دلال‌ها شلوغ کردند، استقلالی‌ها نگران شدند

ایرنا: اتفاقات جمعه شب گذشته ورزشگاه آزادی باعث شد در کشاکش رویدادهای بین المللی و مواضع رئیس جمهوری درباره تهدیدات علیه کشورمان، نقد موضع وزارت ورزش در فضای مجازی پررنگ تر شود. واکاوی این موضوع نیازمند زمان مناسب و فروکش کردن هیجان های طبیعی پس از مسابقات ورزشی بود. اکنون مازیار ناظمی به عنوان مدیر روابط عمومی وزارت ورزش و جوانان علاوه بر ماجرای اتفاقات بازی استقلال، درباره دلیل پخش ویدئوی شائبه برانگیز و عجیب نیز حرف‌هایی زده که خواندنش خالی از لطف نیست.

نظرتان در باره اتفاقات دیدار استقلال چیست؟

ناظمی: فشار روی هواداران بود، چون فصل نقل و انتقالات است. این فشارها بخش مهمش از طرف دلال‌ها بوده بدون تعارف! شلوغش می‌کنند، فشار می‌آورند، فوتبال را به هم می‌ریزند، هوادار را نگران می‌کنند، از راه دور به ساختار تیم‌هایی که می‌خواهند آنها را جذب کنند خصوصاً به استقلال و پرسپولیس فشار می آورند؛ حالا چه بازیکن خارجی باشد چه داخلی.

در این شرایط هوادار مظلوم که در گرما و سرما با وجود گرفتاری‌ها به ورزشگاه می‌آید و تیم مورد علاقه‌اش را تشویق می‌کند، با این اتفاقات جوش می‌آورد و شروع به اعتراض می‌کند. اینجا نه وزارت ورزش و یا هر جای دیگر نمی‌تواند پولش را بدهد. همان طور که می‌دانید خود هواداران پول می‌دهند. این ساختاری است که این دو باشگاه‌ به وجود آورده‌اند. ساختار پیامک هواداران است.

چه تدابیری را باید اندیشید؟

ناظمی: باشگاه‌های ما باید ساختارشان عوض شود و مثل کشورهای اروپایی شوند. البته زمان می‌برد سال‌ها طول می‌کشد تا این پایه بشود و ساخت و ساز شود، کارهای آینده‌دار صورت بگیرد، این فشارها و هیاهو وجود دارد. متاسفانه برخی از مدیران می‌آیند وعده می‌دهند و می‌گویند من فلان کار را انجام می‌دهم، در حالی‌که باید تعهد ایجاد کنند، شما اگر به من هم بگویید من می‌گویم در فلان مدت فلان کار را می‌کنم، ولی بد است که من تعهد ایجاد کنم و انجامش ندهم و بگذارم برای مدیر بعدی. سال‌ها این بلا سر این دو باشگاه آمده است.

مثل آقای «فتح‌الله‌زاده»؟

ناظمی: من نمی‌خواهم اسم کسی را ببرم که بعدها رویارویی ایجاد شود، شما در هر سیستمی بروید این اتفاق رخ داده ‌است.

می‌خواستم بگویم اخیراً «فتح‌الله‌زاده» گفته است که اگر مدیرعامل باشگاه استقلال بود، برای ماندن «تیام» 8 میلیارد تومان می‌پرداخت. آن هم در حالی که طبق گفته‌های سیدرضا افتخاری، او در دوران مدیریتش مبلغ 25 میلیارد تومان بدهی بر جای گذاشت و رفت. این گفته‌ «فتح‌الله‌زاده» هم می‌شد مثل بدهی‌های قبلی. اینکه یک نفر بیاید و یک حرف روی هوا بزند و بگوید چنین رقمی را می‌دهم، خودش موجب هیاهو می‌شود.

ناظمی: شما هر حرفی را بزنید یک حالت دارد. مدیریت اولاً این طوری حرف نمی‌زند، شما هم می‌دانید. بعدش سازوکارش این است و می‌گوید یک میلیارد می‌دهم، ولی از این مسیر انجام می‌دهم. دولت نمی‌تواند به باشگاه‌های حرفه‌ای کمک کند، در نتیجه باید بیاید برود به سوی ساختار فدراسیون فوتبال که خود فدراسیون هزار تا گرفتاری برای خودش دارد و سازمان لیگ هم مشخص است، می‌ماند اسپانسرها و حامی مالی که بخش عمده‌اش پیامک‌های هوادارها و تبلیغات روی پیراهن است که اینها نیز سقفی دارد، چرا باید بازیکنی که دستمزدش فرضا ۳۰۰ هزار دلار بوده، بیاییم با هیاهویی این طوری، دلال و مدیر برنامه و مربی و فلان، برسانیم به یک میلیون دلار.

