۵۰ سال پیش: انسان بر ماه
در ۲۰ ژوئیه‌ی ۱۹۶۹ نیل آرمسترانگ فضانورد آمریکایی بر روی ماه «قدمی کوچک برای انسان و گامی بزرگ برای بشریت» برداشت. با گام او رؤیای دیرین بشریت تحقق یافت. کره‌ی ماه دیگر نه در دوردست‌ها بلکه زیر پای انسان بود.
برترین‌ها: در ۲۰ ژوئیه‌ی ۱۹۶۹ نیل آرمسترانگ فضانورد آمریکایی بر روی ماه «قدمی کوچک برای انسان و گامی بزرگ برای بشریت» برداشت. با گام او رؤیای دیرین بشریت تحقق یافت. کره‌ی ماه دیگر نه در دوردست‌ها بلکه زیر پای انسان بود.
آرمسترانگ با پرچم آمریکا بر روی ماه
نزدیک به نیم میلیارد نفر از مردم جهان روز بیستم ژوئیه ۱۹۶۹ (در آمریکا و ۲۱ ژوئیه در دیگر نقاط جهان) را با هیجان سپری کردند. گوش‌ها به رادیو‌ها بود و چشم‌ها به تلویزیون‌ها خیره شده بودند. مگر قرار بود چه اتفاقی بیافتد؟ در این روز قرار بود انسان آزمند کشف محیط پیرامون، بر روی کره‌ی ماه قدم بگذارد.
سفینه «آپولو ۱۱» در ۱۶ ژوئیه‌ی ۱۹۶۹ از سوی سازمان فضایی آمریکا (ناسا) به سوی کره‌ی ماه پرتاب شد. این فضاپیما از دو بخش تشکیل شده بود، نخست گردونه‌ی فرماندهی کلمبیا که قرار بود در مداری دور ماه گردش کند و هدایتش به دست مایکل کالینز بود و دیگری اتاقک عقاب که حامل نیل آرمسترانگ و باز آلدرین، دو فضانوردی بود که قرار بود بر سطح ماه فرود بیایند.
گردونه‌ی فرماندهی در ۱۹ ژوئیه در مدار ماه قرار گرفت. پس از آن «اتاقک عقاب» از آن جدا و راهی منطقه‌ای از ماه به نام دریای آرامش شد.
یک تصمیم همه چیز را تغییر داد
شانزدهم ژوئیه‌ی ۱۹۶۹- آپولو ۱۱ به فضا پرتاب می‌شود
بیستم ژوئیه‌ی ۱۹۶۹ بود. مرکز کنترل هاستون در تگزاس آمریکا، در تماس با اتاقک عقاب دریافت که کامپیوتری که مسئول فرود است کار نمی‌کند. چاره‌ای نبود. سه فضانورد مأموریت آپولو ۱۱، یا باید بازمی‌گشتند یا با دست خود هدایت را انجام می‌دادند. سه فضانورد راه دوم را برگزیدند، در حالی‌که سوخت رو به اتمام بود.
«فقط ۶۰ ثانیه باقی مانده». هر دو فضانورد که در فاصله‌ا‌ی حدود ۳۸۰ کیلومتری زمین بودند، خوب می‌دانستند این صدا که از مرکز کنترل هاستون به گوش می‌رسید به چه معنا بود. «۳۰ ثانیه‌ی دیگر». اما این ۳۰ ثانیه به پایان نرسید و درست وقتی که ۲۵ ثانیه به اتمام سوخت باقی مانده بود آپولو یازده بر سطح ماه نشست.
«عقاب فرود آمد»
صدای نیل آرمسترانگ به گوش رسید که گفت: «این‌جا پایگاه آرامش است. عقاب فرود آمد». از تیم فضانوردان صدایی به گوش رسید که می‌گفت: «برنامه‌ی ما این است که قبل از پیاده‌شدن، اول غذایی خورده و استراحت بکنیم.» و میلیون‌ها انسان کنجکاو بر روی زمین نفس در سینه حبس کرده و منتظر ماندند.
همه‌چیز از رؤیای سی و پنجمین رئیس‌جمهور آمریکا شروع شد
جای پای آلدرین، فضانورد آمریکایی، بر خاک ماه
همه چیز از هشت سال پیشتر شروع شده بود، از ۲۰ مه ۱۹۶۱. در این روز جان اف کندی، رئیس‌جمهور وقت آمریکا، در ساختمان کنگره در واشنگتن اعلام کرد که: «ما می‌خواهیم در همین دهه قدم به ماه بگذاریم، نه به‌خاطر این‌که این کار آسان است، بلکه به‌خاطر این‌که این کار دشوار است.»
