با توجه به جریان بازی، اغلب قریب به اتفاق کارشناس ها معتقدند که آرسنال تیم کاملاً برتر میدان بوده و استحقاق این قهرمانی را داشت. چلسی در ومبلی یک تیم سردرگم و بی برنامه نشان می داد که در هر دو نیمه، اسیر تاکتیک های آرسنال شد و اگر فرصت سوزی های شاگردان ونگر نبود، شاید شکست سنگینی برای آبی های لندن رقم می خورد.

اوج گیری آرسنال را نباید به این بازی محدود کرد زیرا نتایج هفته های پایانی توپچی ها در لیگ برتر نیز به خوبی مسابقه فینال جام حذفی در ومبلی بود. ونگر نیز در اواخر فصل به این نتیجه رسید که تیمش به یک شوک جدی نیاز دارد و او بهترین شوک را در ایجاد تغییرات تاکتیکی و سیستم بازی دانست. از روزی که آرسنال به سراغ سیستم ۱-۲-۴-۳ و استفاده از خط دفاعی ۳ نفره رفت، هم نتایج و هم نحوه بازی این تیم به طرز چشم گیری بهبود یافت. ۸۹ برد طی ۱۰ بازی آخر فصل، بهترین گواه این مدعا و بهترین پاسخ برای آنتی ونگرهایی که معتقدند دوران مربیگری وی به سر آمده است. چه بسا اگر این تغییرات فنی زودتر صورت می گرفت، اکنون هواداران آرسنال در حسرت سهمیه لیگ قهرمانان اروپا نیز نبودند.


پر مرتساکر در بازی با چلسی برای اولین بار پس از ۱۳ ماه در ترکیب اصلی قرار گرفت و بازی در خط دفاعی ۳ نفره را در کنار راب هولدینگ و ناچو مونرئال تجربه کرد. هولدینگ که وظیفه اصلی مهار دیگو کاستا را بر عهده داشت، اگر چه یک بار مغلوب هوش مهاجم گلزن چلسی شد ولی در مجموع، عملکرد قابل قبولی داشت. همچنین الکس آکسلید چمبرلین نیز پس از بازگشت از مصدومیت همسترینگ، برای اولین بار تجربه بازی در پست بال چپ را به دست آورد. در این بازی یک بار دیگر ثابت شد که حضور دنی ولبکِ آماده در خط حمله، چه غنیمت بزرگی برای آرسنال است. ولبک در جریان بازی به ویژه در نیمه اول، همواره موجب آزار داوید لوئیز شد و شاگردان آنتونیو کونته نتوانستند همان پرسینگ همیشگی خود را اجرا کنند. انگولو کانته و نمانیا ماتیچ در خط هافبک فاقد سرعت لازم بوده و کاملاً توسط گرانیت ژاکا و آرون رمزی از کار افتادند. وجود کمربند قوی در خط میانی باعث شده تا اوزیل و الکسیس به ترتیب از راست و چپ، نفوذهای مؤثر و خوبی را داشته باشند.


آرسن ونگر بر اساس ادعای روزنامه Telegraph، به مدیران باشگاه آرسنال گفته که در صورت حفظ همین تیم و افزودن ۲ تا ۳ بازیکن کلیدی دیگر، قادر به قهرمانی در لیگ برتر طی دو فصل آینده خواهد بود. حتی شایعاتی مبنی بر تمدید قرارداد الکسیس سانچز و مسوت اوزیل با افزایش حقوق تا ۲۸۰ هزار پوند در هفته نیز به گوش می رسد. با توجه به قراردادهای تلویزیونی جدید باشگاه آرسنال، تأمین این هزینه ها چندان دشوار نیست اما عدم حضور این تیم در فصل آینده لیگ قهرمانان، تردید جدی برای بازیکن های بزرگی مثل اوزیل و الکسیس ایجاد کرده است. در ضمن، ادامه حضور این دو ستاره بزرگ ارتباط کاملاً مستقیم با سرنوشت ونگر در این باشگاه دارد.

از بازیکنانی همچون الکساندر لاکازت، سئاد کولاشیاچ، مارکو رویس، توماس لمار، کیلیان امباپه و حتی ریاض محرز به عنوان گزینه های اصلی آرسن ونگر در بازار تابستانی نام برده می شود. دقیقاً در روزی که جلسه ونگر با مدیران باشگاه آرسنال برگزار و حتی BBC نیز خبر از توافق قطعی بین آنها برای دو فصل آینده داد، خبر جدایی توماس توخل از بوروسیا دورتموند نیز به گوش رسید. چند ماه پیش، از توخل به عنوان جانشین ونگر در آرسنال نام می بردند. حال باید منتظر ماند و دید که آیا ونگر در آرسنال باقی خواهد ماند یا در آخرین لحظات، اتفاقی عجیب تر رخ می دهد؟