«سوچی» قربانی سکوت خود می‌شود
آنگ‌سان سوچی که روزگاری در صحنه جهانی به‌عنوان نماد دموکراسی خوش می‌درخشید و به او جایزه صلح نوبل داده شد، پس از رسیدن به قدرت گویی آلوده آن شده است. او این روزها در برابر کشتار مسلمانان کشورش زبان در کام گرفته گویی این کشتار اتفاقی است که در کشوری دیگر رخ می‌دهد.
روزنامه دنیای اقتصاد: آنگ‌سان سوچی که روزگاری در صحنه جهانی به‌عنوان نماد دموکراسی خوش می‌درخشید و به او جایزه صلح نوبل داده شد، پس از رسیدن به قدرت گویی آلوده آن شده است. او این روزها در برابر کشتار مسلمانان کشورش زبان در کام گرفته گویی این کشتار اتفاقی است که در کشوری دیگر رخ می‌دهد.
سی‌ان‌ان از سوچی به‌عنوان رهبر بالفعل کشور یاد می‌کند و گفته می‌شود او محرم راز رئیس‌جمهوری میانمار است. پدرش ژنرال «آنگ سان»، پس از آنکه میانمار در سال ۱۹۴۸ از بریتانیا استقلال پیدا کرد پایه‌گذار این کشور بود. او مرد معتبری بود و در سال ۱۹۹۱ به دلیل اینکه «نمونه‌ای عالی از قدرت برای پابرهنگان است» برنده جایزه نوبل هم شد. به تازگی ملاله یوسف زی هم برای خانم سوچی نامه نوشته، اما دریغ از اقدام. تارابای می‌نویسد سوچی بیشتر عمر خود را وقف دموکراسی و حقوق بشر برای کشورش کرد، اما تا امروز در مورد مسلمانان کشورش بی‌توجهی و سکوت پیشه کرده است. شرایط در این کشور به قدری بحرانی است که نیروهای امنیتی میانمار حتی اقدام به بمب‌گذاری در بخش‌هایی از مرزهای مشترک با بنگلادش کرده تا مانع بازگشت مسلمانان به کشورشان شوند. به گزارش رویترز دو منبع که خواستند نامشان فاش نشود، گفتند، کاملا مکان مین‌گذاری شده را می‌شناسند و بنگلادش به کاشت مین در مسافتی در نزدیکی مرزهایش رسما اعتراض خواهد کرد.
از سوی دیگر، اکنون بنگلادش در تلاش است تا جزیره‌ای را برای مسلمانان متواری اختصاص دهد.
به گزارش رویترز، مسوولان در داکا اعلام کردند، بنگلادش برای آماده‌سازی و توسعه جزیره‌ای دور‌افتاده برنامه‌ریزی می‌کند تا به‌طور موقت ده‌ها هزار مسلمان روهینگیایی مسلمان را که از خشونت‌ها در میانمار گریخته‌اند، در آنجا جا‌دهد. به‌رغم اقدامات مقامات بنگلادش در زمینه ممانعت از ورود غیرقانونی مسلمانان روهینگیا به کشورشان اما حدود ۱۲۵ هزار تن طی تنها ۱۰روز وارد بنگلادش شده‌اند تا به بیش از ۴۰۰هزار تن دیگری بپیوندند که در اردوگاه‌های موقت پرازدحام اقامت دارند.
گزارشگر سی‌ان‌ان می‌نویسد برخی حامیان سوچی معتقدند که او کنترلی بر ارتش، نظامیان و بر دولت غیرنظامی ندارد بنابراین، کاری از دستش ساخته نیست. او را «ماندلای آسیا» لقب دادند، اما به‌نظر می‌رسد ظهور و سقوط این ماندلا زودهنگام باشد. واشنگتن پست اول سپتامبر در سرمقاله‌ای نوشت که خیلی زیاد است که از خانم سوچی بخواهیم خشونت را از سر مسلمانان روهینگیایی دور کند؟ این سرمقاله می‌نویسد او یکبار دیگر متن سخنرانی خود را در هنگام دریافت نوبل بخواند که می‌گفت: «... برای خلق دنیایی عاری از آوارگان، بی‌خانمانان و ناامیدان... دنیایی که... همه در آن از آزادی و ظرفیت زیستن در صلح برخوردار باشند.»
سوچی می‌گوید: «من فقط یک سیاستمدار هستم. من نه مارگارت تاچر هستم نه مادر ترزا. گاندی هم یک سیاستمدار زیرک بود.» ستاره بخت «ماندلای آسیا» زودهنگام غروب کرد.
نظر کاربران
واقعا یه عده وحشی هستند
جالب اینه که همه مدعی های حقوق بشر هم سکوت کردن
انسانها رو باید در اوج قدرت شناخت
همه شعارهای سیاستمدارن برایرفریب مردمه و بس