آمریکایی‌ها بار دیگر دلیلی برای شادی پیدا کردند. دوران جنگ سرد بود و آن‌ها می‌توانستند از این طریق برتری خود بر شوروی را، که تجسس‌های فضایی خود را از مدت‌ها پیش آغاز کرده بود، نشان دهند.
آمریکایی‌ها باید به هر قیمتی که شده پا به ماه می‌گذاشتند. از آن زمان تا فرود بر ماه ۸ سال طول کشید. ۴۰۰ هزار نفر در تمامی کشور دست به دست هم دادند تا رؤیای کندی را عملی سازند.
۸ سال پر حادثه سپری شد
سال ۱۹۶۳ بود. مارتین لوتر کینگ، رهبر جنبش مدنی سیاه‌پوستان، در واشنگتن در برابر ۲۵۰ هزار نفر نطق مشهور خود را ایراد کرد: «من رؤیایی دارم» و در ۲۲ نوامبر همان سال جان اف کندی در دالاس ترور شد. کندی، مشاور و موتور محرکه‌ی پروژه‌ی آپولو، از دنیا رفت. اما رؤیایش باقی ماند. ناسا بی‌وقفه برای تحقق آرزوی کندی تلاش میکرد.
سال ۱۹۶۵ بود. صد‌ها هزار نفر در سراسر آمریکا علیه جنگ ویتنام به خیابان‌ها رفتند. مارتین لوتر کینگ هم یکی از آنان بود. اما صدای او در سال ۱۹۶۸ خاموشی گرفت. لوترکینگ را در بالکنی در هتلی در شهر ممفیس به ضرب گلوله به قتل رساندند.
ناسا همچنان ادامه می‌دهد
نیل آرمسترانگ، نخستین انسانی که قدم بر ماه گذاشت
هیچ کدام از این‌ها نتوانست بر عزم ناسا برای رفتن به ماه تأثیر بگذارد. تا این‌که سرانجام در بیستم ژوئیه‌ی ۱۹۶۹ به وقت آمریکا، مردی با لباس فضایی سفید، قدم بر ماه گذاشت و جمله‌ی معروفش که برای همیشه جاودان شد را بر زبان راند: «قدمی کوچک برای یک انسان، گامی بزرگ برای بشریت.»
با این جمله‌ی نیل آرمسترانگ، فریاد شادی میلیون‌ها نفر در سراسر جهان به هوا رفت. آرمسترانگ نخستین کسی بود که قدم بر ماه گذاشت و از زیبایی زمینی سخن گفت که زیر پایش فتح می‌شد: «این‌جا زیبایی خاص خودش را دارد، شبیه صحرایی در آمریکا است، اما فرق می‌کند. خیلی قشنگ است.» آمریکا این مسابقه را بر شوروی برد. ۲۴ میلیارد و ششصد میلیون دلار هزینه، سرانجام نتیجه داد.
ولی عطش راهپیمایی بر روی ماه از آن زمان به شدت فروکش کرد. ناسا ۵ بار دیگر فضاپیما به ماه فرستاد. اما در سال ۱۹۷۲ با پرتاب «آپولو ۱۷» به سوی ماه، به مأموریت فرود بر ماه پایان داد. آن‌چه اینک از این پروژه باقی مانده، بیش از ۳۸۰ کیلوگرم خاک و سنگ، مجموعه‌ای از عکس و فیلم، لباس‌های ضد آتش، درل بدون سیم و ترانه‌ای زیبا است.
