سلام ما را به واکسن ایرانی برسانید!

دنیای اقتصاد: دو سال‌ونیم پس از شیوع کووید-۱۹ در ایران و آغاز تولید واکسن داخلی برای مقابله با این ویروس سهمگین حالا خبرها از توقف خط تولید واکسن‌های ایرانی حکایت می‌کند.

خطوط تولیدی که در میانه دست‌وپنجه نرم کردن ایرانیان با مرگ‌های کرونایی آغاز به کار کردند و البته با استقبال عموم مواجه نشدند. اقدام به تولید واکسن داخلی به جای واردات به موقع واکسن‌های خارجی، در شرایطی در دستور کار قرار گرفت که کرونا در ایران می‌تاخت و هر روز مرگ صدها تن بر اثر ابتلا به کرونا ثبت می‌شد. از همین‌رو ایرانیان خواستار واردات واکسن‌های کرونای موجود در دنیا برای جلوگیری از مرگ‌های کرونایی بودند.

پایان تراژیک واکسن ایرانی

شاید از همین‌رو به محض ورود نخستین واکسن‌های خارجی که بهارات، اسپوتنیک و سینوفارم‌(محصولات هند و روسیه و چین) از مهم‌ترین آنها بودند، مردم ساعت‌ها در صف تزریق واکسن می‌ایستادند تا جان خود را از مهلکه مرگ و بستری در بیمارستان‌ها نجات دهند. با تمام اینها ایران برنامه تولید واکسن داخلی را در راس برنامه‌های خود برای مهار کرونا قرار داد. موضوعی که با انتقادهای بسیاری در همان زمان روبه‌رو شد اما مقامات براین نظر بودند که باید همزمان با واردات به تولید واکسن کرونا روی آورد. هرچند در نهایت مرگ‌های سه‌رقمی کشور را به سمت واردات گسترده واکسن‌های خارجی موجود در بازار دنیا سوق داد و همین کار سرانجام منجر به کنترل ویروس افسار‌گسیخته کرونا در کشور شد. تولید واکسن‌های داخلی با تولید واکسن برکت کلید خورد.

در هفتم دی‌ماه ۱۳۹۹، ‌محمد مخبر که آن زمان ریاست ستاد اجرایی فرمان امام را برعهده داشت از راه‌اندازی خط تولید واکسن برکت خبر داد و طی روزهای پس از آن وعده تولید و تحویل ۳۰ میلیون دز واکسن برکت به وزارت بهداشت را تا آخر مرداد ۱۴۰۰ داد. در ادامه خط دوم واکسن «برکت» در شهریورماه سال گذشته به تولید رسید و سخنگوی ستاد اجرایی فرمان امام اعلام کرد که این خط می‌تواند هر ماه ۶ تا ۸ میلیون دز واکسن کرونا تولید کند. حتی تولید‌کنندگان برکت اعلام کردند که ۱۲ کشور جهان از جمله کشورهای آسیایی، آمریکای جنوبی و یک کشور اروپایی متقاضی این واکسن هستند.

با این حال وعده‌های تولید‌کنندگان برکت مبنی بر تولید ۵۰میلیون دز واکسن برکت در سال ۱۴۰۰به دلایل بسیار از جمله بروز مشکل در تامین مواد اولیه محقق نشد. از سوی دیگر این واکسن تا به امروز نتوانسته مجوز سازمان جهانی بهداشت را کسب کند. همزمان با تولید واکسن برکت که به نظر می‌رسد سرمایه‌گذاری زیادی برای تولید آن صورت گرفته است، ایران دست به تولید واکسن‌های پاستوکووک «سوبرانا ۰۲»، کووپارس، فخرا، اسپایکوژن و نورا زد که یا به مرحله تولید انبوه نرسیدند، یا مراحل کامل را برای آزمایش انسانی طی نکردند یا کلا مورد استقبال مردم قرار نگرفتند. در واقع در میان این واکسن‌های داخلی تنها واکسن ایرانی که تا حدی مردم از آن استقبال کردند برکت بود که آن هم مشاهدات عینی از مراکز تزریق واکسن نشان می‌دهد آن‌طور که انتظار می‌رفت مورد توجه ایرانیان قرار نگرفته است.

