شوماخر؛ آخرین دیوانه فوتبال آلمان، تولدت مبارک
۶ مارچ ۱۹۵۴ کسی چشم به جهان گشود که بعد ها به عنوان یکی از کاریزماتیک ترین بازیکنان تاریخ فوتبال آلمان در دو جام جهانی حاضر شد.
ورزش سه: تاریخ فوتبال دنیا از بدو آغاز تا به امروز همواره شاهد چهره هایی است که از جهاتی نسبت به دیگر بازیکنان تفاوت عمده ای دارند .
یکی از آن بازیکنان بدون هیچ تردیدی تونی شوماخر بود . بدون شک کسانی که فوتبال را در دهه ۸۰ میلادی به طور نامحسوس هم پی می گرفتند ،نام ، پوستر و اخبار او را در هر کجایی می دیدند و می شنیدند .
او همان قدر که محبوب کشور آلمان بود به همان اندازه در دیگر نقاط دنیا از او چندان دل خوشی نداشتند که در ادامه دلیلش را متوجه خواهید شد.
به بهانه شصت و چهارمین ۶۴ سال تولد این فوتبالیست قصد داریم با معرفی او کمی بیشتر باشخصیت منحصر به فرد این سنگربان دهه هشتاد میلادی فوتبال اروپا آشنا شویم .
هارالد شوماخر در تاریخ ۶ مارس ۱۹۵۴ در شهر کوچک دورن واقع در ایالت نوردراین وستفالن آلمان چشم به جهان گشود. او در ۸ سالگی ورزش فوتبال را آغاز کرد. پس از آن که در پست‌های گوناگون به خدمت گرفته شد، سرانجام با تشخیص مربی درون دروازه قرار گرفت. خود او بعدها اعتراف کرده بود که: «دروازه‌بانی تنها پستی بود که به آن علاقه داشتم، زیرا من اهل دویدن نبودم.»
در کتابی که در سال ۲۰۰۰ در رابطه با تاریخچه‌ی تیم فوتبال باشگاه اف ث کلن آلمان انتشار یافت، درباره‌ی هارالد شوماخر دروازه‌بان فراموش‌نشدنی این باشگاه و تیم ملی فوتبال آلمان در دهه‌ی ۸۰ میلادی آمده است: «آمیزه‌ای از کارایی و درخشش، بی‌باکی و فرهمندی تحریک‌آمیز، هارالد شوماخر را به یکی از تاثیرگذارترین پدیده‌های فوتبال کلن و آلمان تبدیل می‌کند.»
تیم فوتبال کلن در دهه ۶۰ دروازه‌بانی داشت به نام «تونی شوماخر». به یاد همین بازیکن بود که در کلن هارالد شوماخر را نیز «تونی» می‌نامیدند. شوماخر توانست درون دروازه توانایی‌های ورزشی خود را بروز دهد. وی به سرعت پله‌های رشد را پیمود و به تیم ملی فوتبال جوانان آلمان راه یافت. باشگاه فوتبال کلن از همان موقع در پی او بود و سرانجام در سال ۱۹۷۲ این بازیکن با استعداد را در سن ۱۸ سالگی به صفوف خود جلب کرد.»
در آن سال‌ها، در حالی که شوماخر دروازه‌بانی گمنام بود و بیشتر اوقات را روی نیمکت ذخیره‌ها می‌گذراند، آلمان عصر طلایی فوتبال خود را تجربه می‌کرد. اما یک حادثه، فرصتی تاریخی در اختیار شوماخر قرار داد و او نیز با پیگیری از این فرصت به بهترین نحوی استفاده کرد. آسیب‌دیدگی شدید دروازه‌بان اصلی تیم کلن باعث شد که شوماخر به عنوان دروازه‌بان شماره‌ی یک درون دروازه قرار گیرد.
شوماخر به سرعت توانست با بی‌باکی فراوان، پرش‌های حیرت‌انگیز و واکنش‌های به موقع، جای خود را درون دروازه تثبیت کند. او در سال‌های ۱۹۷۷، ۷۸ و ۸۳ به همراه اف ث کلن قهرمان جام حذفی آلمان شد. درخشش شوماخر به گونه‌ای بود که او در سن ۲۵ سالگی به تیم ملی فوتبال آلمان فراخوانده شد. در آن زمان دروازه‌بان شماره‌ی یک و بی‌چون و چرای تیم ملی آلمان سپ مایر بود که الگوی شوماخر نیز به شمار می‌رفت.
