دلایل بی‌ تفاوتی مردم به تک‌ رقمی شدن تورم

خبرگزاری ایسنا: بی‌آنکه بخواهیم به تبعیت از مخالفان سیاسی دولت، تلاش‌های دولت یازدهم در بهبود برخی شاخص‌های اقتصادی از جمله تک‌رقمی شدن تورم را نادیده بگیریم اما این واقعه تاثیری در بهبود وضعیت معیشتی مردم نداشته است.

غلامرضا کیانمهر با این مقدمه در «جهان صنعت» نوشت: از دیدگاه علم اقتصاد تک‌رقمی شدن تورم در کشور واقعه بسیار مهمی است که تحقق آن را باید به دولت آقای دکتر روحانی تبریک گفت اما بنا به دلایلی چند، عامه مردم که با علم اقتصاد آشنایی ندارند و اثرات مثبت تک‌رقمی شدن تورم را در وضعیت معیشت خود احساس نمی‌کنند، نسبت به این واقعه بی‌تفاوتند و از این بابت ابراز خوشحالی نمی‌کنند.

متاسفانه مشاهده می‌کنیم که مردان اقتصادی دولت به جای آنکه بیایند با زبان قابل فهم برای همه توضیح دهند که معنا و مفهوم تک‌رقمی شدن تورم چیست و چه خیرات و برکاتی برای زندگی آنها و اقتصاد کشور دارد انگار که مردم، دانشجویان آنها در مقطع کارشناسی ارشد رشته اقتصاد هستند، تمام مشکلات اقتصادی، گرانی‌ها و فشارهای هزینه زندگی که بر مردم وارد می‌شود را نادیده می‌گیرند و در پاسخ به اعتراض‌هایی که نسبت به وجود این مشکلات صورت می‌گیرد، تنها به گفتن این جمله تکراری که کاهش نرخ تورم به معنی کاهش قیمت‌ها نیست، بسنده می‌کنند و ماموریت خود را در پاسخگویی به مردم تمام‌شده می‌دانند. آنها حتی به انتقادهای بعضی کارشناسان اقتصادی بی‌طرف و مستقل که می‌گویند کاهش نرخ تورم به قیمت تشدید رکود اقتصادی حاصل شده و با وجود این کاهش، حجم نقدینگی به شدت افزایش یافته و از مرز هزار تریلیون تومان هم فراتر رفته است، پاسخ روشنی نمی‌دهند و علنا در این ارتباط سکوت پیشه می‌کنند.

شیوه برخورد مردان اقتصادی دولت با افکار عمومی در خصوص تک‌رقمی شدن تورم همزمان با افزایش قیمت‌ها و تشدید فشارهای معیشتی بر حقوق‌بگیران و گروه‌های کم‌درآمد جامعه یادآور آن لطیفه معروف زبان فارسی در خصوص جدال لفظی دو نفر بر سر املای صحیح خورش قیمه است که یکی می‌گفت با «غ» نوشته می‌شود و دیگری اصرار داشت که املای صحیح آن با حرف «ق» است. شخص سومی از راه رسید و گفت قیمه را با هرحرفی که می‌خواهید بنویسید اما مهم پختن و خوردن خورش قیمه است که به گوشت و روغن و خیلی چیزهای دیگر نیاز دارد و شما فعلا هیچ‌کدام آنها را در اختیار ندارید. حالا حکایت مردمی است که به دلیل سیر صعودی دائمی قیمت‌ها درآمدشان هر روز در برابر افزایش هزینه زندگی عقب‌نشینی می‌کند و خط فقرشان هر روز بالاتر می‌رود ولی تنها پاسخی که از زبان دولتمردان می‌شنوند این است که نرخ تورمشان تک‌رقمی شده است.

