بی‌مزه‌ترین ورژن صداوسیما؛ هر شب ساعت ۱۰، شبکه یک

برترین‌ها: از ۲۳ آذر ماه هر شب ساعت ۲۲ شبکه یک سریالی را پخش می‌کند که کارگردانش حسین سهیلی‌زاده است‌‌. اسم سریال روزی روزگاری آبادی است و بازیگرانی چون علیرضا خمسه و فاطمه گودرزی در آن هستند. کل سریال در یک روستا می‌گذرد، مثلا چیزی شبیه علی‌البدل! قرار است کمدی باشد اما اصلا نمی‌خنداند، کمی هم دغدغه‌های اقتصادی دارد و شکل روایتش نمادین و دمده است، مضمون هم که اساسا سطحی و سهل‌انگارانه است. حالا شبکه یک و شبکه سه یک وجه اشتراک دارند، شبکه یک با روزی روزگاری آبادی هر شب شکست می‌خورد، شبکه سه با سریال مدیری، شیش ماهه هر شب شکست می‌خورد.

در ادامه مروری داریم بر کارنامه سهیلی‌زاده و یکی و دو نقد هم از این سریال تازه‌اش آورده‌ایم:

روزی روزگاری آبادی یا قصه آقا داود

 سریال درباره مردی به نام داوود است که به همراه مادرش به روستای زادگاهش برمی‌گردد. بازگشتی که در ابتدا ساده به نظر می‌رسد، اما خیلی زود او را وارد درگیری‌هایی می‌کند که از سال‌ها قبل باقی مانده‌اند. اختلاف‌های خانوادگی، رقابت بر سر یک کسب‌وکار بسته و مسائلی که در گذشته حل نشده‌اند، کم‌کم خودشان را نشان می‌دهند. در کنار اینها، رازی هم مطرح می‌شود که مسیر قصه را پیچیده‌تر می‌کند.

سریال به جای آن که دنبال حادثه‌های عجیب یا اتفاق‌های غیرواقعی باشد، روی روابط میان آدم‌ها تمرکز دارد. روابطی که در یک آبادی شکل گرفته و با رفت‌وآمد، حسادت، سهم‌خواهی و خاطره‌های قدیمی گره خورده است. سریال خواسته که چنین چیزی باشد، اما کار درنیامده!

مقصر مدیران بالادستی هستند و بس!

رویداد ۲۴: سهیلی زاده کوشیده در این سریال بر روی روابط آدم‌ها تمرکز کند و محصولی بسازد که معرف یک سبک زندگی متفاوت باشد، اما داستان کلیشه‌ای در کنار شخصیت پردازی ضعیف باعث شده که تلاش‌های او ابتر باقی بماند.

تلویزیون بیش از هر چیز فضای بسته‌ای شده که مدیران این سازمان برای هنرمندان به وجود آورده‌اند. موضوعات تکراری در کنار پرداخت شعاری فصل الخطاب سریال‌های تلویزیونی این سال‌های صدا و سیما است. روزی روزگاری آبادی هم از این قاعده مستثنی نیست. نمی‌توان کارگردان یا نویسنده را در وقوع چنین اتفاقی مقصر دانست. به هر حال آنها هم تا یک جایی می‌توانند در دل این کلیشه‌ها دست به نوآوری بزنند. روزی روزگاری آبادی یکی دیگر از قربانیان سازمان صدا و سیما و سریالی تلف شده است که نتوانسته از ایده اولیه‌اش بهره درستی ببرد.

کجاست آن سازنده دلنوازان و کراش‌های دهه ۸۰

مائده کاشیان در روزنامه خراسان: 

«روزی روزگاری آبادی» یک کمدی روستایی است که ماجراهای اهالی روستایی در کرمان را روایت می‌کند و به موضوعاتی مانند اقتصاد روستا، خرید و فروش پسته، سودجویی افراد منفعت‌طلب، فرهنگ بومی منطقه و بازگشت به زادگاه می‌پردازد. با وجود این‌که سریال با برچسب کمدی روی آنتن رفته، اما خبری از موقعیت‌های جذاب و لحظات شیرین طنز نیست.

قصه از پیوستگی و انسجام لازم برخوردار نیست، شخصیت‌ها پرداخت مناسبی ندارند و روند داستان نمی‌تواند مخاطب را با خود همراه کند. نتیجه، اثری خسته‌کننده و کم‌رمق است که فاقد لحظات بامزه و موقعیت‌های کمیک مؤثر بوده و از پس سرگرم‌کردن تماشاگر برنمی‌آید. حتی استفاده از فضای روستا و لوکیشن‌های غیرشهری نیز کمکی به جان‌گرفتن سریال نکرده است.

به این ترتیب، حسین سهیلی‌زاده که زمانی با سریال‌های مخاطب‌پسند شناخته می‌شد، این بار با مجموعه‌ای به تلویزیون بازگشته که نه‌تنها موفقیت گذشته را تکرار نمی‌کند، بلکه با انتقاد مواجه شده و توان همراه‌کردن مخاطب را ندارد.