اما باز هم حادثه‌ای دیگر باعث شد که شوماخر به دروازه‌بان شماره‌ی یک تیم ملی تبدیل شود. مایر در یک سانحه‌ی رانندگی به شدت مصدوم شد و به ناچار با فعالیت در میدان‌های ورزشی وداع کرد. به این ترتیب راه برای افتخارات ملی شوماخر گشوده شد.
شوماخر در سال ۱۹۸۰ به نخستین افتخار بزرگ خود دست یافت و با تیم ملی فوتبال آلمان قهرمان اروپا شد. پس از آن اما برای دو دوره‌ی پی‌درپی یعنی در سال‌های ۱۹۸۲ و ۱۹۸۶ تیم ملی فوتبال آلمان در بازی‌های نهایی جام جهانی فوتبال در مقابل تیم‌های ایتالیا و آرژانتین ناکام شد و شوماخر در حسرت قهرمانی جهان باقی ماند.
جام جهانی سال ۱۹۸۲ در اسپانیا، همزمان یکی از نقطه‌های تاریک فعالیت ورزشی شوماخر بود. در دیدار نیمه‌نهایی که آلمان در مقابل فرانسه قرار گرفته بود، خطای بسیار خشن شوماخر بر روی باتیستان بازیکن فرانسوی در محوطه جریمه به آسیب‌دیدگی شدید این بازیکن منجر گردید و وی چند ماه در بیمارستان بستری بود. شوماخر پس از بازی در صدد توجیه خطای خود برآمد و از همین رو در محافل ورزشی اروپا مورد انتقاد شدید قرار گرفت.
پس این حادثه و اتمام بازی تمام دنیا از این حرکت شوکه شده بود، به طوری که رومینگه بعدها عنوان کرد ما حتی جرئت نداشتیم از او دلیل کارش را بپرسیم. المان به فینال صعود کرده بود اما حقیقت این بود که حق قهرمان شدن را نداشت، قهرمانی المان مانند پیروزی شخصیت بد داستان بود. ایتالیا در حالی قهرمان شد که تمام تیم های دنیا برای قهرمانی انها جشن گرفتند و این المان بی رحم بود که منفور تر از همیشه شد.
خود او پس از بازی گفت: کسی آلمان را نمی خواست، همه از ما متنفر بودند ولی بوی گند آنها بود که همه جا را پر کرده بود!
شوماخر برای رهایی از این رسوایی ورزشی و یافتن دوباره‌ی چهره‌ای مقبول، نیازمند دو سال تلاش مداوم بود. وی توانست با بازی‌های خوب و رفتار ورزشی مناسب، آن رویداد تلخ را جبران کند. در سال‌های ۱۹۸۴ و ۱۹۸۶ عنوان بهترین بازیکن فوتبال سال آلمان را از آن خود کرد.
شوماخر خیال داشت فعالیت ورزشی خود را به عنوان دروازه بان تیم ملی تا مسابقات جام ملت‌های اروپا در سال ۱۹۸۸ ادامه دهد، اما انتشار کتاب خاطرات او تحت عنوان «سوت آغاز بازی»، این نقشه را برهم زد. وی در آن کتاب، مسائلی خصوصی بازیکنان تیم ملی را که در اردوها شاهد آن بود مطرح و سیمای برخی از بازیکنان را در افکار عمومی لکه دار ساخته بود. همین امر باعث شد که او را دیگر به تیم ملی آلمان دعوت نکنند.
پس از آن شوماخر برای سه سال به ترکیه رفت و برای تیم فنرباغچه استانبول بازی کرد. وی در آنجا هم موفق بود. شوماخر در سال ۱۹۹۱ به آلمان بازگشت و در آخرین سال حضور در میدان، محافظت از دروازه بایرن مونیخ را بر عهده داشت. وی در سال ۱۹۹۲ کفش‌های خود را به دیوار آویخت. تصویر: شوماخر (دوم از چپ) در پیراهن بایرن مونیخ.
شوماخر تا کنون دو بار ازدواج کرده است. او پس از ۱۶ سال زندگی مشترک در سال ۱۹۹۲ از همسرش، مارلیس جدا شد و چندی بعد با دوباره ازدواج کرد. تصویر: شوماخر به همراه همسر دومش، یاسمین.
شوماخر در عرصه مربی‌گری دروازه‌بانان نیز فعالیت داشت و در باشگاه‌های صاحب نامی در بوندس لیگا چون بایرن مونیخ، بوروسیا دورتموند و بایر لورکوزن را برعهده داشت. البته عشق او به باشگاه‌اش اف ث کلن سبب شد که او در این سال‌ها بار دیگر فعال شود. شوماخر در آوریل سال ۲۰۱۲ به عنوان نایب‌رئیس این باشگاه انتخاب شد و همچنان در این مقام فعال است.
ارسال نظر