در کنار عدم توجه ایرانیان به واکسن‌های داخلی، تولید انبوه واکسن‌های ایرانی با نام‌های مختلف از همان ابتدا با انتقادهای زیادی روبه‌رو شد. همچنان‌که اردیبهشت ماه امسال خبرگزاری تسنیم در گزارشی با انتقاد از نبود مشتری برای واکسن‌های داخلی، از اختصاص ۱۳۰ میلیون یورو ارز دولتی به تولیدکنندگان ایرانی واکسن کرونا انتقاد کرد. این خبرگزاری همچنین نوشت: سوال اساسی که مسوولان وقت وزارت بهداشت دولت حسن روحانی و اعضای سابق ستاد ملی مقابله با کرونا باید امروز پاسخگوی آن باشند این است که بر اساس کدام منطق و محاسبه علمی به حدود ۱۴ برند مختلف در داخل کشور مجوز ورود به حوزه تولید واکسن کرونا داده‌اند؟

در حالی بر اساس تجربیات قطعی کشور‌های مختلف جهان در حوزه واکسن، تمام کشور‌های پیشکسوت در ساخت واکسن در جریان پاندمی کرونا به تولید صرفا یک یا در نهایت دو برند ملی واکسن کرونا اقدام کردند. روز ۴خردادماه سال جاری نیز روزنامه «سپید» با انتشار گزارشی درباره قیمت تمام شده واکسن‌های ایرانی و توجیه اقتصادی آن اعلام کرد که واکسن ایرانی ۹ برابر قیمت واکسن جهانی تمام شده است. بنا بر این گزارش، در حالی که قیمت هر دز واکسن خارجی در آن زمان حدود ۵ دلار بود، هر دز واکسن ایرانی ۲۰۰ هزار تومان (معادل ۴۷ دلار) تمام شده است.

همه این انتقادها در شرایطی است که وزارت بهداشت شهریور سال گذشته وعده داده بود که ایران به «قطب» صادرات واکسن کرونا در منطقه تبدیل خواهد شد. با این حال از حجم انبوه تولید واکسن‌های داخلی با اسم‌های مختلف تاکنون ایران توانسته واکسن برکت را به دو کشور ونزوئلا و نیکاراگوئه آن هم به دلیل روابط سیاسی با این کشورها صادر کند.

 در این میان اردیبهشت ماه امسال نیز هفت شرکت تولید واکسن در جلسه کمیته دارو و غذای کمیسیون بهداشت مجلس از عدم حمایت دولت از تولید واکسن‌های تولیدی داخل انتقاد و اعلام کردند که این واکسن‌ها در انبار مانده و تاریخ مصرف‌شان در حال منقضی شدن است. آنها همچنین اعلام کردند که قادر به صادرات واکسن نیستند، به این دلیل که بازار جهان از واکسن‌هایی که تاییدیه سازمان بهداشت جهانی را دارند، اشباع شده است.

درچنین شرایطی از وضعیت دشوار تولید واکسن‌های داخلی و تمام انتقادهایی که از همان ابتدا نسبت به تولید انواع واکسن‌های داخلی کرونا مطرح بوده، سرانجام روز ۱۱تیرماه (ماه جاری) مصطفی قانعی، عضو کمیته واکسیناسیون کرونا از توقف خط تولید واکسن‌های ایرانی کرونا خبر داد و گفت: دلیلی وجود ندارد وقتی مصرف نداریم، تولید صورت گیرد. به گزارش همشهری آنلاین، وی درباره زمان فرارسیدن تاریخ انقضای واکسن‌های کرونای دپو شده، اظهار کرد: مجموعه‌ای از واکسن‌های ایرانی و خارجی را داریم که طبق قانون هر واکسنی که تولید شود، تاریخ انقضا هم روی آن درج می‌شود و اگر از نظر تاریخ انقضا مشکلی داشته باشد، اجازه ترخیص آن از انبارها صادر نمی‌شود.

روز گذشته نیز محمدحسین فلاح مهرآبادی، معاون تحقیقات و فناوری موسسه تحقیقات واکسن و سرم‌سازی رازی با اشاره به توقف خط تولید کرونا کووپارس این موسسه اظهار کرد: دلیل این کار نیز این بود که واکسن کرونا در کشور بازار ندارد. کالایی هم که بازار نداشته باشد خط تولید آن تعطیل می‌شود. به گزارش خبر‌آنلاین، سخنگوی طرح واکسن کووپارس یادآور شد: اجازه صادرات برای واکسن رازی نیز زمانی داده شد که دیگر بازار دنیا با اشباع واکسن مواجه شده بود و از سوی دیگر وضعیت بیماری نیز در جهان رو به افول بود. 

