پرسپولیس چگونه در فولادشهر متحول شد؟

ایران ورزشی: خوب بازی کردن پرسپولیس چند دلیل داشت. یکی اینکه به چند تا از بازیکنان اصلی کالدرون اجازه بازی داد. شاید اینها قبلاً شبیه خودشان بازی نمی‌کردند مثل شجاع یا بشار رسن که البته مصدوم بود و شکل خوبی نداشت. حتی آمدن کمال و بازگشت سیدجلال به ارنج اصلی هم مؤثر بود ضمن اینکه هر کسی را در پست خودش بازی داده بود. این بازیکنان چند سال کنار هم بازی کرده‌اند و با اینکه یکی دو تایشان تازه واردند اما بقیه شکل و قالب تیم را می‌دانند و شاید برای همین باشد که شکل تیم بهتر شد.

اولین بار بود که کالدرون سیستم و ارنج خوبی را گذاشت و حتی تعویض‌هایش هم خوب بود و بازی را بست که حتی در این حالت هم صاحب موقعیت‌های زیادی شد. این نتیجه فکر و ارنج خوب بود در حالی که مثلاً نسبت به بازی با ماشین‌سازی یا نفت مسجدسلیمان بازی سخت‌تری داشتیم چرا که هم تیم حریف تیم بهتری بود و نفرات بهتری داشت هم اینکه پرسپولیس ۹ سال بود در خانه این تیم نتیجه نگرفته بود. در این شرایط درست است که سه چهار موقعیت گل به ذوب‌آهن دادیم اما نزدیک ۹-۸ موقعیت به دست آوردیم که سه تایش را گل کردیم.

من همیشه گفته‌ام چرا وقتی باشگاه‌هایمان به لحاظ تأمین منابع مالی و دلاری مشکل دارند باید بازیکن خارجی بگیریم که استفاده نمی‌شود یا کمتر استفاده می‌شود. من این را در مورد رادوشویچ هم گفته بودم که البته به خاطر عدم توانایی فنی‌اش نبود. من معتقدم وقتی مشکلات اقتصادی داریم چرا باید برای بازیکنی دلاری هزینه کنیم که کلاً سه تا بازی می‌کند.

البته رادو قطعاً می‌تواند گلر اصلی ما باشد اما در شرایطی که بیرانوند نباشد. در این شرایط معتقدم باید گلرهای دیگری از کشورمان را تربیت می‌کردیم چون در آینده با گران‌تر شدن دلار و محدود شدن منابع مالی‌مان شاید اصلاً نتوانیم بازیکن خارجی بگیریم. این نظر کلی من است اما کمتر پیش می‌آید دروازه‌بانی کلاً بیرون باشد و وقتی در ترکیب قرار می‌گیرد چنین عملکردی ارائه دهد.

من واقعاً به این گلر احسنت می‌گویم. گلری که وقتی به یکباره درون دروازه قرار می‌گیرد هم عملکردی عالی داشته باشد هم کلین‌شیت کند. معمولاً زمان می‌برد بازیکنان نیمکت‌نشین به شرایط مسابقه برگردند. من خودم بازیکن بوده‌ام و اگر دو سه بازی روی نیمکت می‌نشستم باید رفته‌رفته به شرایط قبلی‌ام برمی‌گشتم اما الان از رفتار رادوشویچ یاد می‌گیرم. بازیکنان دیگر ما هم باید از این بازیکن یاد بگیرند که وقتی بعد از ۱۰ بازی نیمکت‌نشینی به زمین رفت نمایشی بهتر از بیرانوند یا در سطح او ارائه داد. عملکرد رادوشویچ نشان داد خیلی از چیزها بر اساس پیش‌بینی اتفاق نمی‌افتد. او واقعاً فوق‌العاده بود.

در این بازی دو هافبک دفاعی ما یعنی نوراللهی و ربیع‌خواه در زمین می‌ماندند و دو بازیکن کناری یعنی ترابی و رسن جلو می‌رفتند و با دو مهاجم ترکیب خوبی می‌ساختند. همچنین مدافعان چپ و راست ما تا از نیمه رد می‌شدند نقش پاسور می‌یافتند و جلوتر نمی‌رفتند تا ضدحمله نخوریم چون می‌دانستند ذوب‌آهن تیم خوبی در ضدحمله‌هاست بخصوص از کناره‌ها. سیستم بازی پرسپولیس طوری بود که مدافعان به مرکز هم نمی‌رفتند اما نکته جالب توجه عملکرد آن چهار مهره جلو بود که خیلی خوب کار کردند.

