امانت سپاري گنجینه های ملی نگرانی ندارد

آيدين آغداشلو: سؤالی که این مدت خیلی‌ها از من پرسیدند، درباره موضعم نسبت به امانت‌دادن گنجینه موزه هنرهای معاصر تهران به دیگر موزه‌های جهان است. باید در جواب به این سؤال بگویم از وقتی موزه‌ها به صورت رسمی تشکیل شده‌اند، آثاری را که جمع‌آوری کرده بودند، گهگاهی امانت می‌دادند و این کار یک سنت ٣٠٠ساله است .

روزنامه شرق: آيدين آغداشلو: سؤالی که این مدت خیلی‌ها از من پرسیدند، درباره موضعم نسبت به امانت‌دادن گنجینه موزه هنرهای معاصر تهران به دیگر موزه‌های جهان است. باید در جواب به این سؤال بگویم از وقتی موزه‌ها به صورت رسمی تشکیل شده‌اند، آثاری را که جمع‌آوری کرده بودند، گهگاهی امانت می‌دادند و این کار یک سنت ٣٠٠ساله است .

موضوعی که خیلی‌ها آن را مطرح می‌کنند، خطر تعویض آثار با کارهای کپی است؛ ولی این اتفاق آن‌قدر بعید است که مطرح‌کردن آن‌ وقت‌تلف‌کردن است. شیوه نقل و انتقال و نوع شکل‌گیری این اقدام خیلی اهمیت دارد که چه کسی این کار را انجام می‌دهد. گاهی مدیران در این زمینه فقط تجربه اداری دارند، منتها راهی که برای رفع مسائل موجود در این حوزه هست، همراهی هیأت‌های نظارتی از جانب انجمن‌های هنری مانند نقاشان با جریان این رویداد است.

هر دو سر باخت است

لیلی گلستان : اینکه آثار هنری ما در دیگر کشورها نمایش داده شود و متقابلا آثار دیگر کشورها نیز در ایران در معرض دید قرار گیرد، اتفاق خوبی است، اما فقط چند ماه تا انتخابات ریاست‌جمهوری زمان باقی است و در صحبتی که با رئیس موزه هنرهای معاصر نیز داشتم، این نکته را متذکر شدم که بهتر است انتقال این آثار دست‌کم هفت یا هشت ماه عقب بیفتد، چراکه در این صورت در محیط امن‌تری این انتقال انجام می‌شود و در فضای شلوغ قبل از انتخابات قرار نمی‌گیرد، اما متأسفانه خودشان به‌تنهایی تصمیم گرفتند. مخالفت من تنها برای زمان انتقال این آثار است نه با اساس کاری که قرار است صورت بگیرد. به‌هرحال کاری از دست ما ساخته نیست. فقط می‌توانیم پیشنهاد بدهیم و اعتراض کنیم. تصمیمات بعدی با وزیر ارشاد فعلی است که ما معترضان را راضی کند. به‌هرحال اگر آثار تا قبل از انتخابات ریاست‌جمهوری منتقل شود، عده زیادی را از خودشان ناراضی کرده‌اند و اگر نرود، با قراردادی که بسته و پیش‌پرداختی که دریافت شده، وجهه بین‌المللی ما خراب خواهد شد و هر دو سر باخت است.

التزامات یک تبادل

نصرالله افجه‌ای : آثار گنجینه موزه هنرهای معاصر، گنجینه ملی ماست و کار بسیار به‌روز و خوبی است که این آثار از طرف موزه به دیگر نقاط دنیا انتقال یابند و همه‌جا دیده شوند. چنین چیزی در همه‌جای دنیا اتفاق می‌افتد. موزه‌ها همیشه تبادل دارند. منتها در این تبادلات، نوع ارسال آثار و التزامات آن بسیار مهم است. حتما آثار باید جای امنی بروند و شرایطی فراهم شود که بی‌آسیب برگردند. قراردادها و واسطه‌ها باید شناخته شوند و متولیان باید به حسن‌نیت آنها مطمئن باشند و مراقب باشند که واسطه‌ها غرض‌ورزی نکنند. باید از جهت قانونی قراردادی بسیار محکم با نظارت دفاتر بین‌المللی وکالت منعقد شود. کارشناسان بزرگ این حوزه باید ناظر بر این کار باشند و برای آن طرح‌ریزی کنند تا مبادا سرنوشت این آثار نیز به خیل آثار دیگری که رفتند و بازنگشتند دچار شود. باید اطمینان حاصل شود که اگر دست غارتگری در این میان کمین کرده، راه هرگونه سوءاستفاده را کور کرد.

دنیا باید این گنجینه را ببیند

کاظم چلیپا : امانت‌سپاری گنجینه موزه هنرهای معاصر و نمایش آن در کشورهای دیگر اتفاق مبارکی است. به‌هرحال نمی‌توان تا ابد این گنجینه را زندانی کرد. انتقال و نمایش آثار فاخر هنری یک کشور در دیگر کشورها، امری مرسوم و جاافتاده است. اینکه تمامی مردم دنیا بتوانند چنین گنجینه باارزشی را ببینند، مسئله بدی نیست، اما موضوع حفظ و حراست از این گنجینه و نقدهایی که در ارتباط با انتقال آنها به دلایل متعدد ذکر شده، نکته‌ای است که من نمی‌توانم درباره آن اظهارنظر کنم. کارشناسان و متخصصان این حوزه قطعا صلاحیت بهتری برای صحبت درباره این موضوع دارند و بهتر می‌توانند درباره جوی که در این رابطه ساخته شده است پاسخ‌گو باشند.