یک نئونوآر تارانتینویی روی صحنه تئاتر

خبرگزاری ایلنا: کارگردان «بانویی از اسلو» گفت: مخاطبانی که فیلم‌نامه‌های مشهور سینمای نوآر را دوست داشته باشند؛ اگر به نئو نوآرهایی مثل کارهای رودریگز و تارانتینو و آثاری همچون سین سیتی علاقه داشته باشند، از دیدن این کار بیشتر لذت می‌برند. آنها یک کار متفاوت می‌بینند که قطعا می‌تواند نظر آن‌ها را جلب کند.

علی اتحاد که این روز‌ها همراه با مجید رحیمی جعفری نمایش «بانویی از اسلو» را کارگردانی می‌کند، در گفتگو با ما، درباره ویژگی‌های این کار و تفاوتش با کارهای پیشین‌اش توضیح داد.

او درباره شیوه کار در این نمایش توضیح داد: ما تلاش می‌کنیم بازی‌ها از ساحت طبیعی‌اش خارج شود و تاکیدمان بر این است که بازی به اغراق نزدیک‌تر شود و هماهنگ کردن این موضوع کمی سخت است. طی تمریناتی که انجام دادیم، این ناهماهنگی‌ها کمتر شده و این روز‌ها در اجرا می‌بینیم که چقدر به خواسته‌های خودمان و چشم‌انداز و هدفی که داشتیم نزدیک شده‌ایم و امیدواریم که مورد استقبال مخاطبان نیز قرار بگیرد.

کارگردان نمایش «بانویی از اسلو» درباره این کار متفاوت نمایشی گفت: در نمایش «بانویی از اسلو» من به عنوان کارگردان و در کنار مجید رحیمی جعفری همراه او هستم. ایده اصلی این نمایش متعلق به مجید رحیمی است و در پی دغدغه‌ای است که سال‌ها داشت و می‌خواست یک نمایش نوآر را روی صحنه ببرد. این ژانر و این شکل کار را مجید همیشه دوست داشت، او سینمای نوآر و نئونوار را دوست دارد و به همین خاطر مولفه‌های آن نوع سینما را در این نمایش به اجرا درآورده و وارد تئا‌تر کرده است.

اتحاد افزود: سلیقه کاری من و مجید رحیمی از هم دور است و شبیه به هم نیستیم، اما طی این سال‌ها با یکدیگر همکاری‌های زیادی داشتیم و همکاران و دوستان خوبی برای هم بودیم. در حقیقت به شکل نانوشته و به شکل کمپانی با یکدیگر همکاری‌های خوبی داشتیم و اگر قرار باشد کار در ژانرهای دیگری را هم تجربه کنیم، من با آغوش باز می‌پذیرم.

او تاکید کرد: در واقع باید بگویم که این کار در مقام کارگردان اولین همکاری ماست، اما قبلا به این صورت که مجید تهیه‌کننده باشد و من کارگردان با یکدیگر همکاری داشته‌ایم.

کارگردان «بانویی از اسلو» عنوان کرد: مخاطبانی که فیلمنامه‌های مشهور سینمای نوآر را دوست داشته باشند و اگر به نئو نوآرهایی مثل کارهای رودریگز و تارانتینو و آثاری همچون سین سیتی علاقه داشته باشند، از دیدن این کار بیشتر لذت می‌برند. یک کار متفاوت می‌بینند که قطعا می‌تواند نظر آن‌ها را جلب کند، اما با این وجود استقبال می‌کنم از اینکه مخاطبانی که کار را می‌بینند و آن را دوست ندارند به ما بگویند.

اتحاد درباره تفاوت این کار با کارهای قبلی‌اش گفت: چندان در حال و هوای نامگذاری برای کارهای تئا‌تر و صحنه نیستم، اما در گذشته بیشتر در کارهای پرفورمنس و اجرا فعال بوده‌ام. بخشی از آن کار‌ها انفرادی و بخشی هم جمعی است. یکی از نمایش‌هایی که ابعاد اجرایی آن بزرگ‌تر بود را در زمستان سال ۹۳ با تهیه‌کنندگی مجید رحیمی کار کردم.

او همچنین اظهار کرد: برای من این اولین تئا‌تر در گیومه است، به معنی خاص تئا‌تر که آغاز، ادامه و انجام دارد. این کار درام روایی دارد و برای من تجربه تازه‌ای است.

اتحاد در پایان بیان کرد: من هیچ محدودیتی در مورد اینکه در چه مدیوم هنری کار کنم، نمی‌بینم، البته ترجیحم بر این است که بیشتر روی متن‌های خودم تمرکز کنم. من در دانشکده سینما تئا‌تر درس خوانده‌ام و اصلا با این فضا غریبه نیستم. تجربه در تئا‌تر زیاد داشتم و الان بیشتر از هر چیزی کار بر روی صحنه و ساخت فیلم برایم در اولویت است.