اگر ماه نابود شود چه بلایی سر زمین می‌آید؟

خبرآنلاین: از دست‌دادن ماه علاوه بر آنکه شب‌های ما را بسیار تاریک‌تر می‌کند، می‌تواند موجب اختلالات فاجعه‌باری در اقلیم و حیات وحش زمین شود.

 بدون ماه، اتمسفر زمین متفاوت خواهد بود. بدون اتمسفر مناسب، مقدار دقیق گاز‌های مورد نیاز حیات در اتمسفر وجود نداشت و بدون ترکیب دقیق گاز‌های مناسب، شاهد ایجاد حیات به گونه‌ای که روی زمین می‌شناسیم، نبودیم.

هر سیاره و قمرش کشش گرانشی بر هم وارد می‌کنند. همین قانون درمورد زمین و ماه، یعنی تنها قمر سیاره‌ی ما نیز صدق می‌کند.

در نتیجه کشش گرانشی واردشده روی زمین از جانب ماه ، پدیده جزر و مد را داریم. به‌طور ساده، جزر و مد افزایش و کاهش سطح آب اقیانوس‌ها، دریاها، دریاچه‌ها و اساسا همه‌ی آب‌های روی زمین است. در دریا و اقیانوس، جزر و مد به خاطر حجم عظیم آب قابل توجه است.

نیروی جزر و مدی اعمال‌شده توسط ماه موجب می‌شود زمین و خصوصا آب‌های آن در نزدیک‌ترین و دورترین سمت زمین به ماه بالا بیاید.

بدون ماه، جزر و مد بسیار ضعیف‌تر و حدود ۵۰ تا ۷۵ درصد پایین‌تر از امروز خواهد بود و تنها گرانش خورشید در وقوع آن نقش خواهد داشت. در حالی که جزر و مد بدون ماه همچنان وجود خواهد داشت، آن‌ها بسیار ضعیف‌تر خواهند بود و به گردش کندتر مواد در سواحل جهان منجر خواهند شد.

حیواناتی مانند خرچنگ‌ها، صدف‌ها، ستاره‌های دریایی و حلزون‌ها برای بقای خود به‌شدت متکی به جزر و مد هستند. برای مثال، از ماه مارس تا آگوست، دو بار هزاران سیمین‌پهلوی کالیفرنیایی برای جفت‌گیری خود را به ساحل می‌اندازند. این آیین تولید مثل با جزر و مد هماهنگ است (و همین طور نوزادان ماهی‌ها که حدود ده روز بعد به دنیا می‌آیند). ظهور این لارو‌ها هر دو هفته یک بار با اوج مد که دو بار در ماه اتفاق می‌افتد، زمانی که ماه و خورشید کاملا در یک راستا قرار دارند و نیروی گرانشی خود را در برابر زمین با هم ترکیب می‌کنند، مقارن است.

حرکات جزر و مدی نقش مهمی در اقلیم زمین دارد، زیرا به هدایت جریان‌های آب کمک می‌کند که به نوبه خود آب گرم را در سراسر جهان توزیع می‌کند. بدون جزر و مد، دمای منطقه‌ای می‌تواند شدیدتر، هم سرد و هم گرم شود و آب و هوای غیرعادی مانند توفان‌ها بسیار رایج‌تر خواهند شد.

شب‌های تاریک‌تر

ماه فقط بین ۳ تا ۱۲ درصد از نور خورشیدی را که به آن برخورد می‌کند، منعکس می‌کند، اما همین قدر کافی است تا اجسام حداقل تاحدودی در شب قابل مشاهده باشند.

بدون ماه، شب تاریک‌تر می‌شود و بسیاری از حیوانات شب‌گرد مانند جغد‌ها و شیر‌ها به شدت گیج و برخی به‌دلیل ناتوانی در یافتن غذا، به سرعت منقرض می‌شوند. اگرچه، برندگانی نیز وجود خواهد داشت. برای مثال، جوندگانی که وقتی نور ماه نزدیک اوج خود است، پنهان می‌شوند، از دنیای بدون ماه خشنود خواهند بود.

بسیاری از حیوانات برای تولید مثل به نشانه‌های وابسته به ماه همچون تغییر شدت نور، ژئومغناطیس و گرانش تکیه می‌کنند. به‌عنوان مثال، هر نوامبر، کلنی‌های مرجان‌ها در دیواره بزرگ مرجانی میلیون‌ها اسپرم و تخمک آزاد می‌کنند. این رویداد مقارن با ماه کامل است و برخی از دانشمندان تقریبا اطمینان دارند نور ماه نقش مهمی در این امر دارد، اگرچه مکانیسم دقیق آن مشخص نشده است.

تغییر شدید فصل‌ها

طی میلیارد‌ها سال، ماه تاثیر زیادی بر زمین و درنتیجه، حیات روی آن داشته است. برای مثال، در اوایل تاریخ خود، زمین هر چهار ساعت یکبار چرخش دور محور خود را کامل می‌کرد، اما این چرخش به تدریج کند شد تا به ۲۴ ساعت رسید، زیرا ماه انرژی نیروی چرخشی زمین را تخلیه کرد.

زمین حول محوری می‌چرخد که حدود ۲۳.۵ درجه انحراف دارد و به همین دلیل است که فصول را داریم (نه به علت اینکه زمین به دور خورشید می‌چرخد).

در طول تابستان، نیمکره شمالی به سمت خورشید متمایل می‌شود، بنابراین روز‌های ما طولانی‌تر و هوا گرم‌تر می‌شود. اگرچه، در زمستان نیمکره شمالی از خورشید روی‌گردان و روزهایمان کوتاه‌تر و هوا سردتر می‌شود.

گرانش کره ماه موجب با ثبات ماندن محور گردش زمین به دور خود می‌شود و اگر ماه نبود، انحراف محوری زمین از ۱۰ تا ۴۵ درجه در نوسان بود و دائما تغییر می‌کرد. این امر باعث آشفتگی آب‌وهوا و فصل‌ها در زمین می‌شد.

اگر ماه ناپدید شود، این اتفاق‌ها فورا رخ نمی‌دهد، زیرا زمین اندازه حرکت (تکانه) بزرگی دارد، اما به تدریج و شاید به قدر کافی سریع اتفاق می‌افتد که حیات، زمان کافی برای سازگاری با آن نداشته باشد. این موضوع را در نظر بگیرید که برخی از عصر‌های یخبندان زمانی شروع شدند که انحراف محوری زمین فقط یکی دو درجه تغییر کرد.