ذوب آهن در خانه خود نمی‌توانست فشرده و دفاعی بازی کند و وقتی توپ در اختیارش بود دوست داشت حمله کند کما اینکه در ۲۰ دقیقه ابتدایی بیشتر در زمین خودش بود. شاید اگر بازی در تهران بود فشرده‌تر بازی می‌کردند اما وقتی توپگیری می‌کردند دوست داشتند فوتبال بازی کنند.

در این شرایط شانسی که آوردیم این بود که از موقعیت‌هایمان خوب استفاده کردیم و آن پنالتی که علیپور گرفت خیلی کمک کرد به باز شدن بازی. ما قبل از گل یک موقعیت داشتیم و در ۱۰-۵ دقیقه پایانی نیمه اول دو موقعیت ما داشتیم و دو تا هم آنها ولی موقعیت‌های آنها بر اساس کار ترکیبی نبود و بیشتر دنبال این بودند تا با ضربات ایستگاهی و ضربات سر به گل برسند.

پرسپولیس در ارسال از کناره‌هایی که روی دروازه‌اش می‌شود مشکل دارد. ما مدافع سرزن زیاد داریم اما مسئولیت‌پذیر نیستند. باید مشخص باشد اگر حریف ضربات ایستگاهی را یک‌ضرب یا دوضرب زد بازیکنان کجا باشند. در عین حال با اینکه رادوشویچ عملکرد خوبی داشت اما در خروج‌ها کاملاً اشتباه می‌آمد. یعنی بعضی وقت‌ها اصلاً نمی‌آمد و گاهی اوقات هم که می‌آمد اشتباه محاسباتی داشت که این هم می‌تواند به خاطر بازی نکردنش باشد. البته بیرانوند در خروج‌ها عالی است ولی باید روی این گلر هم کار شود چون ما در کرنرها آسیب پذیریم و خوب کار نکردیم.

کالدرون همچنان در بازی دادن به برخی نفرات در پست خودشان اشتباه می‌کند. با تمام احترامی که برای محمد انصاری قائلم اما او در دفاع میانی بازیکن بهتری است در حالی که محمد نادری در دفاع چپ شرایط بسیار خوبی دارد. ما نباید تیم را فدای شخص کنیم.

به نظر من نادری در دفاع چپ بازیکن تأثیرگذارتری است بخصوص در بازی‌های تهران که نیاز داریم مدافعان کناری‌مان یک در مقابل یک‌ها را ببرند و به هجده قدم حریفان نزدیک شوند در حالی که انصاری وقتی از نیمه زمین عبور می‌کند دنبال ارسال توپ است و یک در مقابل یک‌ها را مشکل دارد. ما باید روی توانمندی بازیکنان‌مان کار کنیم و حربه‌های حریف را خنثی سازیم.

بشار فوتبالیستی است که ما نمونه‌اش را در ایران نداریم. او فوتبالیست بسیار باشعوری است که در این بازی هافبک راست بود. کار خیلی خوبی که او انجام می‌داد این بود که خیلی خوب جلوی هافبک‌هایمان بازی می‌کرد. البته ما باید به دفاع راست‌مان وظیفه بدهیم که جلو بیاید و از فضایی که بشار درست می‌کند استفاده کند.

در این شرایط برای اینکه با ضدحمله حریف اسیر نشویم یکی از هافبک دفاعی‌هایمان که نزدیک‌ترین نفر به مهدی شیری است باید جای مدافع راست را پر کند و پوشش دهد تا در زمان جمع شدن شیری تبدیل به هافبک راست و آن هافبک دفاعی تبدیل به مدافع راست شود. این کار وقتی خوب است که خود بشار این کار را انجام ندهد. او در این بازی سه چهار بار خودش اضافه می‌شد و پاس رو به جلو می‌داد اما قبول دارم که هافبک راست متخصص نیست.

او یک بازیساز است که باید آزاد بگذاریدش تا هر جا خواست برود اما بچه‌هایی که کنارش بازی می‌کنند باید وقتی او می‌رود پوشش درستی به او بدهند. ضمن اینکه در فوتبال مدرن هافبک نفوذی، دفاعی، راست و چپ نداریم. چهار هافبک در زمین هستند که بسته به شرایط بازی مدام در زمین جابجا می‌شوند و نزدیک‌ترین نفر روی توپ می‌رود و نفر دوم پوشش می‌دهد. دو سال قبل در تیم برانکو چهار هافبک پرسپولیس این کار را خیلی خوب انجام می‌دادند؛ وقتی بشار خیلی آماده بود و کمال را داشتیم و نفراتی مثل سروش هم بودند.