تحلیلی بر دولت سایه و دولت سرمایه

غلامرضا فدایی در خبرآنلاین نوشت: وقتی ملتی در آرمان ها مشترک اند برایشان فرق نمی کند که چه کسی مسئولیت اجرائی را به عهده داشته باشد؛ زیرا همه خواهان پیشرفت کشور و اداره بهینه آنند.

هر چه مسئولیت فردی کمتر باشد خدا را شاکر است که می تواند در جهت دیگری خدمت کند. اما اگر قدرت طلب باشد و یا صادقانه دولت مستقر را ناکارامد تشخیص دهد قضیه فرق می کند. اما در این صورت هم چون مردم رأی داده اند، آنها کاری نمی توانند بکنند.

به هر حال، باز هم تعبیر دولت سایه مناسب نیست. دولت سایه به این معنا است که من منتظرم هر لحظه دولت مستقر سقوط کند و من جای او را بگیرم که کار درستی نیست و آنکه خسارت می بیند کشور است. پس بیاییم به جای تعبیر های نادرست از تعبیر های مثبت استفاده کنیم و به جای دولت سایه دولت سرمایه بسازیم و آن این است که گروههای رقیب همانند گروهی که بر سر کارند از متخصصان در همه مسائل جاری کشور در طول چهار سال و یا بیشتراستفاده می کنند و از مشاوره آنان بهره می برند.

آنها هم فرض می کنند که حکومت در دست آنان است و با تشکیل جلسات کارشناسانه همه مسائل کشور را مورد بحث و بررسی قرار می دهند و نظرات و پیشنهاد های خود را ضبط می کنند و یک نسخه برای دولت مستقر به عنوان کمک می فرستند.

این موضعگیریها در همه موارد باید روشن باشد تا در صورت لزوم مردم هم بتوانند از آن مطلع باشند؛ البته نه به عنوان دشمنی وستیز بلکه به عنوان همکار و صاحب تشخیص و تمیز. در این صورت دولت و موضعگیری آنها دولت سایه نخواهد بود بلکه دولت سرمایه است که با آن افراد همدل را جمع و متخصصان را متخصص تر، و تشکل ها را به صورت کارشناسی قوی تر کرده اند و بر سرمایه انسانی افزوده اند. آنها نشان داده اند که در همه موارد و در ارائه طرح های کار بردی، نه فقط برای ایراد و انتقاد که برای سازندگی آماده هستند.