شهرداری کم از شهریاری نیست

پس از ۱۲ سال و با گذر از پیچ و خم‌های فراوان شایعات و تصمیم‌گیری سرانجام سکان اداره شهر تهران به دست ناخدای دیگری افتاد. به تعبیر دیگر سکان این کشتی عظیم از دست سرداری جوان و پر انرژی به دست کهنسالی با تجربه که در حوزه‌های نظری و علمی کار کرده است قرار گرفت.

غلامرضا فدایی در روزنامه آرمان نوشت: پس از ۱۲ سال و با گذر از پیچ و خم‌های فراوان شایعات و تصمیم‌گیری سرانجام سکان اداره شهر تهران به دست ناخدای دیگری افتاد. به تعبیر دیگر سکان این کشتی عظیم از دست سرداری جوان و پر انرژی به دست کهنسالی با تجربه که در حوزه‌های نظری و علمی کار کرده است قرار گرفت.

همچنان‌ که ریاست شورای شهر تهران هم از مهندسی به مهندس دیگر با اختلاف سنی تقریبا بر عکس شهرداران جابه‌جا شده است. تهران یکی از پر مساله‌ترین شهرهاست و امیدوارم با این تغییر مدیریت اوضاع شهر سامان یابد.

اینکه شهردار با عدم پذیرش بسیاری از مسئولیت‌ها به دلایل گوناگون اینک قبراق و شادان همچون جوانان کمر همت را برای اصلاح امور شهر بسته است را باید به فال نیک گرفت که خدمت به مردم این‌چنین روحیه او را جوان و عشق به کار او را شادمان می‌کند.

اینکه شهردار جدید در علم ریاضی متبحر است و در ادوار گوناگون در مسند وزارت آموزش و پرورش و آموزش عالی سکاندار بوده است انتظاراتی را برای مردم ایجاد می‌کند. شهردار جدید با آنکه خود در رأس دو وزارت آموزشی و فرهنگی مهم کشور و نیز میراث فرهنگی بوده است قطعا در ایجاد ارتباط نهادهای آموزشی با مسائل شهری به صورت علمی تلاش خواهد کرد.

من در بعضی کشورها شاهد این بوده‌ام که پروژه‌های شهری در یک جا متمرکز می‌شوند و بر اساس لیاقت و توانایی‌ها و نه رانت، به دانشگاه‌ها و یا موسسات پژوهشی برای انجام تحقیقات واگذار می‌شوند. البته ممکن است هم اکنون هم این کار به صورت جسته و گریخته انجام شود ولی هنوز نهادینه نشده و از رانت و رفیق‌بازی بی‌نصیب نیست.

او می‌تواند با پیوند درست میان دانشگاه‌ها و پروژه‌های شهری از تولید این همه پایان‌نامه و رساله‌های بی‌خاصیت جلوگیری کند و همه را تبدیل به پروژه‌های فعال نماید. شهردار جدید با توجه به سابقه مدیریت آموزشی و پرورشی خود باید به مساله آموزش به صورت عام در سطح جامعه و آموزش‌های خاص در وزارتخانه‌های مرتبط یا سازمان‌های مسئول توجه ویژه کند که حاصل آن به شهر و اداره شهر بر می‌گردد و شهرداری باید از آن حمایت ویژه کند.

شهردار حتما به فضای شهری توجه می‌کند و این بی‌قوارگی شهری را سامان می‌دهد و اگر نمی‌شود این ساختمان‌های بی‌قواره که شائبه رانت در آن بسیار قوی است را تخریب کرد، دست کم از مجوز دادن‌های تازه اجتناب کند.

شهردار تهران می‌تواند از شهردار قبلی که می‌خواست مشکل ترافیک و محیط‌زیست را حل کند کمک بگیرد تا چنانچه طرحی اجرایی و عملیاتی دارد، هر چه زودتر این مشکل حل شود که دیگر تهران شهر زندگی نیست و شهر ماشین و دود و آلودگی و هدر رفتن عمر است!

شهردار تهران حتما می‌داند که با گران کردن شهر که برنامه یکی از شهرداران گذشته بود، نمی‌توان از مهاجرت مردم بینوا و بیکار و بعضا افراد فرصت‌طلب جلوگیری کرد. بلکه اگر به کار و شغل در مناطق محروم رسیدگی شد می‌توان از مهاجرت جلوگیری کرد و از ورود ماشین‌های پلاک شهرستان‌ها جلوگیری کرد.

شهردار تهران می‌تواند مدعی باشد که بودجه‌ای که اخیرا برای ایجاد اشتغال در روستاها و مناطق محروم اختصاص یافت چگونه هزینه شد و کجا اثرش را نشان داد و آیا این تأثیر ماندگار و پایدار و یا موقتی و دور ریختن سرمایه است و باز روز از نو و روزی از نو!

اگر از رانت سخن می‌رود و یا اگر شنیده می‌شود که افرادی از موقعیت خود سوء استفاده کرده یا بی‌واسطه به بهره‌برداری مشغولند، یک سر آن به شهرداری برمی‌گردد. شهرداری می‌تواند با تصمیمات خود افرادی را یکشبه میلیاردر و افرادی را به خاک سیاه بنشاند.

نگاه جامع الاطراف و بی‌غرض شهرداران مناطق تا برسد به بخشیاران بسیار کارساز است و اینک که شهردار لباس کار و نه سیاست به تن کرده، باید زیرمجموعه‌های وی هم چنین باشند و امید اینکه تا باد، چنین بادا! و سرانجام گفتنی اینکه شهرداری کم از شهریاری نیست. شهردار می‌تواند با کمک افراد صالح سبک زندگی و الگوی مصرف را بهینه کند، اگر بخواهد.