جناب شریعتمداری! نگاه شما مخرب است نه مدنی

روزنامه آرمان ملی در یادداشتی از مواضع اخیر مدیر مسئول کیهان درباره اعتراضات صنفی در کشور انتقاد کرد.

این روزنامه در یادداشت خود آورده:

هراز گاهی در گوشه کناری از این کشور اعتراضاتی برای مطالبات به‌حق مردم برپا می‌شود و نتیجه‌اش حضور و تجمع در خیابان است. مسأله‌ای که این‌روزها در ارتباط با معلمان رخ داده، همانطور که چندی پیش برای کشاورزان در اصفهان اتفاق افتاد. رویکرد مسئولان همچنان تا حدی رویکرد سلبی است و باز هم حتی در زمینه تجمعات معلمان این پیش زمینه در حال شکل گیری است. پیش زمینه‌ای که ابتدا رسانه‌های جریان اصولگرا به آن دامن زده‌اند و احتمالا با تداوم این تجمعات و اعتراضات سایررسانه‌ها نیز در این مسیر گام بردارند. نشان به آن نشان که روزنامه کیهان در اعتراض به تجمعات صنفی معلمان و بازنشستگان و کشاورزان می‌نویسد به جای تجمع بی‌در و پیکر خیابانی رفتار مدنی داشته باشید

این روزنامه نوشته :«اینکه معلمان، بازنشستگان، کارگران، کشاورزان و گروه‌های اجتماعی مشابه با مشکلات اقتصادی دست به گریبانند بر کسی پوشیده نیست... آیا تنها راه طرح مطالبات و مشکلات تجمعات بی در و پیکر خیابانی است که هیچ کس مسئولیت راه‌اندازی و اتفاقات متن و حاشیه آن را برعهده نمی‌گیرد یا روش‌های مدنی‌تر و مفیدتر و کم هزینه‌تری هم وجود دارد. مسئولیت انحراف این تجمعات و موج سواری دشمنان کلیت ملت ایران با کیست؟ آیا هزینه‌های هنگفت این موج سواری جز از جیب ملت ایران است؟» در پاسخ به این روزنامه باید گفت که تجمعات آرام به دور از خشونت اتفاقا که یکی از راه‌های اعتراضات مدنی است.

موضوعی که هنوز برای برخی قابل درک یا قبول نیست و یا شاید هم بسته به زمان دولت‌ها تعاریف تجمعات آرام برای آن‌ها متفاوت است. در همه جای دنیا چنین تجمعاتی امری عادی است و اما ظاهرا در ایران حتی این گونه اعتراضات نیز ازسوی برخی نباید وجود داشته باشد. کیهان نسخه پیچیده، که کسی اعتراض درست نکند چرا که اگر انجام شد، عملش غیر مدنی است و روش‌های دیگری باید برای اعتراض در پیش گرفته شود. از کیهان باید پرسید کدام روش به غیر از این تجمعات برای مسئولان جدی گرفته می‌شود و محلی از اعراب دارد و نسبت به آن واکنش نشان می‌دهند؟ مثلا مگر امضای الکترونیکی صدها هزار نفر علیه طرح صیانت چقدر برای نمایندگان مجلس تاثیرگذار بود؟ از سویی این روزنامه از پرهزینه بودن این تجمعات می‌گوید، پرسش این است که اگر تجمعات با برخوردهای سلبی هم پرهزینه است؟ ضمنا هزینه برای کدام طرف؟ از سویی کیهانی که در تیترهای خود بعضا پیام‌های خاص به این طرف و آن طرف داده و خود ادبیات تند نسبت به مخالفانش به کارمی‌برد، در سطحی است که پیرامون مدنی شدن اعتراضات سخن بگوید؟ ‎امنیتی شد؟

‎اما کیهان تنها رسانه‌ای نیست که شکل اعتراضات معلمان را مورد نکوهش قرارداده و علیه این تجمعات سخن گفته بلکه روزنامه جوان نیز از نوع نوشتارش پیداست که می‌خواهد این تجمعات را رنگ وبوی خاص و تاحدی امنیتی هم ببخشد و دراین‌باره نوشته است برخی از کسانی که معلمان را تحریک به تجمع می‌کنند سوابق دارند. این روزنامه نوشته: «تحصن، اعتصاب، تجمع مسیری است که یک گروه ناشناخته سیاسی پیش روی معلمان می‌گذارد تا به‌زعم آن به خواسته‌ها و مطالبات خود برسند. این گروه یک تشکل غیر رسمی به نام شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان است. این گروه نه نقدی تخصصی دارد و نه اعتراضی از مسیر قانونی را ابتدا امتحان می‌کند. بلکه همان آغاز کار، با یک ادبیات سیاست زده و هیجانی کاذب، از معلمان می‌خواهد کلاس‌های حضوری و مجازی خود را ترک کنند از شبکه شاد بیرون بیایند و در تحصنی هماهنگ شرکت کنند.»

روزنامه جوان نیز پر واضح است که عملا به پاک کردن صورت مسأله مشغول است و به جای پرداختن به این موضوع که چه شد معلمان به اینجا رسیده‌اند؟ مسائلی عجیب را دراینباره مطرح می‌کند و در واقع مسیر را به این سمت می‌برد که لیدری تجمعات را دیگران دارند و همان قصه تکراری دست داشتن دیگران و ... جای سوال اینجاست که چرا در تمام این سال‌ها مسئولان به جای پذیرفتن خواسته‌ها و مشکلات مردم، سریع‌ترین راه را بهترین راه دانسته‌اند و با انداختن توپ این تجمعات و اعتراضات به زمین بیگانگان و اجانب در واقع نه تنها به فکر شنیدن اعتراضات نمی‌افتند بلکه زمینه برخی اتفاقات ناخوشایند را نیز فراهم می‌کنند‌.

‎این در حالی است که در بسیاری از کشورها، محل‌های ویژه‌ای برای تجمعات در نظر گرفته شده و اما در ایران نه تنها محلی برای این کار نیست بلکه گاه به تجمعی از این دست نیز با بیان غیرقانونی بودنش مسائلی خاص را مطرح می‌کنند که خواست تجمع کنندگان نیست و حتی برخورد با آن در دستور کار قرار می‌گیرد. در سویی دیگر واکنش‌های امروز رسانه‌های جریان راست نسبت به این تجمعات این پرسش را مطرح می‌سازد که آیا در زمان دولت روحانی نیز اگر تجمع صنفی صورت می‌گرفت اینگونه از همان ابتدا سخن می‌راندند؟ آ

یا آن زمان این اعتراضات را به گردن دولت حسن روحانی نمی‌انداختند؟ همان‌طور که هر اتفاقی علیه این مردم را فقط و فقط و صرفا به گردن دولت و حسن روحانی انداختند. فراموش نکردیم که جرقه اعتراضات دی ماه 96 از کجا خورد و یا چگونه وقایع بعد از آبان 98صرفا به گردن دولت افتاد. هرچند که قطعا دولت روحانی در هردوی این اتفاقات تلخ آن دوسال نقش داشته است اما نه در همه آن. یا چه می‌شد که خود مسئولان به این تجمعات مجوز می‌دادند؟ قطعا این یک بام و دو هوا را همه مردم می‌فهمند. قطعا راه حل مشکلات از این مسیر نمی‌گذرد. اگر تجمعات معلمان و کشاورزان و کارگران و .. غیر مدنی است نوع نگاه مسئولان نسبت به این قبیل تجمعات مدنی بوده است‌؟