واکنش تازه به مهاجرت برخی خبرنگاران صداوسیما
پدیده مهاجرت خبرنگاران مجرب صداوسیما به غرب هر از چندی سکوت فضای رسانه‌ای کشور را در هم می‌شکند و پس‌از مدتی کوتاه، مانند بسیاری از موضوعات دیگر به حاشیه رانده می‌شود.
روزنامه ایران: پدیده مهاجرت خبرنگاران مجرب صداوسیما به غرب هر از چندی سکوت فضای رسانه‌ای کشور را در هم می‌شکند و پس‌از مدتی کوتاه، مانند بسیاری از موضوعات دیگر به حاشیه رانده می‌شود.
در تازه‌ترین مورد، توئیت مرتضی غرقی خبرنگار ارشد صداوسیما و مجری برنامه«بدون مرز» شبکه دوم سیما در حساب کاربری توئیتر اصحاب رسانه‌ها را غافلگیر کرد. او نوشت: «دو خبرنگار ایرانی احمد صمدی و نیلوفر پورابراهیم را در تلویزیون ایران اینترنشنال دیدم. فلاح و دو خبرنگار قبلی صداوسیما هم به لندن مهاجرت کرده‌اند، تأسف خوردم که چرا نیروهایی که از جیب ملت تربیت شده‌اند اکنون در خدمت دشمنان ملت هستند، چرا؟»
در حال حاضر لیست بلند بالایی از مشخصات خبرنگاران مجرب دفاتر خارجی وجود دارد این سرمایه‌های اجتماعی در سنوات قبل تجربه خبرنگاری بین‌المللی داشته و در دفاتری مانند لندن، بن، پاریس، مسکو، دهلی، کوالالامپور و بسیاری از شهرهای خبرخیز جهان فعالیت کرده و کوله باری از تجربیات ارزنده در کارنامه کاری دارند و در حال حاضر بازنشسته شده‌اند.
شوربختانه این سرمایه‌های فکری به حال خود رها شده‌اند و حتی به جلسات سازمانی برای کسب دانش و تجربه آنها نیز دعوت نمی‌شوند. در چنین شرایطی انتظار داریم با غول‌های خبری جهان هم رقابت کرده و مخاطبان رسانه ملی نیز به سوی رسانه‌های آن سوی آبی کوچ نکنند.
عجیب‌تر از اینها، اینکه سازمان ورود کارکنان بازنشسته خود با کارت شناسایی سازمانی را به داخل محوطه جام جم ممنوع کرده است! سازمانی که بخشی از نیروهای خلاق فرهنگی را با چوب می‌راند و پس از بازنشستگی آنها را حتی به درون خانه خودشان راه نمی‌دهد، چه انتظاری دارند که آنها در پایان مأموریت به کشور برگردند؟ یا در صورت شاغل بودن پس از بازگشت از مأموریت خارج از کشور، با کوله باری از تجربه بین‌المللی در مواردی زیر نظر سردبیرانی فعالیت کنند که تجربه مفید اندک سازمانی دارند!
البته این موضوع به خبرنگاران دفاتر خارجی رسانه ملی محدود نمی‌شود. خبرنگاران برجسته‌ای در داخل هستند که به‌صورت مقیم در دفاتر خارجی نبوده‌اند، اما دهها مأموریت خبری مهم خارجی رفته‌اند یا خبرنگاران داخلی برجسته‌ای داریم که بسیار خلاق بوده‌اند و در جشنواره‌ها درخشیده‌اند و اکنون بازنشسته شده و در آرزوی دیدن محل کار سابق و دیدار و تبادل تجربه با همکاران قدیمی هستند.
اینها نیز مانند سایر شهروندان فقط با آفیش امکان ورود به محوطه جام جم را دارند و در واقع سازمان چنین موارد پیش پاافتاده‌ای را نیز از آنان دریغ داشته است. وقتی نیروهای خبرنگار در بهترین وضعیت در داخل به‌طور میانگین ۳۰۰ تا ۴۰۰ دلار در ماه درآمد دارند و در سازمان‌های رقیب به میزان ۱۵ تا ۲۰ برابر درآمد دارند. چگونه باید به وفاداری سازمانی رضایت دهند؟ ای کاش یک مقام ارشد رسانه ملی به چنین پرسش‌هایی پاسخ می‌داد. برچسب امنیتی زدن و امور را به دشمنان نسبت دادن، نوعی کلیشه‌سازی و ساده کردن امور بوده و گره‌ای را باز نخواهد کرد.
نظر کاربران
هر کس دوست دارد هر جا که اختیار دارد زندگی کند حال مگر ایران زندان می‌باشد برای همگان که نون خور این مملکت هستند؟طرز فکر و اساسا فکر ایراد دارد ،هر کس برای خود دلایل زیادی دارد
اینقدر ننویسید فلان خبرنگار رفت هم چین میگید رفت که انگار نخبه بودن بابااز اینا زیاد هستند اگر برند جای دوتا دیگر باز میکنند پس زیاد جدی نگیرید بزارین حداقل دو تا جوون جاشون را بگیرن
پاسخ ها
حکایت مریم میرزاخانی پدرش گلگی کرد از مدیریت تحصیلیش بهش گفتند ببرش جای دیگه ازاینا زیادند و رفت و نامش در ریاضی برای تمام دنیا جاودانه ماند حرف تو مثل اون مدیره
باید مسولین گزینش صداوسیمای میلی مواخذه شوند که هرکسیرادرصداوسیما جذب میکنند
خبرنگاران مجرب صداوسیما ؟! جل الخالق !
به آقای حیاتی گوینده باسابقه خبر که کار ۴۰ سال اخیرش را خودم به یاد دارم و شاهدش بوده ام به خاطر یک اظهار نظر راجع به ابی خواننده ایرانی مقیم آمریکا گفته اند فعلا به صدا و سیما نیا
همه رو فراری دادینه گله هم میکنید
پاسخ ها
واقعا .مردم خودمون و فراری میدن اونوقت افغلنیا قاچاقی میان که حتی پناهجو هم محسوب نمیشن سواد ورودیها و خروجیها رو فقط بسنچ
عاقبت و سرنوشت کسایی که با دروغ پراکنها همکاری داشتن همینه، انزوا...
دلم می سوزه برای این همه گزینش و آموزش دیدن و رفتن به دانشکده صدا وسیما . لااقل یه آدمای وطن پرست را انتختاب کنید بگردید ببینیدکجای کارتان اشکال داشته . اون صمدی که اصلا برنگشت . میدونید علت چیه من بهتون می گم . فقط نون دلارخوردن