واکنش فوتبالیست‌های سرکش دنیا مقابل هواداران

آسمان آبی: یاغی کیست؟ به چه کسی می‌گویند یاغی؟ لغت‌نامه دهخدا یاغی را فردی سرکش، نافرمان و اهل طغیان می‌داند، اما هر کس این کلمه را برای خود به‌گونه‌ای تعریف می‌کند مثلا محمد جواد ظریف، وزیر امور خارجه کشورمان گفته است: «اگر تعبیری برای کلمه یاغی داشته باشیم کسی است که متعهد به هیچ موازین بین‌المللی نیست.» اما در میان فوتبالی‌ها تعریف از یاغی چیز دیگری است به‌ویژه در ایران به بازیکنی که تیم خود را ترک کرده و به تیم رقیب پیوسته یاغی گفته می‌شود! اما از نگاه ما یاغی به کسی گفته می‌شود که رفتارهای خلاف عرف جامعه را انجام می‌دهد مثلا کمتر پیش می‌آید یک بازیکن با هواداران تیم خود درگیر شود، پس می‌توان حرکت بیرانوند را یک یاغی‌گری دانست؛ البته در تمام دنیا یکی از رایج‌ترین حواشی فوتبالی درگیری بین بازیکنان و تماشاگران است، اما این اتفاق کمتر با هواداران خودی پیش می‌آید.

لی‌بویر، بازیکن تیم بیرمنگام انگلیس بعد از این‌که در بازی مقابل «وست‌بروموویچ» تعویض شد، در حال رفتن به سوی نیمکت با یکی از هواداران دوآتشه وست‌بروم درگیری لفظی شدیدی پیدا کرد. طرف مقابل بویر، یک پیرزن 70 ساله بود که همراه نوه 10 ساله‌اش به دیدن بازی تیم مورد علاقه‌اش آمده بود. مادربزرگ در حالی که بویر داشت از زمین بیرون می‌رفت به او اعتراض کرد که چرا در برخورد با گابریل تاماس رفتاری خشن داشته است. بویر هم هر چه از دهانش درآمد به پیرزن بدبخت گفت؛ البته بویر چند روز بعد از مادربزرگ عذرخواهی کرد.

نام الحاجی دیوف و مشاجره با هم گره خورده بود. بازیکن توانای سنگالی که همراه دوستانش در جام‌جهانی 2002، فرانسه مغرور را از کره و ژاپن بیرون کرد در سال 2003 و زمانی که بازیکن لیورپول بود به اتهام تف انداختن به یک هوادار سلتیک گلاسکو در جریان یکی از بازی‌های دو تیم در جام یوفا که مستقیما از تلویزیون هم پخش شد به پرداخت جریمه‌ای معادل دو هفته حقوقش محکوم شد. خود لیورپولی‌ها هم دو بازی محرومش کردند. او بعد از این حادثه از هوادار سلتیک رسما عذر خواست و بلیت بازی برگشت را هم برایش فرستاد.

گری نویل همیشه آدم غیرقابل پیش‌بینی بوده است. حتی خود هواداران یونایتد هم نمی‌دانند با او چه رفتاری داشته باشند. نویل در یکی از بازی‌های مشهور شهرآورد گونه یونایتد و لیورپول در سال 2006، بعد از آن‌که ریو فردیناند گل برتری شیاطین سرخ را به ثمر رساند، ناگهان از کوره در رفت؛ پیراهنش را کشید و به سمت هواداران دوآتشه لیورپول دوید. می‌دوید و رو به آن‌ها داد می‌زد: «چیه؟ عقب‌نشینی‌ کردین هان؟ دهنتون بسته شد؟...» لیورپولی‌ها اگر تا آن روز به نویل گیر می‌دادند، از آن به بعد گیرشان را سه پیچ کردند.

اریک کانتونا در سال 1995 و در بازی یونایتد مقابل کریستال پالاس در یک صحنه پیراهن ریچارد شاو، بازیکن کریستال پالاس را کشید و همین حرکت موجب شد داور کارت قرمزش را به اریک نشان دهد. کانتونا داشت وارد تونل ورودی رختکن می‌شد که ناگهان به جکی چان تبدیل شد؛ از روی تابلوهای کنار زمین به میان تماشاگران پرید و با یک ضربه جانانه شبیه ضربات پای قوی کنگفوکاران، متیو سیمونز، تماشاگر هوادار کریستال پالاس را از پای درآورد. بعدها سرالکس فرگوسن در کتاب خاطراتش نوشت: «آن صحنه را ندیدم. حواسم به بازی بود. فقط شنیدم که اریک با یکی از هواداران کریستال پالاس درگیر شده است. وقتی بعد از بازی، تصاویر ویدئویی درگیری را دیدم، دهانم از تعجب بازمانده بود. آیا این اریک بود که مثل جنگجویان چینی به آن مردک بیچاره حمله می‌کرد؟» بعد از این جریانات، اریک را 30 هزار پوند جریمه و 8 ماه هم از حضورش در میادین فوتبال جلوگیری شد.

