دل تورو: دیوار ترامپ، دردی را دوا نمی‌کند
بنیسیو دل تورو معمولا از آن بازیگرهایی نیست که برای تکرار یک نقش مقابل دوربین بر می‌گردند. با این حال، بازیگر برنده جایزه اسکار از جمعه گذشته با دنباله فیلم موفق «سیکاریو» به سینماها بازگشته و دوباره در نقش «الخاندرو گیلیگ» ظاهر شده است.
آی سینما: بنیسیو دل تورو معمولا از آن بازیگرهایی نیست که برای تکرار یک نقش مقابل دوربین بر می‌گردند. با این حال، بازیگر برنده جایزه اسکار از جمعه گذشته با دنباله فیلم موفق «سیکاریو» به سینماها بازگشته و دوباره در نقش «الخاندرو گیلیگ» ظاهر شده است. او اولین بار در فیلم دنی ویلنوو که سال ۲۰۱۵ اکران شد به همراه امیلی بلانت و جاش برولین، نقش آدمکشی بی‌رحم را بازی کرد. بازیگر ۵۱ ساله در مصاحبه اخیرش درباره بازگشتش به پروژه سینمایی «سیکاریو»، اتهامات کوین اسپیسی و سیاست‌های دونالد ترامپ حرف‌های جالبی زده است.
شخصیت الخاندرو در ابتدا به عنوان یک ماشین کشتار بی‌رحم به تصویر کشیده شد؛ شخصیتی که عطش‌اش برای انتقام‌گیری به خاطر مرگ همسر و دخترش به دست رییس کارتل مواد مخدر او را سر پا نگه می‌داشت و به جلو می‌راند. او در مقایسه با دیگر بازیگران فیلم اصلی «سیکاریو» اجرای درخشانی از خود به نمایش گذاشت.
حالا، فیلم «سولدادو» یا «روز سرباز» که به عنوان بخش دوم سه‌گانه سینمایی «سیکاریو» در سینماها اکران شده، در شخصیتی که زمانی رحم و مروت سرش نمی‌شد چرخشی شگفت‌انگیز را به نمایش گذاشته است. خود دل تورو عقیده دارد کاراکتری که در این فیلم بازی کرده «به لحاظ روانی شفا یافته» به گونه‌ای که خودش هم زمانی که سال 2014 مشغول بازی در بخش اول «سیکاریو» بود به‌هیچ‌وجه انتظار چنین تغییر و تحولی را نداشت.
دل تورو اعتراف می‌کند چالش بسیار سختی را پشت سر گذاشته است: «احساس می‌کنم وقتی با یک شخصیت از زاویه‌ای که بسیار باورپذیر است ارتباط برقرار می‌کنید، بعدش چطور می‌تواند 180 درجه تغییر کند؟» با این حال، بازیگر 51 ساله اهل پورتوریکو بعد از مکثی کوتاه اضافه می‌کند: «باور دارم که شدنی است. باور دارم که این بابا می‌تواند 180 درجه تغییر کند. امیدوارم مردم درکش کنند.»
او موفقیت فیلم «سیکاریو» را مرهون فیلمنامه قوی آن می‌داند که هر دو بخش‌اش را تیلور شریدن نوشته است. دل تورو پیشینه‌ای طولانی در همکاری با فیلم‌هایی با محوریت کارتل و مواد مخدر دارد از جمله فیلم «ترافیک» (محصول 2000) که جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل را برایش به ارمغان آورد و همین‌طور فیلم «اسکوبار: بهشت گمشده» (محصول 2014) و البته «سیکاریو» و دنباله جدیدش.
فیلم به فیلم لوکیشن‌ها تغییر چندانی نکرده و همگی چندین صحنه به‌یادماندنی دارند که در مرز امریکا-مکزیک رخ می‌دهند. اما اگر تمایلات دونالد ترامپ تحقق یابند، به زودی دیواری بین دو ملت کشیده خواهد شد. آیا ممکن است زمانی که دنباله بعدی «سیکاریو» مقابل دوربین می‌رود این بنا ساخته شده باشد و مانعی عظیم را بر سر راه شخصیت‌های داستان و همین‌طور پناهجویان مکزیکی قرار دهد؟ و اگر این اتفاق رخ بدهد، مبارزه همیشگی با مواد مخدر چگونه قرار است در این فیلم به تصویر کشیده شود؟
دل تورو می‌گوید: «فکر نمی‌کنم این دیوار دردی را دوا کند. این راهش نیست. تغییری در جنگ علیه کارتل‌ها و مبارزه با مواد مخدر نمی‌دهد. باعث نخواهد شد خشونت از بین برود. مصرف‌کننده اصلی در ایالات متحده است به همین خاطر، اوضاع عوض نخواهد شد. تا وقتی چنین موضوع‌هایی وجود دارند، فیلم‌هایی از این دست هم وجود خواهند داشت. گمان نمی‌کنم دیوار کشیدن چیزی را تغییر بدهد.»
در همین حال، کارنامه دل تورو به فیلم‌های ژانر کارتل محدود نمی‌شود. کاملا به عکس، او طیف متنوعی از شخصیت‌ها را در مقابل دوربین سینما بازی کرده است که از میان ماندگارترین‌شان می‌توان به «ترس و نفرت در لاس وگاس» (1998)، «قاپ‌زنی» (2000) و «شهر گناه» (2005) اشاره کرد که هیچ کدام بدون حضور موفقیت‌آمیزش در درام جنایی «مظنونین همیشگی» (1995) ممکن نبود.
اگرچه از چند ماه گذشته به این سو، سایه اتهاماتی که در پرونده آزار جنسی علیه کوین اسپیسی ستاره فیلم و همین‌طور برایان سینگر کارگردان مطرح شده، بر میراثی که از این فیلم به جا مانده سنگینی می‌کند. مطرح کردن این موضوع باعث می‌شود خلق دل تورو تنگ شود، با این حال، مایل است در این‌باره اظهار نظر کند. دل تورو می‌گوید: «در وهله اول غم‌انگیز است به خاطر قربانیان و بعد به خاطر کوین اسپیسی. اما قربانیان اولویت دارند. برایم مهم نیست که چقدر با استعدادی. متاسفم.»
ارسال نظر