وی در ادامه با انتقاد از نبود برنامه و دیپلماسی مشخص برای صادرات واکسن کرونا گفت: در داخل کشور هم برنامه مشخصی برای واکسیناسیون وجود ندارد. الان مشخص نیست واکسن‌هایی که در انبارهای وزارت بهداشت موجود است تا کی تاریخ انقضا دارند، چه میزان از واکسن‌سازهای داخلی خرید کرده‌اند، چه میزان از آنها را موجود دارند و چه میزان را تزریق کرده‌اند؟ فلاح همچنین گفت که براساس قیمت ۱۸۰ هزار تومانی که برای هر دز این واکسن در نظر گرفته شد، ۶۳۰ میلیارد تومان هزینه تولید این ۵/ ۳ میلیون دز واکسن شده است. پیش از این هم احمد کریمی، مدیر پروژه واکسن فخرا، آبان ماه سال گذشته در گفت‌وگو با خبرگزاری فارس به نوعی از توقف تولید این واکسن خبر داده بود. هرچند مقامات وزارت بهداشت می‌گویند درصورت لزوم قادر به راه‌اندازی مجدد خطوط تولید واکسن‌های داخلی هستند.

ایمنی گله‌ای یا واکسیناسیون؟

در روزهای اول شیوع کرونا برای مقابله با این ویروس دو دیدگاه مطرح شد، عده‌ای به‌دنبال ایمنی گروهی یا گله‌ای بودند و عده‌ای دیگر به‌دنبال مداخله با تزریق واکسن، اگرچه در نهایت طرفداران واکسن میدان‌دار شدند اما جز کشورهای محدودی کسی نتوانست تولید انبوه واکسن داشته باشد، طوری‌که واکسن‌های فایزر، مودرنا، آسترازنیکا و سینوفارم جزو پر مصرف‌ترین واکسن‌ها در جهان شدند.

واکسن داخلی یا خارجی؟

بعد از تولید انبوه واکسن‌ها هنوز تامین واکسن برای بسیاری از کشورها سخت بود، یکی از دلایل این بود که کشورهای تولید کننده اول تلاش کردند عملیات واکسیناسیون را برای شهروندان خودشان کامل کنند، قبل‌تر علیرضا رئیسی، سخنگوی سابق ستاد ملی کرونا و معاون وزیر بهداشت در دولت حسن روحانی به خبرآنلاین گفته بود: «یکی از دلایل واردات آسان واکسن در شرایط کنونی این‌ است که کشورهای بزرگ تولید کننده واکسن، امروز درصد زیادی از جمعیت خودشان را واکسینه کرده‌اند، لذا بخاطر کمبود پول نبود که واکسن وارد نشد چون اصلا واکسنی نبود که بخواهیم وارد کنی.»

اما ماجرای تامین واکسن کرونا در ایران به‌همین‌جا ختم نشد، طوری‌که حسن روحانی، قبل از تحویل دولت در واکنش به اراده‌ی برخی برای واکسیناسیون مردم صرفاً با واکسن‌های داخلی گفت: «وقتی واکسن آمد تردیدهایی وجود داشت،‌ زیرا عده‌ای گفتند باید صبر کنید واکسن داخلی ساخته شود، اما ستاد ملی کرونا تصمیم بسیار خوبی گرفت و گفت واکسن باید بدون معطلی خریداری شود.»

با این وجود همان عده‌ای که تلاش داشتند واکسن‌های داخلی کرونا را تولید کنند و شاید برای واردات واکسن خارجی سنگ‌ اندازی کردند، وارد فاز تولید واکسن شدند، آن‌ها هزینه‌های زیادی برای تامین تجهیزات و تولید واکسن رقم زدند، طوری که شاید تعداد شرکت‌های داخلی تولید کننده واکسن با تعداد شرکت‌های تولید کننده واکسن کرونا در خارج از کشور برابری کرد، اما آن‌ها هرگز نتوانستند سهم قابل قبولی در ایمنی‌زایی علیه بیماری کووید ۱۹ در ایران داشته باشند. دفتر منطقه مدیترانه شرقی سازمان جهانی بهداشت (EMRO) در گزارشی به واکسن‌های تزریق شده در ایران و تعداد آن‌ها پرداخته است، نمودار زیر نشان می‌دهد در بهترین حالت تنها ۹ درصد از واکسن‌های تزریق شده در ایران تولید شده توسط شرکت‌های داخلی هستند.