یک میلیون دلار خیلی زیاد است، شاید الان مثلاً بشود ده میلیارد تومان چون الان دلار شده ده هزار تومان. واقعاً چرا باید این کار را بکنیم. واقعاً اگر مدیری با تدبیر کار ندارد، می‌شود یک آدم ناتوان. این اتفاق خوب نیست ما نباید بر شانه‌های هوادارها سوار شویم و از احساسات‌شان استفاده کنیم. واقعاً ناراحت می‌شوم، من خودم یک هوادار فوتبالم، هوادار ورزشم، می‌دانم با چه مشکلاتی زندگی کرده ام، ولی خب، خدا را خوش نمی‌آید، یک مدیر می‌خواهد کار کند، چرا نمی‌گذارند کار کند؟ شما تاریخچه باشگاه‌ها را نگاه کنید حداقل در ده سال گذشته، ببینید در ایام نقل و انتقالات چه بساطی راه انداخته‌اند.

یک موضوعی روی آن بحث دارند، آقای «داورزنی» معاون توسعه ورزش قهرمانی و حرفه‌ای وزارت ورزش و جوانان گفته بود که ۷ بازیکن تیم ملی را از سربازی معاف کنند. ما چرا باید چنین کاری را انجام دهیم؟

ناظمی: برایتان دلیل دارم. من با این موضوع موافق هستم. من علیرضا جهانبخش را مثال می‌زنم. من تحصیلاتم رسانه‌‌ای و کارم این است و در بعد تبلیغاتی و بازاریابی کار کرده ام، به نظر شما برندی مثل «جهانبخش» که در سطح بین‌المللی در حوزه جهانی برای معرفی ایران می‌تواند وارد شود، آن هم در کشوری مثل انگلیس با آن همه رسانه‌هایی که دائم علیه ایران و مردم ایران، فرهنگ ایران، اعتقادات ایران بازنمایی می‌کنند، سیاه‌نمایی می‌کنند، چطوری می‌توانیم جایی در آنجا پیدا کنیم که بتوانیم حرف خودمان را بزنیم.

هر جا حرفی از ایران زده می‌شود، راجع به مسائل مختلف سیاسی‌ و منفی است، ولی وقتی بازیکن ما در لیگ برتر انگلیس گل می‌زند، نماد فرهنگ ایران است، شایستگی‌های جوان‌های ایرانی را نشان می‌دهد، «جهانبخش» همانطور که در هلند مطرح بود، به نظر شما این آدم چقدر برای ما می‌ارزد؟! ما بیاییم به او بگویم نه؛ تو به جای بازی کردن بیا برو سربازخانه!

ما که سربازخانه نداریم اکثر بازیکنان ما به تیم‌های نظامی که در لیگ برتر ما حضور دارند، می‌روند و حتی پول می‌گیرند!

ناظمی: من می‌گویم آن فرصت را از این بازیکن می‌گیریم و این اشتباه است، ما بیاییم به او بگویم تو به جای بازی در لیگ‌های اروپایی، بیا برو در یک تیم نظامی کشورمان بازی کن، سرمایه سوزی است. حالا من از شما سوال می‌کنم و از آقای باران‌چشمه می‌پرسم کدام برای ما بهتر است؟

راستی موضوع آن ویدئو چه بود؟! چرا از طرف شما آن ماجرا تکذیب نشد تا بازتاب آن زیاد نشود و مشکل‌ساز شود تا بهانه‌ای به دست کارلوس کی‌روش ندهیم؟ البته درباره نوع قرارداد بستن‌ها حرف‌های زیادی دارم، بخصوص با «کی‌روش». چون ما مدیرهایی داریم که تنها به میز خود فکر می‌کنند و با مسائل روز دنیا بخصوص نوع قرارداد بستن آشنایی ندارند و همیشه در این موارد ما ضرر کرده‌ایم.

