«همشهری» معترضان را اراذل و اوباش خطاب کرد

محسن مهدیان در روزنامه همشهری نوشت: 

از حقوق بشر گفتند و مسلم‌ترین حق گروه‌های امدادی را در همه جنگ‌ها، با به آتش کشیدن ۱۸آمبولانس به نمایش گذاشتند.

از احترام و مدارای پلیس گفتند و ده‌ها ماشین و موتور ناجا را آتش زدند.

از حقوق مردم گفتند و اموال عمومی و خودروهای شخصی را تخریب کردند.

اینها مردم نیستند؛ اینها اراذل و اوباشند و تکلیف‌شان روشن ، اما سخن، جای دیگر است.

توصیف امیرالمومنین از اوباش در جملات قصار 199نهج‌البلاغه چنین است: اینان پراکنده‌اند و شناخته نمی‌شوند تا وقتی مجتمع شوند و غلبه کنند.

سؤال اینجاست؛ چه زمان، اراذل و اوباش از پراکندگی درآمده و جمع می‌شوند؟

اراذل و اوباش حزب نیستند، سر ندارند، رهبر ندارند و شناسنامه ندارند. اینها در شرایطی مجتمع می‌شوند که حق، پوشانده شود و حق پوشانده نمی‌شود مگر به سکوت خواص.

سال88 نیز سکوت خواص منجر به ندای « اَین عمار» شد. با این تفاوت که آن‌ روز سکوت خواص مربوط به ژنرال‌های سیاسی بود و امروز خواص تکثیر شده در فضای مجازی. هرکس هرجا مؤثر بر ممبرها و فالوئرها و جماعتی است و خواص آن جمع.

لب کلام؛ هرجا حق را ببینیم و سکوت کنیم فرصت را برای اجتماع اراذل و اوباش فراهم کرده‌ایم.

چه سکوت کنیم و چه به تعبیر رهبری انقلاب حرف حق را زمانی بزنیم که پازل و نقشه دشمن تکمیل شود؛ در هر دو صورت موجب کتمان حق شدیم و اینجاست که نشستن غبار بر حق موجب اجتماع  اوباش می‌شود.

اسم رمز گشت ارشاد و حجاب اجباری و حادثه مهسا و... امتحانی بزرگ در میان خواص بود که درس‌ها داشت؛ 

باقی بماند بعد...  .