بمب‌افکنی که از «بی ۲» پیشرفته‌تر است
بمب‌افکن رادارگریز B-۲ اسپیریت یک هواپیمای قدیمی است که با ورود به B-۲۱ ریدر به خط تولید، قرار است بازنشسته شود.
پدال: بمب‌افکن رادارگریز B-۲ اسپیریت یک هواپیمای قدیمی است که با ورود به B-۲۱ ریدر به خط تولید، قرار است بازنشسته شود.
بر اساس اطلاعات محدودی که تاکنون از B-۲۱ ریدر منتشر شده، این هواپیما یک بمب‌افکن استراتژیک زیرصوت با طراحی بال پرنده و ویژگی‌های رادارگریز است که در ظاهر شبیه نسخه به‌روزشده B-۲ اسپیریت به نظر می‌رسد اما B-۲۱ ریدر اساساً هواپیمایی متفاوت است که از فناوری‌های نسل جدید بهره می‌برد.
B-۲ اسپیریت در سال ۱۹۸۹، بیش از ۳۵ سال پیش، اولین پرواز خود را انجام داد. در آن زمان، اتحاد جماهیر شوروی هنوز وجود داشت و جورج بوش رئیس‌جمهور آمریکا بود. از آن زمان تاکنون در طراحی هواپیما تغییرات زیادی رخ داده است. هردو هواپیمای B-۲ اسپیریت و B-۲۱ ریدر از طراحی بال پرنده بهره می‌برند اما B-۲۱ ریدر کوچک‌تر و جمع‌وجورتر است و عرض بال آن بین ۳۹ تا ۴۲ متر خواهد بود درحالی‌که عرض بال B-۲ اسپیریت به بیش از ۵۲ متر می‌رسد؛ اما تفاوت اصلی بین این دو هواپیما نه در ابعاد، بلکه در فناوری است. B-۲ اسپیریت از فناوری رادارگریز نسل اول استفاده می‌کند که در دهه‌های ۸۰ و ۹۰ معرفی شد. اما B-۲۱ ریدر از فناوری رادارگریز نسل پنجم پیشرفته‌تر بهره می‌برد.
این فناوری چه ویژگی‌هایی دارد؟ سطح مقطع راداری B-۲ اسپیریت به‌اندازه یک پرنده تخمین زده شده است و هرچند سطح مقطع راداری بمب‌افکن B-۲۱ ریدر یک راز کاملاً سری است اما گفته می‌شود که از B-۲ اسپیریت کوچک‌تر است. برای دستیابی به سطح مقطع راداری کوچک‌تر، B-۲۱ ریدر از پیشرفت‌هایی در طراحی رادارگریز، مواد و یکپارچگی سیستم‌ها بهره می‌برد. به‌طور خاص، این هواپیما دارای طراحی بهبودیافته لبه‌ها، منحنی‌ها و هندسه اگزوز برای کاهش پراکندگی امواج و همچنین هم‌ترازی دقیق‌تر پانل‌ها با حداقل اختلال در سطح است. علاوه بر این، برخلاف B-۲ اسپیریت، طراحی B-۲۱ ریدر با استفاده از مدل‌سازی الکترومغناطیسی محاسباتی با دقت بالا و بهینه‌سازی با کمک هوش مصنوعی انجام شده است. نتیجه این است که محل قرارگیری هر سطح، پیچ و درز برای کاهش امضا در طیف‌های راداری، مادون‌قرمز و صوتی محاسبه شده است. این امر منجر به رادارگریزی ۳۶۰ درجه‌ای هواپیما شده است.
در مقایسه، B-۲ اسپیریت تنها از جلو برای بهینه‌سازی رادارگریز طراحی شده بود و از عقب بسیار قابل‌تشخیص‌تر بود. برای تقویت ویژگی‌های رادارگریز، B-۲۱ ریدر از مواد کامپوزیتی پیشرفته‌ای استفاده می‌کند که به‌طور ذاتی رادارگریز هستند. این مواد با لایه‌ای از مواد جاذب رادار پوشیده شده‌اند که نازک‌تر و چندمنظوره بوده و در ساختار هواپیما ادغام شده است. جزئیات دقیق این مواد به دلیل محرمانه بودن فاش نشده اما برخلاف B-۲ که به دلیل رنگ‌آمیزی جاذب رادار نمایی کاملاً مشکی دارد، B-۲۱ در تصاویری که تاکنون منتشر شده بسیار روشن‌تر به نظر می‌رسد. B-۲۱ ریدر همچنین با ورودی‌های هوای مخفی و شکل‌گیری بهتر مجرای S شکل، طراحی پیشرفته‌تر برای پنهان‌سازی موتور دارد.
به‌احتمال‌زیاد، موتور B-۲۱ ریدر از سیستم خنک‌کننده فعال و نازل‌های با قابلیت مشاهده کم برای کاهش درخشش مادون‌قرمز استفاده می‌کند. در مقابل، موتورهای B-۲ اسپیریت در بال مخفی شده‌اند اما ورودی‌ها و اگزوز موتور همچنان امضاهایی تولید می‌کنند که موشک دقیق ممکن است به آن قفل کند. نتیجه نهایی؟ B-۲۱ ریدر با مواد کامپوزیتی بهینه‌شده برای رادارگریز و فناوری‌های طراحی با کمک هوش مصنوعی، قابلیت مخفی‌کاری در تمام زوایا را ارائه می‌دهد.
ارسال نظر