ناظمی: قرارداد با «کی‌روش» هم در یک شرایط فشار و احساسی بسته شد. با یک موج «کی‌روش»خواهی بود. واقعیت این است آن مدیر، در یک هجمه‌ای خاص از مردم قرار می‌گیرد حالا! واقعی یا غیر واقعی. یا مثلاً همین همکار خودمان عادل فردوسی‌پور در برنامه نود به شدت از این مربی حمایت می‌کند، در افکار عمومی تاثیر می‌گذارد.

مدیر در وضعیتی قرار می‌گیرد و آن سرمربی هم به خوبی متوجه می‌شود که فضای روانی کشور به نفعش است، در نتیجه او نمی‌آید بگوید به خاطر شما از این آیتم‌ها می‌گذرم، او می‌نشیند و با فراغ ‌بال می‌گوید که همه اینها باید در داخل قرارداد باشد. اگر عاقلانه فکر کنیم، مدیر را دستپاچه نکنیم و تحت فشار نگذاریم، می‌تواند نتیجه خوبی بگیرد. من به شما می‌گویم هر پولی که به آقای کی‌روش داده می‌شود از جیب من و شما می‌رود.

نه «کی‌روش» بلکه هر مربی و بازیکن خارجی‌ای که می‌آید اینگونه است. این پول‌ها می‌تواند خرج درمان بشود، خرج ساخت و ساز شود، یا توپ بخرید و ببرید در سراسر ایران بین بچه‌ها پخش کنید تا بچه‌های مردم زیر کلوخ و سنگ نزنند و با توپ بازی کنند. تشک کشتی بخریم، حلقه بسکتبال بخریم، تور والیبال بخریم، اینها خرج توسعه می‌شود ولی ما چه کار می‌کنیم، آن را می‌کنیم توی جیب یکسری از بازیکن، سرمربی خارجی و داخلی دلمان هم خوش است که داریم فوتبال نگاه می‌کنیم. این غلط است. دیدگاه جدی من است. من کاری با دیگران ندارم.

موضوع ویدئویی که استقلالی ها ناراحت شدند چه بود؟ به نظرتان کار شما درست بود که آن را پخش کردید؟

ناظمی: ویدئو را به شما بگویم خیلی جالب است. من! خودم رسانه‌ای هستم کدام عقل سلیمی این کار را می‌کند؟! اولاً نه من بودم نه آن آقا که علی‌ آقا هستند، ما سابقه رفاقت چندین و چند ساله داریم. آن آقایی که گوشه تصویر هستند گفت؛ من می‌خواهم یادگاری ضبط کنم، یادگاری داشته باشم. برنامه‌ساز است و یک شرکت تبلیغاتی دارد. کار اخلاقی نبود که ایشان ویدئو را برداشت و در اینستاگرام گذاشت.

شما خودتان رسانه‌ای هستید، پس چرا بلافاصله آن را تکذیب نکردید.

ناظمی: من اصلاً متوجه نشدم. بعدها دیدم که این ویدئو در سایت‌ها و کانال‌ها می‌چرخد. البته دنبال این بودم که فراغ‌ بال پیدا کنم و در باره این موضوع توضیح بدهم. اصلاً فرض کنید پسر آقای وزیر پرسپولیسی است. این چه ربطی دارد، مگر می‌شود در ساختارهای ما تاثیر بگذارد و ما تصمیم خودمان را به نفع یک تیم بگیریم یا نگیریم؟

همین ویدیو و اتفاقات باشگاه استقلال باعث عصبانیت و ناراحتی تماشاگران شده است.

ناظمی: شنونده باید عاقل باشد! شما خودتان هم طرفدار یک تیم هستید، من هم ممکن است طرفدار یک تیم باشم. در جایگاه مسئولیت که آدم نمی‌آید دخیل بکند، خیلی این حرف عقلانی نیست. اگر هر کس در این فکر باشد، اشتباه می‌کند. قصه آن داستان این طوری بود. در واقع آن همکار ما یا دوست ما «سیبل» شده است. حالا! متاسفانه آن دوست ما این ویدئو را پخش کرد، بد کاری کرد و این تبعات را هم دارد که هر چندگاهی اتفاقی رخ می‌دهد، می‌روند آن ویدئو را پیدا می‌کنند و می‌گویند اینطوری است! (خنده)

گفتگو از: مجید روان‌ستان