منبع: DW
نظر کاربران
سفر به ماه یک دروغ بزرگ و در نتیجه لجبازی با روسها بود. چرا همه آزمایشهای ورنر فون براون قبل از اون شکست خورده بود ولی یهو آدم به ماه فرستادند. دلایل دروغ بودنش بارها و بارها گفته شده اما مردمان جو زده دنیا انگار گوشهاشون رو با جیوه پر کردند نه سرومن
پاسخ ها
احمق هستند کسانی که این پیشرفت رو باور نمی کنند چون مغز کوچکشون قادر به تحلیل نیست
اگه دروغ بود شوروی همون موقعه اعتراض میکرد
باور نکنید اینا همه اش فتوشامه
هنوز پای هیچ بنی بشری به ماه نرسیده
اینا با این روش مردم رو می چاپن
باور نکنید
پاسخ ها
لابد شما دونفر فتح خواهید کرد.همه چیز را اسیاست قضاوت نکنید
اگر دروغ بود شوروی اون زمان، ابروی ایلات متحده رو می برد. ولی صداش در نیومد
اگه دروغه پس چرا تلسکوپ‌های پرقدرت الکترونی امروزه به راحتی ادوات به جا مونده از اون سفرها رو به ما نشون میدن یعنی چشم ما هم دروغ میگه یکم سواد نجومی خود رو بالا ببریم
سوالی که پیش میاد اینه که با تجهیزات پنجاه سال پیش موفق به فرود و راهپیمایی در فضا شدن وامروزه با وجود پیشرفت علم وتکنولوژی دیگه خبری از اینگونه کشفیات نشد...یاد معجزات در هزاران سال پیش میافته آدم
بازهم علم وتکنولوژی را زیر سئوال میبرن چون توانایی همچه کارهایی ندارن وبه خرافه پرستی پایبند هستند ومیخواهد سنگ بمانند
دوستان عزیز من میخام کل داستان رو زیر سوال ببرم
به نظر بنده و شاید میلیون ها انسان دیگه، زمین تخته
زمین اصلا کروی نیست، بلکه کاملا صافه ولی گرد، مثل یک بشقاب، اصلا زمین یک سیستم بسته است و هیچ چیزی از اون نمیتونه خارج بشه، ما ایرانیا که با قران و خدا بیشتر سر و کار داریم باید بهتر بدونیم که خدا بارها تو قران از هفت آسمان و زمین حرف زده، یعنی آسمان بالا سر ما دارای یک گنبد از جنسی که مثل شیشه و کریستاله ولی هنوز مشخص نیست، بالایه گنبد پر از آبه که البته باتوجه به قران این مورد بیشتر یه حدسه، اصلا فضایی وجود نداره که ماهواره و اشیا دیگه بخاد توش معلق باشه، ستاره ها و سیارات نقاط نورانی ای هستند که به گنبد چسبیدن که البته این مورد رو خودتون هم میتونید آزمایش کنید با استفاده از دوربین زوم بالا یا تلسکوپ، خورشید و ماه تقریبا هم اندازه هستند و داخل گنبد هردو در حال چرخش در مدارهای خودشون بر سطح زمین میباشند، ماه هیچ نوری از خورشید نمیگیره بلکه خودش دارای نوره و اساسا جنس ماه از پلاسما است و اصلا هیچ چیزی نمیتونه روی اون فرود بیاد و در ضمن خورشید و ماه هم به شکل دیسک یا قرص میباشند، این کلیات داستان بود
پاسخ ها
ببخشید شما تو قرن چندم زندگی میکنید ؟ میشه بیشتر توضیح بدید
یکدفعه مثل قدیمیا بگوزمین روی شاخ گاوه وگاوه روی لاکپشته و هروقت گاوه زمین روازاین شاخ پرت کنه رواون شاخ زلزله میاد،هههههه،واقعا که بنازم بطرز تفکرت
بابا دم ساقیت گرررررررم.
ایولا پسر عالی بود قطعا ساقی باوجدانی داری لطفا شمارشو اعلام کن
حلال ساقیت باشه
تفسیرتون از قرآن اشتباه هست
همه ی حرفات درسته منم موافقم فقط فکر نکنم جنس ماه از پلاسما باشه بیشتر به صمغ درخت میخوره
خخخخخخخخخخخخخ
زمانی گالیله اثبات کرد که کره زمین جاذبه دارد و برای امتحان سیبی از بالای درخت انداخت پایین ولی کشیشان وخرافه پرستان این امتحان کالیله را دخالت درکار خدا می‌دانست وچیزی نمانده بود اعدامش کنند این تنها آزمایش ساده ای بود که هر انسانی عاقل و انا با انداختن سنگی به هوا متوجه خواهد شد که سنگ به زمین بر میگردد
خب اگر این افراد با تمام شدن سوخت در لحظات آخر به ماه رسیدن و فرود اومدن چجوری برگشتن به کره زمین... اونجا که نموندن.. پس مطمین باشین این یک دروغه شاید شاید رفتن ممکن باشه اما اون زمان برگشتن غیرممکن بوده
پاسخ ها
بابا همه ش فیلم هست. حتی پشت صحنه فیلمهاش هم هست با کلی فیلمبردار و ساخت دکور و لوکیشن. مثل همون فیلم کاپری کورن که نشون داد، سفر به ماه هم صحنه سازی بود کاملا ولی خب منتها یه عده شدیدا متعصب هستند و حاضر نیستند کمی تفکر کنند