دروازه‌بان بزرگ استرالیایی در روزهایی که از دروازه استون‌ویلا حراست می‌کرد، همیشه حاشیه‌ساز بود. او یک بار در یک رویارویی تک به تک با یورگن کیلنزمان، از خجالت مهاجم گران تاتنهام درآمد. تماشاگران تاتنهام به‌شدت عصبانی شدند چرا که چشم و چراغ باشگاه‌شان توسط بوسنیچ مصدوم شده بود. بعدها در اکتبر 1996 این رویارویی با تاتنهامی‌ها به جنگی تمام‌عیار تبدیل شد. اسپرزی‌ها به او توهین کردند، او هم با کمال خونسردی به سمت آن‌ها رفت و با یک سلام نازی به سبک هیتلر از خجالتشان درآمد. نکته این‌جاست که بیشتر تاتنهامی‌ها یهودی هستند و خب این حرکت آن‌ها را یاد خاطرات تلخ جنگ جهانی دوم می‌انداخت. پلیس او را تحت تعقیب قرار داد و هزار پوند جریمه‌اش کرد. بوسنیچ به‌شدت از طرفداران تاتنهام عذرخواهی کرد و گفت: «بی‌خیال من شوید.»

مهاجم توگویی سال‌های پیش آرسنال دیگر دل ونگر را زده بود. حرف‌های ضدونقیضی در مورد روابط او با تماشاگران آرسنالی به گوش می‌رسید. به هر حال او از جمع توپچی‌ها رفت و به منچسترسیتی پیوست. در همان اولین فصل حضورش در سیتی و در بازی با آرسنال، با پیراهن سیتی به آرسنال گل زد. گل سوم تیمش را زد، یکپارچه آتش شد. عربده می‌کشید و به سمت هواداران آرسنال می‌دوید. آن‌ها از جایشان بلند شده بودند و به او فحش می‌دادند. آدبایور روی چمن لیز خورد، آرنج‌هایش را به سمت آن‌ها گرفت و به بدترین شیوه ممکن جواب محبت‌های ونگر و دار و دسته‌اش را داد. دوآتشه‌های آرسنال می‌خواستند خونش را بریزند ولی چیزی که عوض داشت، گله نداشت.

هنوز هم جای استوکی که فرگوسن بالای چشم دیوید کاشته بود، درد می‌کند. در زمان رفت‌وآمدهای پیاپی او به آمریکا و اروپا و بعد از بازگشت او از دوران قرارداد قرضی 6 ماهه‌اش با میلان، یک روز هواداران عصبانی لس‌آنجلس گالکسی در استادیوم خانگی‌شان از فرط عصبانیت از دست بکام، پرچم‌هایی را برافراشتند که رویش نوشته شده بود: «کلاهبردار به خانه‌ات برگرد»! تعدادی از هواداران هنگام خروج بکس از زمین با او درگیری لفظی پیدا کردند. یکی از آن‌ها خواست بکام را بزند؛ البته پلیس بیشتر بکس را گرفته بود که او هم می‌خواست به میان تماشاگران برود و آن هوادار ناراضی را ادب کند. تماشاگران گالکسی با تمام وجودشان شعاری با این مضمون را فریاد می‌زدند: «این‌جا قبل از این‌که بیایی خوب بود؛ این‌جا بعد از این‌که بروی خوب است؛ این‌جا در هر صورت بدون حضور تو خوب است!»

شهرآورد منچستر به اندازه کافی حساس هست. حالا اگر سیتی از حریفش پیش باشد و بازی را وا بدهد، اوضاع متشنج و به‌هم ریخته‌تر هم خواهد شد. زمانی که مایکل اوون در آخرین لحظات شهرآورد منچستر، گل برتری یونایتد را زد، یک هوادار دیوانه به زمین پرید و یک راست به طرف گریگ بلامی، مهاجم ولزی من‌سیتی رفت و با فحش‌های آبداری به خدمتش رسید. بلامی فقط نگاهش کرد و ناگهان با ضربه‌ای سنگین او را نقش بر زمین کرد. یک واکنش سریع و کاملا عجیب!

در یک بازی از لیگ باشگاه‌های عراق در جریان یک صحنه حساس، مهاجمی به نام حیدر کاظم با دروازه‌بان حریف تک به تک شد. یکی از هواداران به نمایندگی از دیگران، ناگهان اسلحه‌ای از زیر لباسش بیرون کشید و کاری کرد که پای حیدر کاظم هرگز به محوطه جریمه تیمش نرسد. آن‌ها به همین راحتی یک مهاجم حریف را کشتند! گزارش این قتل در پرونده‌های پلیس عراق هم موجود است. فوتبال عجب ورزش بی‌رحمی است! فکر می‌کنید اگر کانتونا هم می‌دانست که روزی یک هوادار می‌تواند با اسلحه‌ای او را هم از پای دربیاورد، باز دوباره جکی‌چان می‌شد یا نه؟