رفع فقر، برنامه منطقه‌ای می‌خواهد
از بین بردن فقر مطلق وعده‌ای بود که حسن روحانی رئیس‌جمهور در مراسم تنفیذ داد و برای رسیدن به این هدف باید برنامه‌های مدونی ارائه شود. طبق بررسی‌های انجام‌شده بین سه تا ده میلیون فقیر مطلق داریم که از نظر بهداشتی، مسکن، خوراک و پوشاک توانایی تامین حداقل‌ها را ندارند.
دکتر میثم موسایی در جام جم نوشت: از بین بردن فقر مطلق وعده‌ای بود که حسن روحانی رئیس‌جمهور در مراسم تنفیذ داد و برای رسیدن به این هدف باید برنامه‌های مدونی ارائه شود. طبق بررسی‌های انجام‌شده بین سه تا ده میلیون فقیر مطلق داریم که از نظر بهداشتی، مسکن، خوراک و پوشاک توانایی تامین حداقل‌ها را ندارند.
اگر همین عدد سه میلیون را هم در نظر بگیریم برای کشوری مانند ایران که بسیار ثروتمند است جلوه خوبی ندارد. نباید فراموش کرد که پیاده‌سازی چنین وعده‌ای نباید به صورت کلان باشد بلکه هر استان، هر شهر و هر روستا می‌تواند به صورت جداگانه مورد مطالعه قرار بگیرد و راهکار مورد نیاز هر بخش استفاده شود.
در چند سال اخیر شاهد توزیع مستقیم پول در قالب هدفمندی یارانه‌ها بودیم و به سرپرستان خانوار، یارانه نقدی پرداخت شد. این موضوع در از بین بردن فقر مطلق بی‌تاثیر نبود اما فقر فرهنگی باعث شد تا این پول صرف مایحتاج مورد نیاز خانوار نشود و در برخی خانوارها صرف مواد غیرضروری مانند مواد مخدر و کارهایی از این قبیل شد.
به نظر می‌رسد دولت برای این‌که بتواند فقر مطلق را ریشه‌کن کند باید به جای ماهی دادن به افراد فقیر، ماهیگیری را به آنها آموزش دهد. به بیان بهتر فقر مطلق در هر شهر و روستا و هر خانواده‌ای متفاوت است و دولت با بررسی در این زمینه می‌تواند به صورت بخشی و جزئی وارد عمل شود.
طبق گزارش مرکز آمار ایران، ضریب جینی در طول سال‌های گذشته بیشتر شده که نشان‌دهنده توزیع ناعادلانه درآمد است اما این عدد نمی‌تواند شاخص فقر مطلق را بخوبی نشان دهد، به این دلیل که به صورت متوسط اعلام می‌شود.
ضمن این‌که ضریب جینی بر اساس درآمد محاسبه می‌شود و از آنجا که خانوارهای ایرانی تمایلی به اعلام درآمد خود ندارند، نمی‌توان رقم درستی به دست آورد و برای محاسبات دقیق، باید به آمار هزینه‌ها مراجعه کرد. از سوی دیگر ممکن است فردی درآمد بالایی نداشته اما از ثروت زیادی برخوردار باشد. بنابراین، آمارهای موجود، بدرستی نشان نمی‌دهد که اوضاع طبقه فقیر چگونه است.
شواهد نشان می‌دهد حدود سه تا چهار میلیون نفر در زمینه غذایی و بهداشتی فقیر مطلق هستند که یا شغل ندارند یا شغل دارند و درآمدشان کفاف حداقل‌ها را نمی‌دهد. برای بهبود این آمار باید حداقل درآمد در هر استان و هر شهر اعلام و راهکارهای مورد نیاز پیاده‌سازی و اجرا شود. برخی پرداخت مستقیم یارانه نقدی را در این زمینه موثر می‌دانند اما من از همان ابتدا مخالف این طرح بودم و پیشنهادم این است که تامین اجتماعی باید گسترش یابد.
با پرداخت نقدی نمی‌توان فقر مطلق را از بین برد به این دلیل که قیمت‌ها زیاد شده اما درآمد خانوار افزایشی نداشته است. به نظر من بهتر بود اگر قرار است یارانه نقدی پرداخت شود به حساب هر فرد ایرانی واریز می‌شد. به نظر می‌رسد برای از بین بردن فقر مطلق باید اشتغال افزایش یابد و این موضوع هم اگر به صورت منطقه‌ای باشد هزینه زیادی نخواهد داشت.
گاهی ممکن است یک دار قالی یک نفر را به درآمد برساند. از بین بردن فقر یک کار علمی، اقتصادی، اجتماعی است. برای توانمند ساختن فقرا همه با یک روش توانمند نمی‌شوند.
پ
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
ارسال نظر