شکل جنگنده‌های رادار گریز در چشم رادارهای دشمن
از کوچک ترین حشره تا پیشرفته ترین جنگنده، همه دارای یک «ردپای راداری» هستند. اما چگونه این ردپا تعیین می کند که یک شی برای رادار قابل تشخیص است یا خیر؟ پاسخ در مفهوم حیاتی «سطح مقطع راداری» نهفته است.
عصر ایران: در دنیای امروز که فناوری رادار نقش حیاتی در امنیت و دفاع ایفا می کند، میزان «قابل شناسایی» بودن یک شی توسط این امواج الکترومغناطیسی، اهمیت بالایی یافته است.
سطح مقطع راداری (Radar Cross Section) یا به اختصار آر سی اس (RCS) معیاری کلیدی برای سنجش این قابلیت است؛ در ساده ترین تعریف، هرچه عدد (بر حسب متر مربع) «کوچکتر» باشد، جسم مورد نظر امواج رادار را کمتر بازتاب داده و در نتیجه برای رادار نامرئی تر و سخت تر قابل تشخیص خواهد بود. برعکس، هرچه این عدد «بزرگتر» باشد، جسم سیگنال قوی تری را به رادار برمی گرداند و به آسانی قابل شناسایی است.
در تصویر زیر با مقایسه مقادیر سطح مقطع راداری از یک حشره کوچک تا هواپیماهای جنگنده پیشرفته، پرده از راز این نامرئی شدن برمی دارد و نشان می دهد که چگونه مهندسی پیشرفته می تواند یک هواپیمای غول پیکر را حتی از یک پرنده هم پنهان تر کند، یا چگونه یک جنگنده اف-۱۶ به راحتی توسط رادار کشف می شود، در حالی که هواپیماهای رادارگریز با سطح مقطع راداری کمتر چالشی جدی برای سیستم های دفاعی ایجاد می کنند.
ارسال نظر