نه آقایان! در مقام یک دوست و نه یک مخالف سیاسی به شما دولتمردان عرض می‌کنم دستتان به خاطر تلاشی که در راه تک‌رقمی کردن تورم به خرج دادید، درد نکند اما بیایید به موازات آن برای نجات مردم از فشارهای معیشتی و فقر و تنگدستی فراگیر که امانشان را بریده است، کاری اساسی انجام دهید. بررسی کنید ببینید مشکل این گرانی‌ها و افزایش قیمت‌ها که هزینه خورد و خوراک تا‌ دیگر نیازهای اولیه مردم را تا حد گران‌ترین پایتخت‌های اروپایی و آمریکایی نظیر لندن و پاریس و نیویورک و تورنتو افزایش داده است، چیست و در کجا ریشه دارد. پس این همه درس اقتصادی که آقایان در داخل و خارج کشور خوانده و بابت آن از آن همه مزایا برخوردار شده‌اند، به چه درد می‌خورد؟ بیایید برای یک بار هم که شده با مشکلات اقتصادی کشور و وضعیت معیشت مردم به جای تئوری‌پردازی‌های آکادمیک که مصداق همان نوشتن طرز صحیح املای کلمه قیمه است، با واقع‌بینی برخورد کنید و قبل از آنکه کشتی مشکلات مردم با سرنشینانش غرق شود، نقش نجات‌غریقی خود را ایفا کنید و اگر به دلیل حادشدن مشکل، خودتان قادر به حل آن نیستید، بروید از کارشناسان اقتصادی کشورهایی مانند مالزی و سنگاپور و ویتنام برای حل این معضل بزرگ استمداد کنید.

آقایان! یک راه‌حل کوتاه‌مدت برای پایین آوردن خط فقر و افزایش قدرت خرید آنها استفاده از روش‌های سلبی به جای روش‌های ایجابی است‌؛ یعنی به جای آنکه دست به افزایش حقوق و دستمزدها بزنید و پول پرقدرت بیشتری به جامعه تزریق کنید، بیایید سقف مالیات بر ‌درآمد گروه‌های حقوق‌بگیر و کم‌درآمد را تا سطح خط فقر واقعی که به اعتراف خودتان در کلانشهرها افزون بر سه میلیون تومان است، کاهش دهید و این گروه از اقشار جامعه را که نزدیک به ۸۰ درصد جمعیت کشور را تشکیل می‌دهند، از پرداخت مالیات بر ارزش افزوده و سایر انواع مالیات‌ها معاف کنید و به شهرداری‌ها هم دستور دهید از وارد کردن فشارهای عوارضی و هزینه‌تراشی‌های گوناگون برای این گروه‌ها خودداری کنند. به شبکه‌های مسافرتی ریلی کشور دستور دهید برای سفرهای حقوق‌بگیران و خانوارهایی که به تایید وزارت رفاه جزو اقشار کم‌درآمد و زیرخط فقر محسوب می‌شوند مثل همه جای دنیا تخفیف‌های اساسی قائل شوند و استفاده از شبکه‌های حمل‌ونقل درون‌شهری را برای این گروه‌ها و خانواده‌های آنها کلا رایگان اعلام کنید. در نهایت برای شکستن قیمت اقلام خوراکی مورد نیاز عموم مردم مانند گوشت و مرغ و برنج و حبوبات و امثالهم و پایان دادن به فرهنگ احتکار و گران‌فروشی تولید‌کنندگان داخلی با دادن یک هشدار و تعیین یک ضرب‌الاجل برای آنها، برای یک دوره کوتاه تعرفه واردات این قبیل نیازمندی‌ها در ازای صادرات را به صفر تقلیل دهید.

آقایان! اگر در شناخت و واکاوی فشارهای اقتصادی و معیشتی مردم قدری واقع‌بینانه اقدام کنید و منیت‌های ناشی از مدارک عالی آکادمیک خود را نادیده بگیرید، راه‌حل‌های سلبی دیگری هم برای نجات این کشتی از خطر غرق‌شدن پیدا خواهید کرد؛ همین امروز که فردا خیلی دیر است. والسلام.