استراتژی رسانه‌ای بی خبری
دولت جديد، هفته ديگر با تحليف و معرفي كابينه به مجلس آغاز به كار مي‌كند و البته تجربه مي‌گويد كه اين فرآيند همچنان كه از ماه‌ها پيش از انتخابات، بسياري از سازمان‌ها و حتي تجارت‌هاي خصوصي را محتاط و معلق نگه داشته است، فعلا هم به تعليق و احتياط متمايل بماند
جلال سميعي در اعتماد نوشت:
١- دولت جديد، هفته ديگر با تحليف و معرفي كابينه به مجلس آغاز به كار مي‌كند و البته تجربه مي‌گويد كه اين فرآيند همچنان كه از ماه‌ها پيش از انتخابات، بسياري از سازمان‌ها و حتي تجارت‌هاي خصوصي را محتاط و معلق نگه داشته است، فعلا هم به تعليق و احتياط متمايل بماند و همگي منتظر تغييرات مديران ارشد و مياني وزارتخانه‌ها و سازمان‌ها و طبعا سياست‌هاي جديد باشند. به ياري پروردگار، ظاهرا سالي كه انتخابات رياست‌جمهوري در ميانه‌اش باشد، هميشه سال تعليق و بلاتكليفي عمومي هم هست!
٢- اكنون كه در روزهاي بين دو دولت به سر مي‌بريم، گمان مي‌كنم مهم‌ترين وظيفه رسانه‌ها سواي اطلاع‌رساني و افشاگري و نقد سياست‌ها و عملكرد قواي سه‌گانه، تلاش براي رفع ابهام عمومي باشد. تجربه شخصي‌ام به عنوان كسي كه در رسانه‌هاي مختلف مرتبط با سازمان‌هاي متعدد دولتي و حكومتي كار كرده است، اين را نشان مي‌دهد كه استراتژي هميشگي و مضر سكوت و بي‌خبري درباره دولت، گويا آسان‌ترين و محبوب‌ترين روش براي نظام ارتباطي قوه مجريه هم هست؛
شفافيت رسانهاي و اطلاع‌رساني به مردم، حتي در مبارزات و مناظره‌هاي انتخاباتي، بيشتر و پيش‌تر از اطلاع‌رساني به تلاش براي بيان گزاره‌هاي كلي و به ويژه واكنش به انتقادهاي كلي‌تر رقباست؛ گويا آمارها و خبرهاي دقيق ذاتا در رسانه‌هاي رسمي ما چندان طرفدار ندارند؛ دولت و مديران ارشد و سخنگوها و بخش‌هاي روابط‌عمومي همين هفته‌ها كلا در سكوت و نهايتا تكذيب (واكنش) به سر مي‌برند و يكه‌تاز بازار پيام، شايعه و گمانه‌زني و ابهام‌ها هستند.
٣-دولت آقاي روحاني در اين چهار سال بسياري از دستاوردهاي مهم خود را هم اطلاع‌رساني كافي نكرد؛ حتي در انتخابات، مجال رقبا براي وادار كردن دولتي‌ها به واكنش بيشتر از حتي همان پاسخ‌ها بود. ارتباط رسانه‌هاي دولت با ديگر رسانه‌ها و مردم، ارتباطي ناقص و مبتني بر تعليق و ابهام بوده است.
طبيعي است كه بسياري از خبرها در سطوح دسترسي عمومي نيستند و همه پيام‌ها براي همگان نباشد... اما آيا با وجود اين همه ابزار رسانهاي و مهم‌تر، رسانه‌هاي رقيب داخلي و خارجي كه در سكوت و بي‌خبري، خبر منتشر مي‌كنند، ادامه سكوت به سود دولت خواهد بود؟
٤- بگذاريد جسارت بيشتري داشته باشم و اين استراتژي محبوب رسانهاي را كه بي‌خبري و واكنش‌گرايانه است، مشكل بزرگ و مزمن همه سيستم‌هاي ارتباطي كشورمان قلمداد كنم؛ اگرچه بزرگان سياست و رسانه حتما اطلاعات و تجربياتي دارند كه ما شاگردها از آنها بي‌خبريم، اما در اين بازار هر روز گسترده‌تر و پيچيده‌تر از رقباي گوناگون رسانهاي و محتوايي، شفافيت و تلاش براي كنش و داشتن ابتكار عمل، به جاي واكنش و انفعال، چقدر مهم و در اولويت بوده است؟
رسانه ملي و بسياري از بخش‌هاي ارتباطي سازمان‌هاي بزرگ دولتي و حكومتي، چقدر پس از سكوت و تسليم و تاخير در نهايت به دامان تكذيب و محكوم كردن چنگ زده‌اند؟
٥- دولت جديد در روزهاي بعدي آغاز به كار مي‌كند و هنوز، چيزي جز شايعات و حدس‌ها و حتي گاهي آرزوهاي برخي جريان‌هاي سياسي و اقتصادي، شفافيت خبري چنداني وجود ندارد؛ چرا تعليق و بي‌خبري تا اين اندازه محبوب است؟ كاش دست‌كم ما بيشتر ياد بگيريم.
پ
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
نظر کاربران
مردم بیچاره به دروغ شنیدن عادت کردن چه میشه کرد کسی که نمیخاد بفهمه نمیشه بزور بهش بفهمونی باید خود مردم بخان فریاد بزنن که آزادی بیان واقعی میخاییم یه زندگی بدون اجبار میخاییم نه زندگیی که نمیتونیم خودمون درموردش حتی در خصوصی ترین حالتش هم تصمیم بگیرم چون خودمون عادت کردیم که اونا دخالت کنن
صداوسیما هنوز بامردم قهر کرده وتازمانی به دوستان اقایان نه بگن صداوسیما هم کینه اش بیشترخواهدشد وهیچ اخبار درستی پخش نخواهدکرد فقط سوریه لبنان ویمن وفلسطین راباید ازسیما اخبردار شد ایرانی قهر قهر تااخر یعنی خیییییللللللللللیییییییییییییی ناراحت