جدول زیر تعداد واکسن‌های تزریق شده را به تفکیک نشان می‌دهد.

وقتی بدهی جایگزین ایمنی‌زایی واکسن می‌شود!

اما نکته قابل توجه این است که سهم ۹ درصدی واکسن‌های داخلی در مصرف و ایمنی‌زایی حالا چیزی حدود ۵.۵ هزار میلیارد تومان برای دولت بدهی ایجاد کرده است. در این‌باره علیرضا خاکدامن، معاون ستاد توسعه فناوری زیست فناوری معاونت علمی و فناوری ریاست‌جمهوری قبل‌تر در نشست چالش‌های سیاستگذاری واکسن گفت: «تاکنون بیش از ۲۰۰ میلیون دز واکسن خریداری شده است که از این میزان ۲۵ درصد یعنی ۵۰ میلیون دز آن تولید داخل بوده که باید ۸.۵ هزار میلیارد تومان به شرکت‌های تولیدکننده پرداخت می‌شد، ولی حالا ۵.۵ هزار میلیارد تومان بدهی دولت به شرکت‌های تولیدکننده است.»

روز گذشته یکی از شرکت‌های داخلی تولید واکسن کرونا اعلام کرد، خط تولید خود را متوقف کرده است، محمدحسین فلاح مهرآبادی معاون تحقیقات و فناوری موسسه تحقیقات واکسن و سرم‌سازی رازی اعلام کرد ۳.۵ میلیون دز واکسن تولیدی این شرکت به ارزش ۶۳۰ میلیارد تومان در انبارها باقی مانده است. بدهی که با توجه به نامه بهرام دارایی، رئیس سازمان غذا و دارو، به‌نظر می‌رسد همچنان ادامه داشته باشد.

دارایی در بخشی از نامه خود به هیات امنای صرفه جویی ارزی در معالجه بیماران نوشت: «با عنایت به درخواست‌های شرکت‌های تولید کننده واکسن کووید ۱۹ در کشور مبنی بر خرید واکسن‌های تولیدی از سوی این سازمان و بر اساس هماهنگی‌های انجام گرفته از طرف آن هیأت امنای محترم با شرکت‌های مذکور به استحضار می‌رساند که اعتباری بابت خرید واکسن‌های فوق‌الاشاره در ردیف اعتباری ۱۲۹۴۰۰ این سازمان یا ردیف اعتباری خاصی در سال ۱۴۰۱ پیش‌بینی نشده است. بنابراین تا تعیین تکلیف نهایب وضعیت تامین و تخصیص اعتبار، هیچ اقدامی از سوی این سازمان مقدور نیست.»

تاریخ مصرف واکسن‌های داخلی نزدیک است؟

در شرایطی که شرکت‌های داخلی تولید واکسن سهم کمی در ایمنی‌زایی داشتند، بدهی میلیاردی روی دست دولت گذاشتند، حالا بخشی از تولیدات این شرکت‌ها در انبارها باقی مانده است و احتمال پایان تاریخ مصرف آن‌ها دور از انتظار نیست، حسینعلی شهریاری، نماینده مجلس شورای اسلامی، دراین‌باره می‌گوید: «متاسفانه برخلاف این‌که برای خریدن واکسن‌های خارجی به موقع پول پرداخت کردیم، برای خریدن واکسن‌های داخلی این‌گونه عمل نکردیم، شرکت‌های داخلی مقدار زیادی واکسن تولید کردند، اما نه از آن‌ها تحویل گرفته شده و نه پولی به آن‌ها پرداخت شده است، بنابراین با وجود داشتن توان تولید، اما تولید خود را متوقف کردند.»

او در پاسخ به این پرسش که ممکن است تاریخ مصرف واکسن‌های موجود در انبار واکسن‌سازهای داخلی بگذرد بیان می‌کند: «قطعاً تمام واکسن‌ها تاریخ مصرف دارند، اگر زمان طولانی شود ممکن است تاریخ مصرف آن‌ها بگذرد. اما برای واکسیناسیون بعدی از واکسن‌های تولید داخل می‌توانند استفاده کنند، و به امید خدا به واردات واکسن نیاز نخواهد بود.»