کشف استخوان مرموز قورباغه در یک خانه باستانی
در یک اکتشاف جالب توجه، باستان شناسان تعداد بی شماری استخوان قورباغه در نزدیکی یکی خانه عصر آهن در بریتانیا پیدا کردند که شگفتی آن‌ها را در پی داشته است.
فرارو: در جریان یک عملیات عمرانی در بار هیل در کمبریج شایر انگلستان، بقایای یک خانه مربوط به عصر آهن یافت شد که باستان شناسان آن را سایت MOLA Headland نام نهادند. اما این سایت عصر آهن یک ویژگی بسیار عجیب دیگر را نیز در خود جای داده بود؛ باستان شناسان تعداد بی شماری استخوان قورباغه در نزدیکی این خانه پیدا کردند که دلیل آن هنوز نامشخص است. محققان در جریان حفاری این سایت، بیش از ۷۰۰ کیلو گرم استخوان قورباغه و برخی دو زیستان دیگر همچون وزغ را یافتند که به خوبی نشان می‌دهد چه تعداد از این جانور در این مکان وجود داشته است. این استخوان‌ها در یک کانال به طول ۱۴ متر یافت شدند که ضلع غربی خانه عصر آهن را مشخص می‌کرد. این خانه نیز خود از اواسط عصر آهن و به طور مشخص‌تر از ۴۰۰ قبل از میلاد تا دهه‌های اولیه میلادی، مورد استفاده قرار گرفته است.
اگرچه یافتن استخوان دوزیستانی مانند قورباغه در طول کاوش‌های باستان شناسی امری غیرعادی نیست، اما کشف چنین حجمی از استخوان قورباغه در یک مکان کوچک، اتفاقی کاملاً نادر محسوب می‌شود. این ماجرا وقتی عجیب‌تر می‌شود که باستان شناسان می‌گویند هیچ شواهدی از استفاده غذایی از این موجودات در محل و اطراف آن پیدا نشده و خود استخوان‌ها نیز هیچ آثاری از پخت و پز ندارند بنابراین به قطعیت می‌توان گفت که تجمع این همه استخوان در یک مکان، هیچ ارتباطی با برنامه غذایی انسان‌های ساکن در منطقه ندارد. این موضوع سبب مناقشه میان باستان شناسان بر سر چرایی وجود این همه استخوان قورباغه، شده است.
برخی از باستان شناسان می‌گویند اگرچه شواهدی از پخته شدن قورباغه‌ها وجود ندارد، اما ممکن است انسان‌های آن عصر آن‌ها را آب پز کرده باشند. با این همه، دیگر باستان شناسان باز تأکید می‌کنند که این استخوان‌ها آثار مصرف غذایی از سوی انسان از جمله بریدن تکه‌های مختلف یا چیز‌هایی شبیه به این ندارند. برخی دیگر از دانشمندان مدعی شدند که این قورباغه‌ها ممکن است از سوی جانوران دیگر خورده شده باشند، اما دیگران نیز پاسخ می‌دهند بقایای استخوان‌ها هیچ اثری از منقار پرندگان یا حتی هضم را نشان نمی‌دهد.
اما اگر قورباغه‌های ماقبل تاریخ طعمه نبودند، آیا می‌توانستند شکارچیانی باشند که بنا به دلایل خاصی به این نقطه جذب شده اند؟ باستان شناسان در نزدیکی خانه عصر آهن که استخوان‌های قورباغه در آن کشف شد، دانه‌های زغال شده‌ای پیدا کردند. به نظر می‌رسد که مردم ساکن این شهرک باستانی، محصولات کشاورزی را فرآوری می‌کردند، فعالیتی که منجر به جذب آفات می‌شد. این آفات ممکن است شامل سوسک‌ها و شته‌هایی باشد که قورباغه‌ها به خوردن آن‌ها معروف هستند. حضور آن‌ها ممکن است، حداقل تا حدی، توضیح دهد که چرا قورباغه‌های زیادی در این حوالی پدیدار شدند.
برخی دیگر می‌گویند که این قورباغه‌ها احتمالا برای تولید مثل در این آبگیر جمع شده و سپس بنا به دلایل آب و هوایی در آن گرفتار شدند. برخی دیگر نیز می‌گویند این تلفات بسیار زیاد شاید ناشی از یک بیماری خاص بوده است. در دهه ۱۹۸۰، قورباغه‌های بریتانیا به شدت تحت تأثیر ویروس رانا قرار گرفتند. یک بیماری مشابه نیز ممکن است جمعیت دوزیستان در بار هیل تحت تأثیر قرار داده باشد. دکتر ویکی اونز، باستان‌شناس ارشد در سایت MOLA می‌گوید: «این یک یافته عجیب و پیچیده است. ما هنوز نمی‌دانیم که چرا این همه قورباغه در این مکان جمع شده و سپس بدون اینکه هیچ ردی از خود بجای بگذارند، از میان رفته اند.»
ارسال نظر