کدام نقاط روی سیاره مریخ نشانه‌هایی از حیات دارد

همشهری آنلاین: سیاره مریخ، شبیه‌ترین سیاره به زمین است و شاید این اصلی‌ترین دلیلی باشد که دانشمندان برای کشف حیات روی این سیاره سرخ در تلاش هستند. از همین جهت به‌عنوان یکی از بهترین مکان‌ها برای تحقیق و کشف نشانه‌های حیات در فضای کیهانی شناخته می‌شود.

  اعتقاد بر این است که سیاره سرخ میلیاردها سال پیش مملو از حیات بوده است. محققان و دانشمندان با مطالعه سطح و جو مریخ تاکنون به شواهدی در مورد شرایط زیستی در گذشته سیاره پی برده‌اند و حتی شواهدی از وجود میکروارگانیسم‌ها پیدا کرده‌اند. تقریبا هر روز یک یافته جدید به واسطه کاوشگرهای مریخ‌نورد از چین و آمریکا به زمین مخابره می‌شود. اما کدام مکان‌ها در مریخ بهترین شواهد حیات را دارند؟

آبشار چیاوا در دهانه جزرو

این آبشار نشانه‌هایی از حیات باستانی در مریخ را در خود جای داده است. طبق تحقیقات جدید منتشر شده در مجله نیچر، نمونه سنگی به نام «دره یاقوت کبود» که از بستر رودخانه‌ای خشک‌شده در دهانه جزرو جمع‌آوری شده است، حاوی نشانه‌های شیمیایی است که دانشمندان می‌گویند می‌تواند منشأ بیولوژیکی داشته باشد. این نمونه از سنگی به نام «آبشار چیاوا» گرفته شده است. ناسا قصد دارد کانال رودخانه باستانی نرتوا والیس را بیشتر مطالعه کند تا ببیند کاوشگر پرسویرنس چه چیزهای بیشتری می‌تواند پیدا کند.

دهانه جزرو

آخرین شواهد حیاتی که در مریخ پیدا شده است، دهانه جزرو است. کاوشگر پشتکار ناسا از سال ۲۰۲۱ در حال کاوش در این منطقه است. به‌گفته ناسا، این مکان در مریخ نشانه‌های امیدوارکننده‌ای از مکانی را نشان می‌دهد که احتمالا در گذشته‌های دور برای حیات مناسب بوده است. این مریخ‌نورد به‌دنبال سنگ‌ها و نمونه‌های دیگری بوده است که می‌تواند نشان دهد اوضاع در مریخ میلیاردها سال پیش چگونه بوده است.

دهانه گیل

مکان دیگری در مریخ که می‌تواند نشانه‌هایی از حیات را در خود پنهان کرده باشد، دهانه گیل است. این منطقه ۱۵۴کیلومتر وسعت دارد و از سال ۲۰۱۲ توسط مریخ‌نورد کنجکاو ناسا مورد کاوش قرار گرفته است. دانشمندان معتقدند که این منطقه ۳.۸ میلیارد سال پیش دارای دریاچه آب شیرین بوده که آب با سرعت بسیار زیادی در آن فوران می‌کرده است. منطقه اطراف دهانه حاوی خاک رس و کانی‌های سولفات است که در حضور آب و تحت شرایط مختلف تشکیل می‌شوند.

دره مارینریس

دره مارینریس یک سامانه دره‌ای و بزرگ‌ترین دره در منظومه شمسی است. این سامانه حدود 4هزار کیلومتر امتداد و 7تا 8کیلومتر عمق دارد. دانشمندان معتقدند که در برهه‌ای از زمان، چندین دریاچه باستانی در دره مارینریس جریان داشته‌اند. این دره به برآمدگی تارسیس، بزرگ‌ترین ویژگی آتشفشانی منظومه شمسی، مرتبط است؛ جایی که بلندترین آتشفشان‌ها ازجمله کوه المپوس در آن قرار دارند.

حوضه هلاس

اعتقاد بر این است که حوضه هلاس که با نام هلاس پلانیتیا نیز شناخته می‌شود، مکانی در مریخ است که زمانی محل دریاچه‌ها بوده است. احتمالا این حوضه پس از برخورد یک سیارک یا شهاب‌سنگ بزرگ به‌وجود آمده است. این منطقه بسیار عمیق است و کمترین ارتفاع را در مریخ دارد و همچنین دارای یخبندان، ابر و سایر اثرات فصلی است. این منطقه همچنین دارای منابع گرمای زمین گرمایی بوده و شرایط مناسبی را برای حیات میکروبی ایجاد کرده است.

دهانه اریدانیا

تخمین زده می‌شود که سیستم دریاچه باستانی اریدانیا تقریبا ۱.۱ میلیون کیلومترمربع مساحت داشته است. خاک‌رس موجود در اینجا سرشار از منیزیم و سیلیس اوپالین است که نشان‌دهنده وجود یک دریاچه باستانی است. مدارگرد شناسایی مریخ ناسا شواهدی از رسوبات کف دریا در دهانه را شناسایی کرده که نشان‌دهنده دریچه‌های هیدروترمال است که می‌توانسته برای حیات مناسب باشد.