فرشته کریمی: هدف اول من اروپاست
بازیکن باسابقه و خوش‌تکنیک فوتسال بانوان که با بازى چشم‌نوازش همیشه مورد توجه تیم‌هاى داخلى و خارجى بسیارى بود، با اینکه مدتى به ایتالیا رفت تا بتواند با بستن قرارداد با یکى از تیم‌هاى ایتالیایى(المپیوس رم) به آرزویش برسد و لژیونر شود
فرهیختگان: بازیکن باسابقه و خوش‌تکنیک فوتسال بانوان که با بازى چشم‌نوازش همیشه مورد توجه تیم‌هاى داخلى و خارجى بسیارى بود، با اینکه مدتى به ایتالیا رفت تا بتواند با بستن قرارداد با یکى از تیم‌هاى ایتالیایى(المپیوس رم) به آرزویش برسد و لژیونر شود، هنوز نتوانسته به خاطر برخی مسائل قرارداد ببندد و مدتى است به ایران برگشته تا بقیه پیگیری‌ها را در ایران دنبال کند و تاکید دارد که پاپس نمی‌کشد و به‌زودی در اروپا بازی خواهد کرد. گفت‌وگو با فرشته کریمی ستاره فوتسال بانوان ایران و آسیا را در ادامه می‌خوانید.
چرا تصمیم به لژیونو شدن گرفتى؟
من به خیلى از عناوین داخلى و خارجى دست پیدا کردم و دنبال چالش جدیدى بودم تا تجربه دیگری به دست بیاورم. به همین دلیل تصمیم گرفتم بازی در یک لیگ خوب اروپایی را تجربه کنم. هدف اول من اروپاست و نمی‌خواهم در ایران بازی کنم.
این روند طولانى و فرسایشى تو را خسته نکرده؟ مثل سنگ سفیدى که منصرف شد و براى مس بازى کرد!
حقیقتا هنوز اتفاق خاصى نیفتاده اما تا دو هفته آینده امیدوارم مشکل ویزاى من حل شود و دوباره به ایتالیا بروم. البته باید در نظر داشته باشیم که آنها فعلا در تعطیلات به سر می‌برند.
در این مدت تمریناتت را هم انجام دادی؟
بله، به‌شدت در حال بدنسازى و تمرین هستم تا در اوج بمانم و شرایط بدنى ایده‌آل براى درخشش در لیگ ایتالیا داشته باشم.
پیشنهاد المپیوس رم کاملا جدی است؟
بله و این تنها پیشنهاد من از تیم‌های خارجی هم نبوده است. آنها هم از نظر فنى و هم اخلاقى من را تایید کرده‌اند و بی‌صبرانه منتظر نهایی شدن قرارداد با تیم و رفتن دوباره به ایتالیا هستم.
نگران مشکلات بازی در خارج از کشور نیستی؟
خیلى سخت است که از خانواده، دوست و فامیل جدا بشوى و در یک کشور غریب زندگى کنى اما من همه را تحمل می‌کنم تا به هدفم که لژیونر شدن در اروپاست برسم.
از حس تمرین کردن در تیم ایتالیایی بگو. چه گذشت؟
خیلى خوب و تجربه‌اى فوق‌العاده بود. خیلى خوب من را پذیرفتند و تجربه‌اى لذت‌بخش بود که امیدوارم به‌زودی دائمی شود.
الگوی تو در فوتسال چه کسی است؟
کلامى در وصف بزرگی محمدرضا حیدریان ندارم. او برادرى بى‌نظیر و راهنما و استادى دلسوز است که هر آنچه می‌داند در طبق اخلاص تقدیم می‌کند تا جوانان ایرانى در جهان بدرخشند. او همیشه برایم قابل احترام و تکرار ناشدنى است.
کلام آخر؟
گاهى دلتنگ هم‌تیمى‌هایم مى‌شوم اما می‌دانم که باز در لباس مقدس تیم‌ملى کنارشان قرار خواهم گرفت و آرام مى‌شوم. از خانواده عزیزم بابت همه زحمات و حمایت‌هایشان تشکر می‌کنم و از پدر و مادرها مى‌خواهم که دختران مستعد کشورم را حمایت کنند تا در تمام مجامع بین‌المللى مثل همیشه ایران و ایرانى بدرخشد.
ارسال نظر